BAKERSFIELD, Californië – Niet alleen is Jack Campbell in de minderjarigen, maar hij zal waarschijnlijk de rest van het seizoen hier doorbrengen in dit ruige agro-oliestadje, ongeveer drie uur rijden ten noorden van Los Angeles.
Maar hier gaat het om. Hij is gelukkiger dan de hel.
“Het klikte gewoon”, zegt Campbell met een grote glimlach op zijn gezicht.
“Wat klikte?” wij vragen het hem.
“Je kijkt naar de wedstrijden, je kijkt de afgelopen weken naar mij… Het gaat niet om vaardigheid. Het zit vijftien centimeter tussen mijn oren,’ zei hij. “Het klikte. Het is niet perfect, maar het klikte.”
Ah, dat kostbare, verwarrende stuk onroerend goed achter Campbell’s ogen. Het is altijd al een ding geweest.
Hij heeft er openlijk over gesproken – misschien te openlijk – tijdens een carrière die begon als een keuze in de eerste ronde en vervolgens alle kanten op ging, behalve degene die je zou verwachten.
Nu is hij 32 jaar oud, begraven in de minderjarigen en 14 jaar verwijderd van de dag dat hij de trui van de Dallas Stars aantrok als elfde algemene keuze in de Taylor Hall Draft van 2010. Campbell ging 112 selecties voor op toekomstige teamgenoot en goede vriend Zach Hyman.
Het was een reis die hij zich nooit had kunnen voorstellen. “Oooh”, zegt hij. “Absoluut niet.”
Campbell kreeg vrijstellingen en nam zijn opdracht in Bakersfield op 8 november aan, waarbij de Oilers 2-8-1 wonnen en zijn spel in wanorde was. Hij kreeg in Nashville vijf doelpunten tegen in evenveel dagen en zag zijn reddingspercentage dalen naar .873.
Dus pakte Campbell zijn hengels, zijn spullen en zijn problemen in een Uber op weg naar EIA, en ontmoette de Condors in Abbotsford om uit zijn slaap te komen.
Het ging niet goed.
“Als ik terugkijk, heb ik een fout gemaakt toen ik het stuurde. Ik had hem waarschijnlijk niet meteen moeten laten spelen’, zei Ken Holland, algemeen directeur van Oilers. “Ik heb hem dinsdag gestuurd en donderdagavond speelt hij in Abbotsford. Ik zei tegen hem: ‘Ga acht van de tien spelen’, en het ging van kwaad tot erger. Het liep uit de hand.”
We zullen niet stilstaan bij die eerste paar weken, toen mensen zich begonnen af te vragen of de strijd eindelijk te veel voor Campbell was geworden. Zeker, hij verdient vijf miljoen dollar per jaar – drie seizoenen later – maar dit zou de man kunnen breken.
Campbell’s laatste start vandaag was een 36-save, 2-1 overwinning tegen Austin. Hij heeft een savepercentage van .935 over zijn laatste zeven starts.
“Je denkt dat je het al zo lang doet dat het gewoon moet klikken. Ik speel al sinds jonge leeftijd (doelpunt),” zei Campbell. “Voor mij zijn er dingen die net zijn begonnen te klikken en waar ik de afgelopen vier weken zo enthousiast over ben. Het is alsof: ‘Daar is het!’
‘Het is leuk, kerel. Je moet blijven groeien.”
Hij is 32, begraven in Bakoe, en Campbell heeft een brede glimlach.
“Het is leuk, kerel.”
We vroegen Stuart Skinner in Las Vegas om wat gedachten over Campbell. Een keeper kent een keeper altijd beter dan iemand anders ooit zou kunnen, en jongen of jongen, Skinner kent deze kat.
‘De manier waarop hij vocht, de manier waarop hij vocht’, begon Skinner. ‘Elke ochtend in Bakersfield weet ik zeker dat hij een glimlach op zijn gezicht heeft, net als hier. Het laat je veel zien over iemands karakter.”
Geweldig, hé?
“Het is zeer bewonderenswaardig”, zei Skinner. “Ik kijk tegen zulke mensen op; Ik kijk naar dat soort verhalen. Ik denk dat dat laat zien hoe sterk iemand werkelijk is.”
We vroegen Campbell waaruit deze levensveranderingen eigenlijk bestaan. Hij zei dat hij liever niet in details wil treden, maar dat hij sinds april vorig jaar samenwerkt met een levenscoach, die “de manier waarop ik denk zo veel heeft veranderd.”
“Het was een enorme groeitransformatie voor mij als mens buiten het ijs die leidde tot mijn evenwicht aan het net. Het is gewoon iets moois.”
Ze gaat deze zomer trouwen, en als een man het zou raden, zou hij vermoeden dat de toekomstige mevrouw Ashley Campbell veel te maken heeft met het terugbrengen van een levensvatbare keeper – en een persoon – uit het omhulsel van de man die Holland drie maanden geleden heeft gecultiveerd. .
“Door mijn succes in Toronto en mijn moeilijke tijden – tot nu toe – in Edmonton, heeft zij er allemaal bij betrokken,” zei Campbell. “Hij laat me niet zitten en medelijden met mezelf hebben. Ze helpt me erin te duiken en ervan te leren. Ze is alles wat ik ooit zou kunnen wensen in een partner.
Dit is het brutale deel van professionele sporten: Campbell zou hier een savepercentage van .999 kunnen posten en (behoudens blessures) zal de oproep pas uit Edmonton komen als de play-offtijd aanbreekt. Gezien de stabiliteit die back-up Calvin Pickard heeft gebracht voor de Oilers-tandem en het feit dat Nederland niet het risico wil nemen Pickard te verliezen door ontheffingen om hem terug te brengen naar Bako, zal Campbell hier dit seizoen waarschijnlijk voor de lange termijn zijn.
“Ik heb Jack zaterdag live gezien (in Austin) en hij speelde erg solide. Goede controle over de rebound, geweldige verdediging, onder controle… Hij zag er top uit,’ zei Holland. “We zitten op een goede plek: Ollie Rodrigue speelt ook geweldig, dus we hebben vier doelmannen die aan de top van hun spel staan.
“Het is een goed probleem om te hebben. Geen slecht probleem.”
Problemen? Geen probleem voor de man die ze “soep” noemen.
Hij is ervan overtuigd dat hij eindelijk de eigendomsakte heeft gekregen van dat eigendom waar we het over hadden – de kostbare vijftien centimeter – en dat hij eindelijk deze strijd heeft gewonnen.
Omdat Campbell nooit over langzame voeten of een luie handschoen ging. Het was altijd cerebraal.
Dus vroegen we hem aan het einde om ons te vertellen hoe de reis eindigt? Hoe zou hij een einde maken aan een script dat hij zelden beheert, in vier NHL-organisaties en lang niet zoveel games (176) als de Stars dachten dat ze op de concepttafel uit 2010 zouden verschijnen?
“Nu ik deze verbazingwekkende veranderingen bij mezelf buiten het ijs heb aangebracht en het op het ijs is overgebracht, man…,” zei hij. “Ik zou graag nog een kans willen in de NHL.
“Wat ik heb gedaan in mijn NHL-carrière, het succes dat ik heb gehad, ik wil er geen druk op uitoefenen, maar wat ik hier – hierdoor – heb geleerd, het zal heel bijzonder zijn als ik een andere kans.”
“Waarvoor ik dankbaar zou zijn.”
