Kinzang Lhamo en Lam Dorji uit de kleine deelstaat Bhutan in de Himalaya, die afreizen naar de Spelen in Parijs, hebben hun Olympische droom waargemaakt.
“Het is altijd een van mijn dromen geweest om aan zo’n etappe deel te nemen”, vertelde marathonloper Lhamo aan DW. “Ik had nooit verwacht dat ik op een dag de kans zou krijgen, maar ik ben zo dankbaar dat ik de kans kreeg om Bhutan te vertegenwoordigen.”
Lam Dorji, een schutter, uitte een soortgelijk gevoel.
“De droom van elke atleet is om ooit aan de Olympische Spelen deel te nemen. Het zal mijn grootste prestatie zijn om alleen al aan zo’n belangrijke wedstrijd deel te nemen”, zei hij. “Ik zal dit moment altijd herinneren.”
Een marathonloper zonder ervaring op vlak terrein
Beiden behoren tot de beste atleten van Bhutan. Afgelopen maart won Lhamo de Bhutan International Marathon in het kleine stadje Punakha in het westen van het land. In 2022 werd ze tweede in de Snowman Race, een extreem evenement door de bergen van Bhutan. De vijfdaagse etappes besloegen 203 kilometer (126 mijl) en het hoogste punt was 5.470 meter.
De Olympische Spelen zullen de eerste wedstrijd van de 25-jarige atleet buiten Bhutan zijn.
“Mijn eerste doel is om de marathon uit te lopen en daarna mijn persoonlijk record te verbreken”, zei ze. “Het wordt mijn eerste keer dat ik deelneem aan een internationale wedstrijd, en mijn eerste keer in Europa.”
Haar beste tijd is 3:26 uur, behaald in maart tijdens de Punakha Marathon. Hoe lang ze op de veel vlakkere baan in Parijs zou kunnen rennen, is een raadsel.
Op zoek naar een persoonlijk record
Ook Dorji blijft bescheiden in zijn keuze voor het Olympische doel.
“Het beste van het beste zal aanwezig zijn, en concurreren tegen deze ongelooflijke schutters zal niet gemakkelijk zijn, aangezien sommigen van hen al meerdere keren aan de Olympische Spelen hebben deelgenomen”, zei hij. “Maar ik hoop competitief te zijn en mijn persoonlijk record te verbreken.”
Zijn persoonlijk record is 664 van de mogelijke 720 punten. Met een 184e plaats op de wereldranglijst staat het vrij laag op de wereldranglijst.
Het feit dat atleten als Dorji en Lhamo de mogelijkheid hebben om deel te nemen aan de Olympische Spelen in Parijs is te danken aan het Olympisch Handvest. Het bepaalt het doel van de grootst mogelijke universaliteit.
Met andere woorden: indien mogelijk moeten alle 206 Nationale Olympische Comités (NOC’s) vertegenwoordigd zijn op de Spelen.
De hele wereld op de Olympische Spelen
Het Internationaal Olympisch Comité (IOC) nodigde echter officieel slechts 204 NOK uit voor de Spelen in Parijs. Rusland en Wit-Rusland zijn uitgesloten vanwege de Russische invasie van Oekraïne.
Slechts enkele atleten uit deze twee landen mogen in Parijs meedoen – onder strikte voorwaarden en onder een neutrale vlag.
De meeste van de ongeveer 10.500 atleten in Parijs voldoen aan de kwalificatienormen van de Wereldfederatie voor hun sport. Om er echter voor te zorgen dat atleten uit kleine, structureel zwakke landen en gebieden ook konden deelnemen, moesten er in 23 individuele sporten ruim 100 ‘universele plaatsen’ worden toegewezen.
Het enige dat het IOC van deze atleten vraagt, is dat ze aantonen dat ze op “technisch niveau” kunnen concurreren om veilig en waardig te kunnen concurreren.
Participatie is alles
Het IOC probeert gevallen als die van Equatoriaal-Guinea-zwemmer Eric Moussambani zoveel mogelijk te vermijden. Op de Zomerspelen van 2000 in Sydney slaagde Mousambani met grote moeite alleen op de 100 meter vrije slag. Naar eigen zeggen had de Afrikaan nog nooit zo ver gezwommen. Zijn tijd was de slechtste in de Olympische geschiedenis. Niettemin vierden de toeschouwers hem omdat hij het Olympische motto “Participatie is alles” perfect belichaamde.
Sangay Tenzin, een zwemmer uit Bhutan, zal ook meedoen in Parijs. De 20-jarige nam ook deel aan Tokio 2021. Tenzin, die leerde zwemmen in de rivieren van zijn thuisland, traint in Thailand. Afgelopen mei werd in Thimphu, de hoofdstad van Bhutan, het eerste 25-meter wedstrijdbad van het land ingehuldigd.
De nationale sport is schieten
Alleen Nationale Olympische Comités die op de Spelen van Rio 2016 en de Spelen van Tokio 2021 met gemiddeld acht of minder atleten vertegenwoordigd waren, kwamen in aanmerking voor universele startplaatsen voor Parijs 2024. 93 Nationale Olympische Comités (NOC’s) kwalificeerden zich , 17 uit Azië, 18 uit Latijns-Amerika, 14 uit Oceanië en negen uit Europa.
Bhutan, dat ongeveer zo groot is als Zwitserland en bijna 780.000 inwoners telt, maakt sinds eind 1983 deel uit van de Olympische familie. Het Bhutanese NOC werd destijds opgericht.
Op de Olympische Spelen van 1984 in Los Angeles namen drie Bhutanese vrouwen en drie Bhutanese mannen voor het eerst deel – allemaal in de nationale schietsport. Sindsdien wordt het land op elke Olympische Zomerspelen door minstens twee atleten vertegenwoordigd. Bhutanese atleten doen sinds 2012 ook mee aan boogschieten, judo en zwemmen.
Vóór Parijs 2024 namen in totaal 31 atleten uit Bhutan deel aan de Olympische Spelen, waarvan 30 op uitnodiging. Karma, een boogschutter met één naam, was de eerste Bhutanese atleet die zich door prestaties kwalificeerde voor de Olympische Spelen: deelname aan de Spelen van Tokio in 2021.
‘Landgrootte doet er niet toe’
Lhamo en Dorji zien zichzelf als ambassadeurs van hun land in Parijs.
“Ik ben opgewonden om te concurreren met al deze atleten van over de hele wereld, maar tegelijkertijd word ik een beetje nerveus”, zei Lhamo. “Ik zal mijn best doen om Bhutan zo goed mogelijk te vertegenwoordigen.”
Dorji zei dat het zijn doel was om Bhutan op de kaart te zetten in de boogschietwereld.
“Ik wil de boodschap overbrengen dat zelfs kleine landen kunnen deelnemen en hun best kunnen doen aan zulke grote wereldevenementen”, zei hij. “De grootte van het land doet er niet toe.”
De Olympische Spelen in Parijs zijn van 26 juli tot en met 11 augustus.
Dit artikel is oorspronkelijk in het Duits gepubliceerd.