Het Hof van Beroep heeft donderdag de veroordeling vernietigd van een vrouw die ooit door de roddelbladen werd bestempeld als de ergste seriemoordenaar van Australië vanwege de dood van haar vier jonge kinderen.
De vrouw, Kathleen Folbigg, 56, werd in 2003 schuldig bevonden aan de moord op de kinderen en veroordeeld tot 30 jaar gevangenisstraf. Maar de wetenschappelijke gemeenschap van Australië heeft zich achter haar geschaard en beroept zich op genetisch bewijs dat erop wijst dat de kinderen hoogstwaarschijnlijk een natuurlijke dood zijn gestorven.
Alle vier de kinderen van mevrouw Folbigg stierven twee jaar geleden: Caleb, 19 dagen oud, in 1989; Patrick, acht maanden oud, bijna twee jaar later; Sarah, 10 maanden oud, 1993; en Laura, 18 maanden oud, in 1999.
De opperrechter van New South Wales, Andrew Bell, vertelde de rechtbank dat er “redelijke twijfel” bestond over de schuld van mevrouw Folbigg, deels gebaseerd op een “uitgebreide hoeveelheid nieuw wetenschappelijk bewijs” dat niet beschikbaar was op het moment van haar veroordeling.
‘Het is passend dat haar veroordelingen worden vernietigd’, voegde hij eraan toe.
Mevrouw Folbigg kreeg in juni gratie en werd vrijgelaten nadat uit een officieel gerechtelijk onderzoek bleek dat er een redelijke waarschijnlijkheid was dat drie van de vier kinderen een natuurlijke dood stierven, en dat de aanklagers zich baseerden op “bewijs van toeval en tendensen” dat niet langer stand houdt.
Het Court of Criminal Appeal in Sydney heeft donderdag haar veroordeling ingetrokken, wat mogelijk de deur opent voor compensatie door de staat. In een gesprek met verslaggevers buiten de rechtbank suggereerde Rhanee Rego, de advocaat van mevrouw Folbigg, dat de compensatie “groter zou kunnen zijn dan welke significante betaling dan ook die eerder is gedaan”.
Mevrouw Folbigg, die lang haar onschuld heeft volgehouden, bedankte haar aanhangers en bekritiseerde het ‘ongeloof en de vijandigheid’ waarvan ze zei dat ze er bijna een kwart eeuw onder had geleden. ‘Het systeem gaf mij de schuld in plaats van te accepteren dat kinderen soms plotseling, onverwacht en hartverscheurend kunnen sterven’, zei ze.
Ten tijde van de veroordeling voerden de aanklagers aan dat ze haar kinderen had gestikt, hoewel daar geen medisch bewijs voor was, en dat ze alle vier in slechte gezondheid verkeerden voordat ze stierven.
Een medisch onderzoeker getuigde dat hij nog nooit vier kinderen in hetzelfde gezin had zien sterven, en aanklagers voerden aan dat het overlijden van vier broers en zussen zo vroeg binnen tien jaar zo spectaculair onwaarschijnlijk zou zijn dat het onmogelijk zou zijn.
“Er is in de geschiedenis van de geneeskunde nog nooit zo’n geval geweest”, zei een aanklager ter afsluiting van zijn pleidooi. “Het is geen redelijke twijfel; het is absurd.”
Maar de Australian Academy of Sciences, die optrad als onafhankelijk adviseur van het onderzoek, beschreef de zaak als “de grootste gerechtelijke dwaling van Australië” en zei dat uit het resultaat bleek dat het onderzoek “de wetenschap volledig had genegeerd”.