Avicii’s vader over de erfenis van zijn zoon, de geestelijke gezondheid en het schuldgevoel van de overlevende

Op 20 april 2018 verloor de wereld de muzieksuperster DJ Avicii. Op slechts 28-jarige leeftijd maakte hij op tragische wijze een einde aan zijn leven tijdens een vakantie in Oman.

Voor Klaus Bergling verloor hij zijn zoon Tim.

“Ik mis hem elke minuut”, zegt Klas Bergling in een eerlijk, zeer persoonlijk videogesprek. ‘Natuurlijk praat ik elke dag met hem. Maar’, hij pauzeert even, ‘ik geef toe dat ik soms boos op hem word. Waarom heb je dat gedaan? Waarom ben je bij ons weggegaan?’

Avicii werd beroemd met zowel explosieve als veerkrachtige synths op zijn doorbraakniveaus.

De hit uit 2011, waarin vrolijk het ‘feel good’-refrein van Etta James werd gesampled, katapulteerde de toen 22-jarige Zweed naar popsterrendom.

In de daaropvolgende vijf jaar, toen clubdansmuziek evolueerde naar het alomtegenwoordige genre dat bekend staat als EDM, met Levels als volkslied, werd Avicii de blonde, hoogjukbeenderen-posterjongen, die naar verluidt $250.000 (£180.000) per nacht verdiende. tour.

Maar op 26-jarige leeftijd stopte hij met live optredens. In een persoonlijke noot voor fans sprak hij over zijn fysieke en mentale gezondheid zonder de volledige omvang van zijn worstelingen, waaronder angst, pancreatitis, alcohol- en pijnstillersverslaving, in detail te beschrijven.

Ondanks een periode van herstel – muziek maken buiten de schijnwerpers – bleef Tim worstelen met zijn innerlijke demonen op zoek naar existentiële antwoorden over zijn leven. Twee jaar later, de duisternis overviel hem op het laatste, fatale moment.

Nu wil zijn familie dat mensen Tim buiten de podiumverlichting leren kennen, door een prentenboek uit te geven om zijn nalatenschap te eren. Het maakt deel uit van de inspanningen van de familie via de Tim Bergling Foundation, die in 2019 ter nagedachtenis aan hem werd opgericht, om een ​​gesprek op gang te brengen over de geestelijke gezondheidscrisis onder jongeren.

Klass, die zorgvuldig beelden heeft samengesteld van Tims kindertijd tot zijn leven als superster, legt uit: “We willen mensen helpen verder te kijken dan de bekendheid van Avicii. Dat is ook de reden waarom we zijn postume album ‘Tim’ hebben genoemd.”

Terugkijkend op de diepe verbondenheid die fans nog steeds voelen, zoals blijkt uit de duizenden brieven en memoriamberichten op zijn website, zegt Klass: “Tim betekende veel voor jonge mensen – zijn muziek, zijn teksten en zijn persoon.

“Eerst begreep ik niet waarom, maar toen zei een fan: ‘Tim was authentiek.’ Ik realiseerde me dat veel jonge mensen zich herkennen in die authenticiteit, zijn eerlijkheid en zijn strijd.”

Het team werd op de duizendjarige manier beroemd door liedjes online te plaatsen. Hij nam in 2008 de naam Avicii aan, een verwijzing naar de boeddhistische niveaus van de hel nadat hij ontdekte dat zijn naam op MySpace was opgenomen.

Kort ondertekend door BBC Radio 1 DJ Pete Tong na het winnen van een talentenjacht, trok hij de aandacht van DJ Laidback Luke door op zijn forum te posten.

Maar Tim kampte al op jonge leeftijd met angstgevoelens, had vaak catastrofale gedachten en was bang dat hij kanker had. Het gebruik van cannabis leidde tot angst voor waanzin, dissociatie en derealisatie.

Klas herinnert zich dat Tim tijdens zijn adolescentie intense ‘identiteitsvragen’ had. Na verschillende ontmoetingen met een psycholoog voelde Tim zich beter. De rondleidingen maakten zijn angst echter alleen maar erger.

Een sms in de biografie van Tim uit 2021 onthulde de zorgen van Klass: “Hallo Tim, ik hoop dat je inspiratie genoeg is voor deze enorme tour, met elke dag optredens. Je moet stoppen en op adem komen, maar het is jouw keuze. Kusjes en knuffels . oude man.”

De drukke agenda eiste zijn tol. Terwijl Levels vóór de officiële release bijna 20 miljoen views op YouTube verzamelde, omvatte Tim’s tour shows door de VS, Nieuw-Zeeland, Australië en Azië, waarbij hij vaak meerdere shows in verschillende steden op dezelfde dag uitvoerde.

Om zijn zenuwen te kalmeren, wendde Tim zich tot alcohol. “Ik heb de magische remedie gevonden door slechts een paar drankjes te drinken voordat ik verder ga”, zei hij in de documentaire Avicii: True Stories. Deze verslaving groeide terwijl hij reisde, sprak met GQ in 2013: “Je reist rond, je leeft uit een koffer, je komt op deze plek, overal is gratis alcohol.”

In 2012 begon hij aan een tournee van 26 dagen door de VS, die buikpijn veroorzaakte door drinken, wat leidde tot ziekenhuisopname en voorgeschreven opioïden voor verergering van pancreatitis, waardoor een cyclus van gezondheidsproblemen en verslaving op gang kwam.

Het jaar daarop keerde zijn pancreatitis in Australië terug, maar hij weigerde zijn galblaas te laten verwijderen om te voorkomen dat hij nog meer dates moest afzeggen en kreeg opnieuw opioïden voorgeschreven. Zijn blindedarm scheurde uiteindelijk, waardoor een operatie noodzakelijk was.

Klas benadrukt de noodzaak van systemische verandering in de muziekindustrie, maar vermijdt individuele schuld.

“Dat denk ik nog steeds [record] labels, tourmensen, agenten en managers zouden eigenlijk een rijbewijs moeten hebben om te laten zien dat ze capabel zijn. Dit is de manier waarop kunstenaars behandeld moeten worden”, beweert hij.

Hoewel hij enkele positieve veranderingen sinds de dood van Tim erkent en opmerkt dat “Zweedse labelmanagers tegenwoordig bewuster zijn”, benadrukt hij dat er meer omvattende maatregelen nodig zijn om het welzijn van artiesten te garanderen.

Tims gezondheidsproblemen vielen samen met zijn (nu Grammy-genomineerde) commerciële succes. Zijn debuutalbum True, dat countrygeluiden introduceerde, leverde hits op als Wake Me Up en Hey Brother.

In 2015 was zijn mentale toestand verslechterd als gevolg van pilmisbruik, driftbuien en grillig gedrag. Ondanks de belofte dat zijn tweede album Stories zijn beste zou zijn, leidde zijn strijd tot vertragingen, nihilisme op het podium en botsingen met de paparazzi.

Die zomer wisten Klas en zijn management dat er iets moest gebeuren. Samen met de therapeut planden ze een interventie op Ibiza. In een interview met de Times zei Klas zei dat hij het gevoel had dat hij zijn zoon had verraden. Ik vraag wat hij dacht en zijn ogen zijn prima.

“Je hebt te maken met je kind dat zich totaal niet bewust is van wat er gaat gebeuren.” De zenuwachtige reactie van Tim was duidelijk. ‘Je ziet dat hij beseft dat er achter zijn rug iets wordt gepland.’

Maar het was nodig, zegt Klas. “Er bestaat geen twijfel over dat je het kunt, maar het is niet gemakkelijk om dat punt te bereiken.”

Tim, die altijd koppig was, leek in de war en dacht dat hij kritiek kreeg, ondanks dat hij eindeloos werkte. Na urenlang weerstand te hebben geboden, stemde hij in met een afkickkliniek en zei tegen Klaas: ‘Ik heb een paar uur geleden een besluit genomen, maar ik wilde je alleen maar testen.’

Klas glimlacht, trots op de “moed” van zijn zoon. Na de revalidatie had Tim moeite om te ontsnappen aan wat hij omschreef als “de machine die Avicii was” en om niet meer met zijn manager samen te werken.

De documentaire Avicii: True Stories, voltooid voor zijn dood, toont Tim op het strand, ogenschijnlijk vredig, niet meer op tournee. De realiteit van zijn zelfmoord moest als verontrustend naschrift worden toegevoegd.

Klas geeft toe dat het verdriet nog wordt verergerd door het feit dat “mijn vrouw, zijn broers en zussen blij waren dat hij in veel opzichten vooruitgang maakte.”

“Het klinkt misschien tegenstrijdig, maar zo was het: hij maakte vorderingen”.

Klass legt uit dat schuldgevoelens “zo’n enorme last” zijn voor overlevenden, die zich vaak afvragen “wat heb ik verkeerd gedaan?” Hij geeft toe, zoals therapeuten hem hebben verteld, “dat je vaak niets kunt doen.”

Deze verwarring over verlies benadrukt de universele impact van zelfmoord op zowel de achterblijvers als de directe slachtoffers. Met financiering van de stichting is de nieuwe Zweedse nationale hotline voor zelfmoordpreventie ondersteund, en de regering werkt aan wetgeving voor beter zelfmoordonderzoek. Het maakt deel uit van het vijftigjarenplan van Klass om de erfenis van zijn zoon te versterken.

Tijdens het concert ter ere van hem beloofde Klas zelfmoord op de politieke agenda te zetten. “We hebben geprobeerd zoveel mogelijk jongeren en politici daarheen te halen.” Klas herinnert zich.

“Een van de meest memorabele momenten was dat een grote groep ouders het podium opkwam en hun kinderen hadden verloren door zelfmoord. Het was zo’n krachtig moment.”

‘Het allerbelangrijkste is het doorbreken van het stigma waarmee jongeren worden geconfronteerd. [With] In de door oorlog verscheurde, onstabiele wereld die de volgende generatie tegemoet gaat, denk ik dat we daar nuttig kunnen zijn”, zegt hij.

Sinds de dood van Tim is de Stockholm Arena omgedoopt tot de Avicii Arena, en de Together for a Better Day-concerten gaan door in zijn nagedachtenis.

Terugkijkend op de blijvende impact van Tim zegt Klass: “Zelfs als hij niet meer bij ons is, is hij nog steeds heel erg bij ons.”

Avicii: The Life and Music of Tim Bergling wordt op 13 juni uitgegeven door Max Ström.