7 november 2023 — Toen Alan Greenberg de diagnose kreeg Blaaskanker In 2012 koos hij voor een onverwachte aanpak bij de behandeling van de ziekte.
Hij deed vrijwel niets.
In plaats daarvan werd hij behandeld voor prostaatkanker straling Of een operatie, koos Greenberg Actief toezicht Om ziekten te monitoren. Hij zou pas een behandeling zoeken als de kanker verergerde.
Nu, op 83-jarige leeftijd, met weinig verandering in de prostaatkanker van Greenberg, overweegt de gepensioneerde universiteitsprofessor om in de winter van zijn leven zowel actieve surveillance als behandeling helemaal stop te zetten, maar hij heeft nog geen besluit genomen.
“Op mijn leeftijd is behandeling het laatste waar ik aan zou denken”, zei Greenberg vanuit zijn huis in Vermont. “Ook al lijkt het erop dat de zaken erger worden, ik weet niet zeker of ik op dit moment een behandeling zal ondergaan.”
Dus als behandeling niet mogelijk is, waarom zou u zich dan nog druk maken over toezicht?
Actief toezicht
Dat is een vraag die duizenden oudere mannen moeten overwegen, omdat het minder waarschijnlijk lijkt dat ze zullen overlijden aan een laaggradige diagnose van prostaatkanker die tien jaar of langer eerder is gesteld.
Actieve surveillance vervanging van bestralingstherapie voor prostaatkanker of a prostatectomie met regelmatige monitoring. Surveillance kan prostaatspecifiek antigeen (PSA) bloedtesten, MRI’s en biopsieën omvatten.
Actief toezicht is alleen van toepassing op graad 1 of laag-risico prostaatkanker en sommige laag-risico graad 2.
De graden van prostaatkanker variëren van groep 1 (de laagste graad) tot graad 5. Een Gleason-score Traditionele systemen om te classificeren hoe ernstig kanker is. Cellen worden beoordeeld op een schaal van 1 tot 5 op basis van verschillende factoren. Een patholoog kent een Gleason-cijfer toe voor het meest overheersende patroon in een biopsie en een tweede Gleason-cijfer voor het op één na meest overheersende patroon. Een Gleason-score van 3+3 wordt bijvoorbeeld als laag cijfer beschouwd.
“Er is veel literatuur die aantoont dat prostaatkanker in groep 1 in het bijzonder heel erg verschilt van andere soorten kanker”, zegt Kevin Ginsberg, MD, is assistent-professor urologie aan de Wayne State University School of Medicine in Detroit. “Als gevolg daarvan wegen de nadelen van de behandeling vaak zwaarder dan de voordelen.”
Ginsburg, die tevens mededirecteur is van het Prostate Program Michigan Urologische Chirurgie Advancement AssociatesZegt dat de fout van actief toezicht – waardoor de kanker zich verspreidt en de patiënt doodt – laag is. Een studie van Johns Hopkins Een blik op een groep van meer dan 1.800 mannen ontdekte dat “het risico op overlijden of uitzaaiing door kanker bij langdurige follow-up minder dan 1% was.”
“Ik ben er sterk van overtuigd dat met goede actieve surveillance van hoge kwaliteit, als en wanneer dat punt zich voordoet, de kans dat iemand het vermogen om te behandelen en te genezen zeer, zeer, zeer laag is,” zei Ginsburg.
Voordelen van actief toezicht zijn onder meer het vermijden van slechte behandeling waardoor de patiënt incontinent of impotent kan worden. Voor veel mannen die voor actieve surveillance kiezen, is dit een kwestie van levenskwaliteit. Prostaatkanker ontwikkelt zich langzaam, wat zich leent voor surveillance.
Kleine handkanker
Lawrence Klotz, MD, een uroloog aan de Universiteit van Toronto, heeft actieve surveillance meer dan dertig jaar geleden genoemd en geholpen. Destijds werd 95% van de mannen met laaggradige prostaatkanker behandeld.
Nu is actief toezicht de voorkeursoptie voor kankers met een laag risico. Aantal mannen met prostaatkanker dat koos voor actieve surveillance Nationaal verdubbeld tussen 2014 en 2021komt ongeveer 60% van de mannen in aanmerking voor actieve surveillance. Dit is een stijging ten opzichte van de 27% in 2014 en de 10% in 2010.
Een recente studie uit Italië ontdekte dat 83% van de mannen actieve surveillance verkoos boven onmiddellijke behandeling. Vorig jaar de American Urological Association en de American Society for Radiation Oncology Versterk hun aanbevelingen voor actief toezicht.
Klotz beschouwt geavanceerde technologie als “de ziekte van de moderne geneeskunde”. Geavanceerdere diagnostische hulpmiddelen kunnen leiden tot overdiagnose – en dus tot overbehandeling – in elk specialisme, inclusief prostaatkanker.
“We zullen beter zijn in diagnostische technieken waarbij het helemaal niet wordt geïdentificeerd,” zei Klotz. “De meeste prostaatkankers vormen geen bedreiging voor de patiënt.”
Michaël LipmanMD, universitair hoofddocent urologie aan de Yale School of Medicine in New Haven, CT, merkte op dat de PSA-bloedtest effectief is bij het detecteren van prostaatkanker in een vroeg stadium, maar niet zo goed in het onderscheiden van agressieve en minder invasieve tumoren.
“De actieve surveillancebeweging is eigenlijk ontstaan uit de erkenning dat er veel soorten prostaatkanker zijn die geclassificeerd zijn als prostaatkanker, maar dat deze indolent zijn en waarschijnlijk geen problemen zullen veroorzaken in het leven van een man,” zei Lipman.
Sommige experts dringen er zelfs op aan Vroegtijdig, om te stoppen met het noemen van laaggradige prostaattumoren ‘kanker’.
Daniel Lewis, MD, arts interne geneeskunde bij Facey Medical Group in Los Angeles, zegt dat de beslissing van een patiënt om actief toezicht te houden, wordt beïnvloed door zijn risicotolerantie. Wanneer een van zijn patiënten de diagnose prostaatkanker krijgt en ervoor kiest om actieve surveillance te ondergaan, vraagt hij of ze een second opinion willen. Lewis, de voorzitter van Facey’s Black Physician Council, ziet vaak de opluchting op de gezichten van patiënten die geen behandeling nodig hebben.
Sterven met prostaatkanker — niet aan —
Geïndividualiseerde beslissingen voor patiënten om deel te nemen aan actieve surveillance of deze te beëindigen. Factoren waarmee rekening moet worden gehouden, zijn onder meer de kwaliteit van leven, leeftijd, algehele gezondheid en levensverwachting.
Sommige mannen verminderen hun actieve surveillance later in hun leven en kiezen slechts af en toe voor PSA-testen. Anderen stoppen helemaal met het monitoren, leven langer en kiezen ervoor geen tijd te investeren in het monitoren van dingen die mogelijk niet hun dood veroorzaken. Terwijl sommige mannen misschien blijven letten op gemoedsrust, stoppen anderen omdat, nou ja, waarom niet?
Ira Kaget werd in maart 2009 op 66-jarige leeftijd gediagnosticeerd met laaggradige prostaatkanker. Na de eerste schok onderzocht Kaget, nu 80, het onderwerp en sprak met experts. Zijn Gleason-score was slechts 3+3 en nadat hij horrorverhalen had gehoord van mensen die spijt hadden van de behandeling, koos hij voor actieve surveillance. Hij krijgt elke twee jaar een MRI-geïnformeerde gerichte biopsie en ondergaat regelmatig PSA-tests.
Nu, bijna vijftien jaar na zijn eerste diagnose en weinig verandering in zijn toestand, heeft Kaget geen plannen om van koers te veranderen.
“Ik ben van plan hiermee door te gaan, de monitoring voort te zetten en ik ben zeer vastbesloten mijn zaak te behandelen”, zei Kaget. “Het doel is om ermee te sterven in plaats van ervoor.”