Het is moeilijk te onderschatten hoeveel er op het spel stond bij de lancering maandagochtend vroeg van de Vulcan Centaur-raket van de United Launch Alliance: meerdere grote namen, miljarden dollars, een nieuwe maanlanding, de dromen van het land over maanverkenning, gloednieuwe raketmotoren die voor de toekomst vliegen. eerste keer en meer, wat letterlijk de toekomst van ULA is.
En ULA voerde het uit. De volgende generatie Vulcan Centaur-raket van het bedrijf is maandag in de vroege uren met succes opgestegen en zijn primaire lading, een maanlander van Astrobotic, is nu op weg naar de maan.
De zware raket steeg maandag om 02.18 uur EST op vanaf het Cape Canaveral Space Force Center. De eerste trap, aangedreven door twee BE-4-methaanmotoren van Blue Origin, scheidt zich om ongeveer 2:24 uur af van de bovenste trap van de Centaur V.
Het uitschakelen van de hoofdmotor op de Centaur vond plaats rond T+15 minuten. De Centaur voerde nog twee brandwonden uit om de Peregrine-lander van Astrobotic op het juiste traject naar de maan te krijgen. Zodra deze voltooid zijn, zal de lander, genaamd Peregrine, nu aan een reis van anderhalve maand naar de maan beginnen. Slechtvalk neemt een iets langere route naar de maan, en zal dus een handvol ingewikkelde brandwonden moeten uitvoeren om in steeds lagere maanbanen te manoeuvreren. Ten slotte zal het ruimtevaartuig op 23 februari een autonome landing proberen te maken nabij een regio die de Gruithuisen Domes wordt genoemd.
De lancering en de daaropvolgende reis naar de maan vormen een mijlpaal voor zowel United Launch Alliance als Astrobotic. Het voormalige bedrijf, een 50-50 joint venture tussen Boeing en Lockheed Martin, werd gezien als de toekomst van ULA. De raket is ontworpen ter vervanging van de Atlas V en Delta IV Heavy, die beide binnenkort met pensioen gaan.
De raket is ook ontworpen om te concurreren met andere lanceeraanbieders, zoals SpaceX, door een grote beschermende lading en aanpasbare configuratie aan te bieden, afhankelijk van het missieprofiel. Klanten kunnen dus kiezen tussen twee ladingsgroottes (15 of 22 meter lang) en vier standaardconfiguraties met nul, twee, vier of zes solide raketboosters, afhankelijk van het missieprofiel en de eisen van de klant.
ULA heeft al talloze missies verkocht voor de 202 meter lange Vulcan, waaronder 38 lanceringen aan Amazon om een deel van zijn ambitieuze Project Kuiper-breedbandsatellietconstellatie in te zetten. Het lanceerbedrijf heeft ook meer dan twintig contracten gekregen met de US Space Force (USSF), hoewel het nog één certificeringslancering moet voltooien voordat het aan die lanceringen kan beginnen.
Als alles volgens plan verloopt, zou ULA die tweede certificaatlancering, genaamd Cert-2, al in april kunnen uitvoeren. Die missie zal een andere spraakmakende lading met hoge inzet vervoeren: het Dream Chaser-ruimtevaartuig van Sierra Space, dat zijn weg zou vinden naar het internationale ruimtestation. De overige vier missies op het manifest van Vulcan dit jaar zouden allemaal voor de USSF zijn.
ULA en Astrobotic zijn niet de enigen die iets te vieren hebben: het is ook de eerste keer dat de BE-4-motoren van Blue Origin een vlucht hebben gezien, een triomf die volgt na bijna een decennium van ontwikkeling. Hoewel de Vulcan in eerste instantie volledig vervangbaar zal zijn, is het uiteindelijke doel om de twee motoren in de lucht terug te halen en ze opnieuw te gebruiken om de kosten verder te verlagen.
Astrobotic’s Peregrine is ook de eerste lander die vliegt onder het Commercial Lunar Payload Services (CLPS) -programma van NASA, een initiatief om de ontwikkeling van maanbezorgdiensten van commerciële aanbieders te stimuleren. Het in Pittsburgh gevestigde Astrobotic ontving in 2019 $ 79,5 miljoen voor de missie, een prijs die later werd verhoogd tot $ 108 miljoen; Zelfs als het er niet in slaagt de landing op de maan uit te stellen, blijft het een belangrijk proof-of-concept voor de ambitieuze inspanningen van NASA om geavanceerde ruimtediensten van de particuliere industrie te stimuleren.
Ontwikkelen…