BGebrek aan mythe: Wukong is een videogame die geobsedeerd is door spektakel, maar voor ontzagwekkend vertrouwen is vertrouwen nodig. Dergelijk vertrouwen is zeldzaam in games met een groot budget, waar zorgen over de reguliere smaak hun ontwikkelaars vaak verlegen maken. Dankzij de fantastische graphics ziet Black Myth: Wukong eruit als een blockbuster, maar deze actiegame is eigenlijk het product van een Chinese indiegroep, Game Science. Toch is de ervaring zo volledig gevormd dat het moeilijk te geloven is dat dit de eerste ‘premium’-game van de studio is.
Het is gebaseerd op de baanbrekende 16e-eeuwse Oost-Aziatische roman Journey to the West, die al grote delen van de moderne popcultuur heeft geïnspireerd, van Dragon Ball tot de game Enslaved: Odyssey to the West uit 2010. Je speelt als de stenen aap, Sun Wukong, de hoofdpersoon uit een roman waarvan de beschrijving altijd voorbestemd leek om de hoofdrolspeler van een videogame te worden. In het originele verhaal zou Wukong over ongelooflijke kracht en snelheid beschikken, maar dat is nog niet alles. Ook kan hij in allerlei dieren en voorwerpen veranderen en kan hij de tijd manipuleren. Oh, en hij kan kopieën van zichzelf maken, voor het geval één almachtige aap niet genoeg is om de klus te klaren.
Al deze vaardigheden komen aan bod in een tutorial waarin Wukong goden ter grootte van een berg uitdaagt en een leger dat aan de horizon verdwijnt. Het is als een dosis adrenaline, en de game slaagt er uitstekend in dit momentum vast te houden gedurende de 40 uur aan gameplay. Het brede scala aan vaardigheden van Wukong wordt aangevuld met verschillende personages die je kunt verzamelen en gebruiken, in Pokémon-stijl, om de zaken fris te houden.
Een deel van wat Wukong zo aantrekkelijk maakt, is dat het moderne actiespelconventies leent die bij het verhaal passen, terwijl de rest van wat je zou verwachten op de fabrieksvloer achterblijft. De meest voor de hand liggende invloed hier is het ‘Soulslike’-genre, een speltype dat notoir uitdagend is en vol glorieuze, grotere baasgevechten. In de originele Souls-spellen kan de structuur worden gezien als een sinusgolf van hoogte- en dieptepunten. Een enkele gang met meerdere vijanden kan opzwellen en aanvoelen als een heel universum terwijl de speler worstelt om ongedeerd de andere kant te bereiken. De vooruitgang wordt zo geleidelijk en moeizaam dat het bereiken van wat dan ook een grote prestatie lijkt. Tegen de tijd dat je bij het gevreesde baasgevecht komt, is het bijna een opluchting. Ten slotte ziet de bron van je eindeloze ellende er net zo grandioos uit als hij voelt.
De dood kan zeker zijn, maar het is ook alsof je proeft van reïncarnatie. Een game als Wukong, die zijn wortels heeft in het boeddhisme, past dan ook perfect bij het Soulslike-genre. Het tegenkomen van onsterfelijken en yao gais is in het spel net zo spannend en angstaanjagend als de mythen suggereren. Het blijvende karakter van Journey to the West geeft het ook een doorleefd gevoel dat klopt, zelfs als je het verhaal niet kent. De gevechten hebben een bevredigend gewicht en snelheid, maar zelfs de kleinere details, zoals het weken van kalebassen om je vaardigheden te vergroten, zorgen ervoor dat het universum authentieker aanvoelt.
In tegenstelling tot de meeste vergelijkbare actiegames is Wukong geen open-wereldgame: er is geen minikaart vol met missies, geen log met missies om nauwkeurig te onderzoeken. Soms kan het gebrek aan hulp overweldigend zijn. Elk nieuw gebied heeft het potentieel om te verdwalen, maar de grens tussen angst en opwinding is dun. Wukong is simplistisch, maar het geeft de charmes van verkenning beter weer dan games die pronken met de illusie van uitgestrektheid, om vervolgens hun meeslepende wereld terug te brengen tot een verzameling verteerbare kaartpictogrammen. Door de speler te dwingen een gevaarlijke berg af te dalen of blindelings door een stroperig moeras te waden, instrueert Wukong je om op het proces te vertrouwen. Door de tijd op het menu te minimaliseren, wordt u gedetailleerder omgeven door prachtige landschappen. Dat zijn de mogelijkheden wanneer een game ervoor zorgt dat de ervaring wordt samengesteld, in plaats van de fantasie van de spelerskeuze te verheerlijken.
Naast geweldig onderzoek doet Wukong geweldig werk door nieuwsgierigheid te belonen. Delen van de wereld zijn in eerste instantie verborgen voor de speler, totdat je de juiste set items verzamelt of met de juiste personages praat. Deze optionele secties worden toepasselijk “Obsessions” genoemd. Het boeddhistische denken draait grotendeels om het gevaar van gehechtheid, waarvan het gelooft dat het de weg vrijmaakt voor lijden. De objecten die je vindt zijn dus een microkosmos van dat idee: dat iemand op een gegeven moment zo’n sterke gehechtheid had aan het object van de zoektocht dat zijn angst transporteert je naar de etherische ruimte. Het is een geweldige weergave van een wereld vol mystiek en buitenaardse geesten. En het is brutaal: obsessieve spelers zullen deze gebieden ontdekken, zelfs als dit betekent dat ze nog een stel krachtige bazen moeten verslaan.
Het is terecht dat Black Myth: Wukong een groot succes was. Journey to the West is een verhaal met een bewezen staat van dienst, maar van geen enkele andere verfilming van een roman zijn in slechts een paar dagen tijd 10 miljoen exemplaren verkocht. Voor sommige westerlingen lijkt het een verrassing te zijn geweest dat een spel als dit uit een land zou kunnen komen dat bekend staat om mobiele games en microtransacties; voor anderen is het succes ervan onlosmakelijk verbonden met de leesbaarheid ervan voor het Chinese publiek, dat misschien nog nooit zo goed is bediend door een blockbuster-game. Het is alsof het gewicht van de culturele export van een heel land op een ontwikkelaar is gelegd die vrijwel niemand had kunnen noemen vóór de release van deze game, en Game Science is duidelijk niet gewend aan de kritiek die het krijgt. Maar Black Myth: Wukong uitsluitend bekijken door de lens van marktomvang en -smaak is een slechte dienst die het meest cruciale feit van allemaal verdoezelt: het is een fantastisch spel.