Kers MX schakelaar is waarschijnlijk een van de belangrijkste mechanische toetsenbordschakelaars aller tijden. Sommigen zullen misschien zeggen dat het een van de het beste mechanische schakelaars ooit. Geen enkele andere switch heeft dezelfde erfenis. Het bestaat al tientallen jaren en is een van de weinige schakelaars die een hele reeks toetsenborden aanstuurt. Je vindt het in alles, van kassasystemen, kantoorkasten en politieauto’s tot gaming-opstellingen en zelfs op maat gemaakte premium toetsenborden voor beperkt gebruik.
Tot voor kort werd bijna elk mechanisch gamingtoetsenbord geleverd met MX-rode, bruine of blauwe kleuren. Lange tijd waren Cherry-schakelaars de beste optie – mechanisch of anderszins – voor toetsenbordconstructie, en ze stonden bekend om hun uitstekende typgevoel en lange levensduur in vergelijking met hun tijdgenoten met rubberen koepel en schaarschakelaars.
Ik ben dol op de originele Cherry MX-schakelaars. Ze hebben nog steeds een persoonlijkheid en charme die geen enkele andere schakelaar heeft kunnen repliceren. Ik typ ze regelmatig, bijna elke dag, en vind ze altijd een traktatie, ondanks hun gebreken. Het was dan ook een verrassing toen Cherry met de MX2A een opvolger aankondigde. Hoe kon een van de meest geliefde en duurzame mechanische schakelaars plotseling zo drastisch veranderen? Kunnen deze veranderingen de MX beter maken?
Foto: Henry Robbins
De erfenis van Cherry
Cherry MX Zwart is de mechanische schakelaar. Het is een vrij zware lineaire schakelaar die volledig is gemaakt van Cherry’s eigen mix van kunststoffen en die sinds 1983 in productie is met tot nu toe slechts minimale wijzigingen. Cherry beoordeelt zijn MX-schakelaars op 100 miljoen toetsaanslagen, en het is niet ongehoord dat de MX Blacks zelfs na twintig jaar vrijwel constant gebruik nog steeds functioneel zijn. Ze werden uiteindelijk een teken van kwaliteit: als je een toetsenbord met MX-schakelaars zag, kon je er vrij zeker van zijn dat het betrouwbaar en prettig was om op te typen.
Toen de scène met aangepaste toetsenborden begin jaren 2000 vorm begon te krijgen, realiseerden mensen zich iets interessants: hoe langer je MX-schakelaars gebruikte, hoe gemakkelijker het was om erop te typen. Dit gold voor hen allemaal, maar vooral voor de MX Blacks. Ze kwamen het meest voor in intensief gebruikte kantoor- en winkelsystemen en hadden een zwaardere veer die meer kracht nodig had om te duwen, wat resulteerde in grote hoeveelheden plasticslijtage.
Deze “vintage” MX Blacks – die van oudere toetsenborden moesten worden losgemaakt – zijn ongelooflijk gewild bij liefhebbers vanwege hun soepelheid, en door hun schaarste is de vraag nog groter geworden. Destijds waren de Vintage MX Blacks de best mogelijke schakelaars voor een op maat gemaakte toetsenbordkit.
Het is vermeldenswaard dat deze versleten schakelaars volgens de huidige normen behoorlijk krassend zijn. Moderne schakelaars, gemaakt van hoogwaardige materialen en in de fabriek gesmeerd, lopen qua soepelheid een voorsprong op MX-schakelaars. Veel toetsenbordliefhebbers beschouwen de MX Black tegenwoordig echter als een “goede” kras vergeleken met de krassen van andere schakelaars. Het is consistent, subtiel en best charmant, zolang je maar geen perfectie verwacht. Er zijn geen plotselinge stoten of grepen, maar een gestage wrijving die ‘echter’ en bevredigender aanvoelt dan iets dat is ontworpen voor perfecte gladheid.
Foto: Henry Robbins