‘Acoliet’ en de langverwachte dood van recensiebombardementen

Je weet dat je te diep in het YouTube-fandom bent verzonken als je je niet meer kunt herinneren welke man met de dure microfoon wat tegen je zei terwijl hij rechtstreeks in de camera sprak.

Maar eerder deze week werd ik in een bijzondere sarlacc-put gesleept. Het bericht deed de ronde dat fans de recensies bombardeerden Acolieten op Rotten Tomatoes en mijn nieuwsgierigheid kreeg de overhand. Eerst heb ik deze microfoonvideo bekeken, waarin wordt beweerd dat Lucasfilm-president Kathleen Kennedy niet van Star Wars-fans houdt en “dat [Lucasfilm] begon fans aan te vallen voordat de show zelfs maar werd uitgezonden; het betekende dat ze wisten dat ze een stapel rommel hadden.

Een andere persoon aan het bal merkte op: “De belangrijkste reden dat deze show zo’n debacle is, is omdat het niet op Star Wars lijkt… Fans zoals ik – oude fans zoals wij – we kopen deze onzin niet. Dit is rotzooi en we moeten ze hierop aanspreken.” Daarna kwam dit, waarin werd uitgelegd dat “hetgene waar fans juist over klagen de deugd is die aangeeft dat het establishment in Hollywood zo in geïnvesteerd heeft dat ze gewoon niet kunnen accepteren dat het publiek niet op hen reageert.” Op zijn beurt, zo concludeerde de verteller in de video, geeft de industrie de schuld aan het bombardement op de recensies.

Het is moeilijk te zeggen dat een van de YouTube-experts ‘fout’ of ‘goed’ had – en dat zou een trefzekere manier zijn om het onderwerp te worden van de volgende analysevideo. (Snel vooruit naar 13:51 om Carrie Fisher tegen mijn zwevende hoofd te zien schreeuwen.) Wat ik ga voorstellen is dit: iedereen maakt momenteel alleen maar ruzie over het gevecht.

Ter perspectief: dit is wat er gebeurde: Acolieten verschijnt op 4 juni op Disney+. De kritische beoordeling op Tomatometer lag ergens in de buurt van meer dan 80 procent – ​​niet helemaal ‘Certified Fresh’, maar behoorlijk solide. In de daaropvolgende weken kelderden de kijkcijfers en schommelen nu rond de 13 of 14 procent, wat leidde tot berichten dat de show werd gebombardeerd met kritiek, ook wel bekend als slechte negatieve publieksrecensies. Omdat sommige rapporten deze stortvloed aan slechte resultaten koppelden aan een diverse cast en LGBTQ+-thema’s – eh, ‘lesbische ruimteheksen’ – ontstond er discussie over de vraag of de slechte recensies uit homofobe, racistische of vrouwonvriendelijke hoeken van de fandom kwamen.

Vorige week, De Hollywood-verslaggever vroeg gastheer Leslye Headland (Russische pop) over de reacties op de show. Hoewel ze verklaarde dat ze haar show niet ‘queer met een hoofdletter Q’ vindt, zei Headland dat het ontmoedigend is ‘dat mensen zouden denken dat het erg zou zijn als iets homoseksueel zou zijn… Ik vind het verdrietig dat een aantal mensen op de televisie Internet zou een soort ontmanteling betekenen van wat ik beschouw als het belangrijkste kunstwerk dat ik ooit heb gemaakt.”

Deze reacties leidden tot een heleboel reactievideo’s, en zo kwam ik terecht in het YouTube-konijnenhol. Elke video die ik bekeek had veel nuances, maar er kwam steeds één thema naar voren dat de kern van het probleem leek te zijn: recensenten zijn geen dwepers, ze denken alleen maar Acolieten is afval en “geen Star Wars”; Disney’s eigendom van Lucasfilm verpest de franchise, en deze fanatieke fans plaatsen recensies om op de vele tekortkomingen van de serie te wijzen.

Als ik dit in alle eerlijkheid neem, zou ik alleen maar willen zeggen: uh, oké? Persoonlijke gevoelens over de kwaliteit van de show daargelaten (ik ben een slechte homo die niet heeft gekeken Acolieten toch, ondanks de richtlijnen die deze maand in de Gay Agenda-nieuwsbrief zijn gepubliceerd; na mijn bezoek aan YouTube weet ik niet zeker of ik door het overslaan van deze show een slechte of een goede Star Wars-fan ben), kan er nog een ander argument worden aangevoerd: soms hebben franchises slechte afleveringen – of gewoon afleveringen waar niet iedereen van geniet – en dat is oké

Star Wars ontleent, net als alle briljante creaties, zijn genialiteit aan zijn maakbaarheid. De wereldopbouw van George Lucas gedijt dankzij het feit dat iedereen zich kan voorstellen wat er drie sterrenstelsels verderop gebeurt. Lucas heeft zelf een stap verder gezet door verschillende schrijvers en regisseurs te benaderen om het te maken Het rijk slaat terug En Terugkeer van de Jedi. Disney is misschien overboord gegaan met de hoeveelheid content die het heeft gemaakt sinds de overname van Lucasfilm voor $ 4 miljard in 2012 – zelfs CEO Bob Iger heeft het onder ogen gezien – maar proberen te zeggen dat het een onaantastbare franchise is die niet herhaald mag worden is belachelijk.