Het Witte Huis schilderde het af als een stap in de richting van een compromis.
Toen president Biden vorige maand zijn verzoek om hulp aan Oekraïne en Israël naar het Congres stuurde, voegde hij een verzoek toe om meer geld om te helpen met de veiligheid aan de grens met Mexico, een zoetmiddel dat bedoeld was om zowel de crisis op te lossen als Republikeinse steun te winnen.
Maar door deze zet zit meneer Biden nu in de kast.
Door de kwestie op tafel te leggen voedde hij de eisen van rechts voor ingrijpende veranderingen in het grensbeleid, waardoor zijn eigen partij verdeeld bleef over een onderwerp dat veel Democraten zien als een politieke kwetsbaarheid in de aanloop naar 2024, wat de vooruitzichten voor de topprioriteiten op het gebied van het buitenlands beleid nog ingewikkelder maakte. .
De president liet woensdag weten open te staan voor verdere onderhandelingen met de Republikeinen in de Senaat nadat zij zijn wetsvoorstel voor nooduitgaven hadden geblokkeerd.
De heer Biden staat nu voor de moeilijke keuze om al dan niet gesprekken aan te gaan over een kwestie die decennialang de pogingen om tot een tweeledig compromis te komen heeft getrotseerd. En ze zullen moeten beslissen hoe ver ze moeten gaan in het toegeven aan conservatieve eisen om het aantal migranten dat wordt toegelaten tot de Verenigde Staten aanzienlijk te beperken terwijl hun asielaanvragen worden verwerkt.
“De president van de Verenigde Staten zou erbij betrokken moeten worden”, zei senator Lindsey Graham, Republikein van South Carolina. “Iedereen achter mij zal stemmen om Oekraïne te helpen als we de grens recht kunnen krijgen.”
Het Witte Huis heeft weinig tijd om een compromis te bereiken met het Congres, waarvan de leden volgende week met reces gaan. Senator Christopher S. Murphy, Democraat van Connecticut, vertelde de verslaggevers dat hij bereid was de gesprekken het hele weekend voort te zetten.
Maar donderdag vertoonden de Republikeinen in de Senaat geen tekenen van terugtrekking.
Hoge ambtenaren van de Biden-regering hebben beide kanten van de gesprekken verteld dat het Witte Huis openstaat om het moeilijker te maken om asiel te krijgen in de Verenigde Staten, aldus vier mensen die bekend zijn met de zaak. Eén van die maatregelen zou een strengere definitie opleggen waaraan migranten moeten voldoen als ze beweren asiel nodig te hebben omdat ze vervolging in hun thuisland vrezen.
Maar de Republikeinen zeggen dat dat niet genoeg is. Ze willen dat de Verenigde Staten beleid opleggen dat ervoor zorgt dat de meeste migranten niet in aanmerking komen voor asiel en dat ze in Mexico moeten wachten tot hun zaak is afgehandeld.
Door de impasse is de kern van het buitenlands beleid van Biden – de steun voor de oorlog in Oekraïne – op het spel komen te staan.
“Wij maken ons hier uiteraard grote zorgen over. We hebben hier nog een paar weken’, zei John Kirby, woordvoerder van het Witte Huis, over het verlenen van hulp aan Oekraïne. “Er is een klein aantal Republikeinen die die hulp willen gijzelen vanwege behoorlijk extreem grensbeleid waar de president niet over wil praten. Bovendien zei hij dat we bereid zijn om in goed vertrouwen te onderhandelen.”
De president vroeg het Congres woensdag om “kleinzielige, partijdige, boze politiek” opzij te zetten en de rekening van 111 miljard dollar goed te keuren. Hij zei dat als hij dit niet doet, de Russische president Vladimir V. Poetin de kans zou krijgen om weer momentum in de oorlog te krijgen.
De Oekraïense president Volodymyr Zelenski zei dat hij Amerikaanse financiering nodig heeft om zich te verdedigen tegen een Russische invasie. Kirby zei donderdag dat het Witte Huis “niet in de positie verkeert om die belofte aan Oekraïne te doen, gezien de situatie op de heuvel”.
Republikeinen richten intussen hun aandacht op migratie aan de zuidwestgrens, die de afgelopen dagen meer dan 8.000 grensoverschrijdingen per dag heeft bereikt – en een grote politieke last is geworden voor de heer Biden.
Voorstanders van immigratie zeggen dat de impasse het bewijs is dat Biden überhaupt geen oorlogsfinanciering had moeten koppelen aan immigratiehervormingen.
“De plotselinge en inhoudelijke groepering van kwesties in het aanvullende financieringsverzoek was een catastrofale vergissing omdat het een signaal was. Het was het begin van wat gisteren uitkwam toen de president zei dat immigrantengemeenschappen een onderhandelingstroef zijn”, zegt Heidi Altman, beleidsmedewerker. directeur van het liberale Nationale Centrum voor Immigrantenrechtvaardigheid. “Dat is verraad.”
De heer Kirby zei dat het Witte Huis er geen spijt van had dat de prioriteiten van het buitenlands beleid van de regering in het wetsontwerp samen met immigratie waren opgenomen, omdat ze allemaal ‘dringend van aard’ waren.
“Het stond in ons dringende verzoek om nationale veiligheid: 6 miljard dollar voor de grens. We delen een gevoel van urgentie, dus handel ernaar”, aldus Kirby.
Biden-assistenten hebben consequent gereageerd op Republikeinse aanvallen op de grens door te wijzen op een plan dat al vroeg in de regering-Biden was voorgesteld en dat de weg naar burgerschap zou uitstippelen en tegelijkertijd de financiering voor de grens zou verhogen. Republikeinen, zeggen ze, zouden de migratiecrisis liever als politiek wapen gebruiken dan een compromis sluiten over een oplossing.
Het Witte Huis kreeg van beide kanten kritiek en benadrukte de uitdaging om een compromis te bereiken over een van de meest polariserende kwesties in de binnenlandse politiek.
Senator Alex Padilla, D-Californië, zei in een verklaring, mede ondertekend door tien andere Democraten in de Senaat, dat “het gebruik van een eenmalig uitgavenpakket om deze niet-gerelateerde permanente beleidsveranderingen door te voeren een gevaarlijk precedent schept en het risico inhoudt dat onze internationale partners worden geholpen.”
Senator John Cornyn, Republikein van Texas, sprak donderdag namens zijn Republikeinse collega’s toen hij opschepte over het feit dat hij immigratie naar de voorgrond van het nationale gesprek had gebracht. ‘Het lijkt erop dat we de aandacht van de president hebben getrokken’, zei hij.
Pieter Bakker, Eileen Sullivan, Karoun Demirjian en Hamed Aleaziz droegen bij aan de rapportage.