HEr is een feit waar ik niet helemaal trots op ben: ik heb elke Call of Duty-game gespeeld sinds de serie in 2003 werd gelanceerd. Ik heb extreem goede tijden meegemaakt (Call of Duty 4) en extreem slechte tijden ( Call of Duty: wegen naar de overwinning). En hoewel ik misschien ineenkromp bij sommige van de verhalende beslissingen, de nonchalante onverdraagzaamheid die hoogtij viert op de online multiplayer-servers, en de algemene ‘Amerika, fuck it!’-mentaliteit van de hele serie, ben ik altijd teruggekomen.
In die tijd heb ik allerlei pogingen gezien om het kerngevoel van de game aan te passen – van extraatjes tot jetpacks (bedankt Advanced Warfare!) – maar na een weekend in de multiplayer-bètatest van Call of Duty: Black Ops 6 te hebben doorgebracht, denk ik dat ontwikkelaar Treyarch is misschien wel het beste tot nu toe tegengekomen. Dit heet omni-motion.
Kortom, deze ogenschijnlijk kleine toevoeging stelt spelers in staat om in alle richtingen te sprinten en duiken, niet alleen naar voren, en met een bepaalde hoeveelheid aftertouch – zodat je om hoeken kunt glijden of in de lucht kunt draaien. Ik kan begrijpen dat de mogelijkheid om zijwaarts of achteruit over een bank te rennen sowieso niet zo belangrijk klinkt in zo’n snel spel, maar het lijkt de zaken echt te hebben veranderd. De bètatest bevatte slechts drie van de 16 online multiplayer-kaarten in het hele spel, en slechts een klein deel van de online spelmodus, maar het is nu al belachelijk leuk.
Op elk moment vliegen er mensen naar het spel overal. Er zijn spelers die door ramen, door gangen, vanaf het balkon van een belachelijk weelderig modern penthouse op de Skyline-kaart springen. Ze glijden op hun rug over de glanzend gepolijste vloer van een videotheek op de Rewind-kaart, botsen tegen elkaar vanaf verschillende hoogtes en wijken op de laatst mogelijke seconde uit de weg voor geweervuur of op afstand bestuurbare autobommen. In tijden van crisis lijkt het op een gigantisch John Woo-vuurgevecht: balletachtig en bloederig in gelijke mate.
Maar in plaats van chaotisch en onevenwichtig te zijn, zoals titels uit het jetpack-tijdperk als Advanced Warfare en Infinite Warfare misschien aanvoelen, lijkt het juist extra diepgang en variatie toe te voegen aan de moment-tot-moment-ervaring. Je kunt onder vuur glijden, waardoor je een uitweg krijgt uit voorheen dodelijke ontmoetingen. Je kunt ook heel snel verschillende dekkingsposities bereiken, wat ongelooflijk handig is in modi als Domination en Hardpoint, waar je bepaalde gebieden moet veroveren en bewaken. Ik merk dat ik langer tussen de spawns doorga en op een ruimtelijk interessantere manier kan denken.
na het promoten van de nieuwsbrief
Hoe kon dit zo lang duren? In een recent interview met gamingsite VGC spraken Treyarch associate design director Matt Scronce en productiedirecteur Yale Miller over hoe de ongebruikelijk lange ontwikkelingscyclus van vier jaar (CoD-games duren doorgaans maximaal twee jaar) betekende dat het team kon experimenteren met de kernelementen, en pas ook de nieuwe functies aan waarmee ze hebben gespeeld. Uit dat proces is de Omni-beweging voortgekomen. Het team las zelfs whitepapers van de Air Force Academy over hoe snel mensen achteruit kunnen rennen.
Elders voelt de game eerder solide dan enorm innovatief. Skyline is de leukste kaart, met zijn strakke interieur met meerdere niveaus en verborgen luchtkanalen, terwijl Scud je standaard CoD-kaart uit het Midden-Oosten is, met zandgeulen, grotten en een verwoest radarstation. Rewind is een verlaten winkelcentrum met winkelinterieurs, fastfoodrestaurants en parkeerplaatsen, en een zeer lange zichtlijn langs de winkelpuien die net zo goed Sniper Avenue zou kunnen heten. De nieuwe spelmodus, Kill Order, is een bekende ouderwetse FPS-klassieker: één speler van elk team wordt gemarkeerd als een waardevol doelwit en tegenstanders moeten ze uitschakelen om te scoren. Dit leidt tot extreem gestapelde schermutselingen en veel massale achtervolgingen over de kaart, waarbij HVT’s zich proberen te verstoppen in kleine hoekjes en gaatjes – een beetje zoals een Benny Hill-schets, maar dan met militaire wapens van hoge kwaliteit.
Er zijn een paar nieuwe wapens, waaronder de Ames 85, een volautomatisch geweer dat op een M16 lijkt, en de gekke Jackal PDW, het soort mini-machinegeweer in Scorpion-stijl dat Arnie hanteerde in zijn actiefilms uit de jaren tachtig. De laatste heeft een alarmerende vuursnelheid, maar is ook nauwkeurig op lange afstand, dus domineert absoluut bèta-matchups. Het is zeer waarschijnlijk dat het helemaal uit de hand zal lopen voordat de game wordt uitgebracht. De meest controversiële toevoeging is waarschijnlijk Body Shield, een nieuwe vaardigheid waarmee je een tegenstander kunt gijzelen door achter hem aan te sluipen en te dubbeltikken op de vechtknop. Het slachtoffer kan dan een paar seconden als menselijk schild worden gebruikt, en Treyarch zei dat je daadwerkelijk met de gijzelaar kunt praten via de microfoon van de hoofdtelefoon – wat onvermijdelijk leidt tot de meest irritante homofobe trolling die je maar kunt bedenken. Precies wat Call of Duty nodig heeft.
Black Ops 6 lijkt een sterke toevoeging aan de serie, althans wat de multiplayer betreft. Ik ben er niet trots op dat ik het hele weekend met plezier mijn favoriete scènes uit Hard Boiled heb nagespeeld, zijwaarts door modernistische interieurs heb gesprongen terwijl ik glimmende, fetisjgeweren op vreemden afvuurde. Maar ik doe dit al twintig jaar en op de een of andere manier ben ik nog niet klaar om te stoppen.