Terwijl de club van ‘slimme’ dieren voortdurend nieuwe leden toevoegt, kunnen de walvissen van de wereld tot de oprichters worden gerekend. Een dierenlijn van ongeveer 50 miljoen jaar oud vertoont bewijs van hun eigen cultuur, kan jachten vernielen, in groepen op roofdieren jagen en heeft misschien zelfs hun eigen alfabet. Nu is er een nieuwe studie van bultruggen (Megaptera novaeangliae) in Alaska observeerde dieren die “bellennetten” manipuleerden die ze onder water blazen om prooien te verdoven en te vangen, om zo de hoeveelheid voedsel die ze vangen te vergroten. Wetenschappers zijn van mening dat deze ‘bellennetten’ moeten worden beschouwd als instrumenten die door walvissen worden gehanteerd. De bevindingen worden gedetailleerd beschreven in een studie die op 21 augustus in het tijdschrift werd gepubliceerd Royal Society Open Science.
“Wat ik opwindend vind, is dat bultruggen complexe instrumenten hebben bedacht waarmee ze prooiverzamelingen kunnen exploiteren die anders niet voor hen beschikbaar zouden zijn”, zegt Andy Szabo, co-auteur van het onderzoek en uitvoerend directeur van de Alaska Whale Foundation, in een stelling. . “Ik hoop dat deze gedragsflexibiliteit en vindingrijkheid deze walvissen goed zullen dienen terwijl onze oceanen blijven veranderen.”
[Related: Humpback whales are organizing in huge numbers, and no one knows why.]
Wat zijn bubbels?
Bellenvoer is een jachtstrategie die zowel door groepen walvissen als door individuele walvissen wordt gebruikt. Wanneer ze in een groep werken, is het een zeer gesynchroniseerde reeks gedragingen die communicatie en samenwerking vereisen, een verder bewijs van hun hoge sociale intelligentie.
Een groep walvissen of een enkele walvis duikt diep onder een school vissen of een klein schaaldier dat krill wordt genoemd. Ze blazen ringen van bellen uit hun blaasgaten om het organisme te verdoven en ze dichter bij het oppervlak op te sluiten. Als de walvissen dicht bij het oppervlak zijn, doen ze hun mond wijd open en slikken wat er in het net zit voordat ze hun mond sluiten. Balenplaten drijven water uit, terwijl walvissen dieren in hun geheel doorslikken.
“Veel dieren gebruiken hulpmiddelen om hen te helpen voedsel te vinden, maar slechts weinigen creëren of wijzigen deze hulpmiddelen daadwerkelijk zelf”, zegt Lars Bader, co-auteur van de studie en directeur van de Universiteit van Hawaï bij Manoa’s Marine Mammal Research Program. stelling.
In een nieuwe studie werd gekeken naar een populatie bultruggen in Zuidoost-Alaska die uiteindelijk in de winter naar Hawaï migreren om te paren. Hun energiebudget voor het hele jaar is afhankelijk van het vangen en eten van voldoende voedsel tijdens de zomer en herfst in Zuidoost-Alaska. Begrijpen hoe hun zorgvuldig aangescherpte jachttechniek een nieuw licht werpt op hoe deze migrerende walvissen genoeg calorieën binnenkrijgen om ongeveer 5.000 kilometer in de Stille Oceaan te zwemmen.
Drones en vacuümcups
Omdat ze het overgrote deel van hun leven onder water doorbrengen, zijn zeezoogdieren vrij moeilijk te bestuderen. Technologische vooruitgang heeft het voor biologen een beetje gemakkelijker gemaakt om in hun leven te kijken.
In dit onderzoek gebruikte het team speciale tags en drones om de bewegingen van walvissen boven en onder water te bestuderen.
“We plaatsten niet-invasieve zuignappen op walvissen en vlogen met drones over eenzame bultruggen in Zuidoost-Alaska, waarbij we gegevens verzamelden over hun onderwaterbewegingen”, zegt William Gough, co-auteur van de studie en onderzoeker naar zeezoogdieren van de Universiteit van Hawaii Manoa. in een verklaring.
Maar zelfs met deze hulpmiddelen is er nog steeds oefening nodig om walvissen en andere walvisachtigen te bestuderen. “Walvissen zijn een moeilijke groep om te bestuderen, en vereisen vaardigheid en precisie om ze met succes te taggen en/of te dronen”, zegt Gough.
Uit tagging en opnames is gebleken dat solitaire bultruggen in Zuidoost-Alaska ingewikkelde bellennetten maken om vinnen te vangen. Ze blazen niet alleen bellen in patronen die netwerken vormen met binnenringen, maar ze kunnen ook gedetailleerde aspecten van de netwerken besturen.
“[The whales] ze controleren actief details zoals het aantal ringen, de grootte en diepte van het gaas en de afstand tussen de bellen”, aldus Bader. “Dankzij deze methode kunnen ze in één duik tot zeven keer meer prooien vangen zonder extra energie te verbruiken. Door dit indrukwekkende gedrag behoren bultruggen tot de zeldzame groep dieren die hun eigen jachtgereedschap maken en gebruiken.”
Overlevingsmechanismen
Walvissen over de hele wereld worden geconfronteerd met ernstige bedreigingen als gevolg van klimaatverandering, de aantasting van hun habitat en blootstelling aan chemische vervuiling en geluidsvervuiling. Ongeveer 25 procent van de 92 bekende walvissoorten wordt met uitsterven bedreigd. Begrijpen hoe het met deze dieren gaat, is de sleutel tot het creëren van beter beleid om de voedselgebieden die cruciaal zijn voor hun overleving te monitoren en te behouden.
“Dit weinig bestudeerde foerageergedrag is volledig uniek voor bultruggen,” zei Gough. “Het is zo geweldig om deze dieren in hun natuurlijke habitat te zien, met gedrag dat maar weinig mensen te zien krijgen. En het is de moeite waard om terug naar het laboratorium te kunnen gaan, in de gegevens te duiken en erachter te komen wat ze onder water doen, nadat ze uit het zicht zijn verdwenen.”
[Related: A group of humpback whales is choosing violence.]
Volgens het team zal de ‘rijke dataset’ die ze voor dit onderzoek hebben verzameld hen in staat stellen meer te leren over de fysica en energie achter het bellennetwerk.
“Er zijn ook gegevens afkomstig van bultruggen die zich bezighouden met andere voedingsmodi, zoals coöperatief borrelen, oppervlaktevoeden en diepe uitvalvoeding, wat verdere verkenning van het energielandschap en de fitheid van deze populatie mogelijk maakt,” zei Bader.