Er is één ding dat ik verkeerd heb – of in ieder geval enorm onderschat – over de impact van Caitlin Clark op de WNBA. Er is ook één ding waarvan ik denk dat bijna iedereen het mis heeft over de reactie van de WNBA op Caitlin Clark en haar impact op de competitie.
De play-offs van de WNBA beginnen zondag – Clark’s Indiana Fever speelt voorlopig tegen de Connecticut Sun in een best-of-three-serie.
Historisch gezien heeft de competitie moeite gehad om kijkcijfers of aandacht te krijgen buiten de doorgewinterde fans, vooral als ze te maken kregen met concurrentie van het professionele voetbal en het universiteitsvoetbal. De finales van vorig jaar telden gemiddeld slechts 728.000 kijkers op ESPN – eigenlijk meer dan 30 procent, maar nog steeds een schamel aantal. De play-offs telden in totaal gemiddeld slechts 470.000 kijkers.
Deze keer niet.
Dit is de Clark-factor die ik niet zag aankomen.
Zal haar komst na een legendarische en legendarisch populaire carrière aan de Universiteit van Iowa extra aandacht en nieuwe fans opleveren? Absoluut. Clark is een van de populairste atleten in Amerika. Kijkcijfers, media-aandacht, verkoop van truien, etc.
Interesse in het ene niveau van de sport staat echter niet altijd gelijk aan interesse in het volgende niveau – of een ander niveau. Het damesvoetbalteam van de Verenigde Staten kwam met veel momentum en mega-beroemde sterren uit de World Cups en Olympisch goud – Alex Morgan, Hope Solo, Carli Lloyd, enz. Toch was de impact op de National Women’s Soccer League groot en geen blijvende sprong.
Hoewel Clarks speelstijl een publiekstrekker was, profiteerde deze ook van een aantal ingebouwde factoren.
Om te beginnen heeft Iowa een veel grotere schare fans dan welk WNBA-team dan ook, dus het hoefde geen Hawkeye-fans te creëren toen het in Des Moines arriveerde; ze moest gewoon een groter percentage Hawkeye-fans zover krijgen dat ze zich om het damesbasketbal zouden bekommeren. Ten tweede kwamen de meeste van de grootste wedstrijden tegen even (of zelfs meer) populaire teams… Ohio State, Indiana, Connecticut, LSU, South Carolina enzovoort.
Waar ze ook kwamen, Clark en Iowa werden een evenement. Dat is iets anders dan dagrente.
Toen kwam de NCAA-toernooitrekking – de haakjes, één en klaar, de tijd in maart/april waarop het land de hoepels inschakelt. De Women’s Final Four verslaat altijd de WNBA.
De nationale titelwedstrijd van 2024 tussen Iowa en South Carolina trok maar liefst 18,9 miljoen kijkers, maar hoeveel zouden Clark een verlengd WNBA-regulier seizoen hebben gevolgd zonder het drama van March Madness? Zou je een zoemende juli-wedstrijd willen zien?
Nou ja, dat zijn er heel veel. De groei in de kijkcijfers voor de WNBA was dit jaar bijna ondoorgrondelijk.
ESPN meldt dat het gemiddeld 1,2 miljoen kijkers trok voor zijn games, tegen 440.000 een jaar eerder. Ter vergelijking: de gemiddelde NBA-rating vorig seizoen voor games op ESPN en TNT was 1,56 miljoen. Ongeveer 3,44 miljoen keken naar de WNBA All-Star Game, vergeleken met 5,5 miljoen naar de NBA All-Star Game.
The Fever alleen al verzamelde vijf games met meer dan twee miljoen kijkers en 18 met meer dan een miljoen. Dit was niet zomaar een zondagmiddag op ABC.
De wedstrijd van vrijdagavond 30 augustus tegen Chicago trok 1,6 miljoen Ions, veruit het grootste publiek in de geschiedenis van het onopvallende kabelnetwerk. Twee wedstrijden op NBATV trokken 600.000 of meer kijkers.
Fans van Clark bleven komen en gaan. Ze volgden elke wedstrijd. Sommigen van hen begonnen ongetwijfeld ook naar andere teams te kijken. Ja, Clark was de hoofdtrekker, maar tegenwoordig kennen meer mensen de genialiteit van A’ja Wilson en Breanna Stewart dan een jaar geleden.
Dat suggereert dat, hoewel de playoff-ratings van de Fever nieuwe records kunnen vestigen, er een aanhoudende en uitgebreide boost kan zijn voor alle wedstrijden na het seizoen die alle redelijke verwachtingen (vooral de mijne) van wat Clark zal leveren ver overtreft.
Nu het deel dat de competitie en veel van haar fans van streek lijkt te hebben gemaakt. Clark kreeg overal waar ze kwam enorme aandacht en verkopen. Dat ging gepaard met begrijpelijke wrok van terugkerende spelers en veel oude fans.
Er zijn eindeloze klachten geweest dat de WNBA-spelers en coaches Clark moesten omarmen en bedanken voor wat ze voor de competitie heeft gedaan. Toch is de competitie, nu zoveel mensen terugdringen – of soms letterlijk pushen – nog interessanter geworden.
Het beste wat iedereen overkwam waren de koude schouders en harde overtredingen, de Olympische “snub” en Sheryl Swoopes en de tv-commentatoren die haar spel schijnbaar afkeurden. Hoe meer Clark oplichtte, hoe meer haar fans – en alle fans – reden hadden om af te stemmen om te zien hoe ze zou reageren.
Rivalen zijn geweldig voor sport. Controverse verkoopt. Als Clark was omarmd, geaccepteerd en aangekondigd, zou het seizoen 2024 niet de pit hebben gemist die het nog intrigerender maakte.
Clark paste zich langzaam aan aan de lichamelijkheid van de WNBA, terwijl haar teamgenoten zich aanpasten aan haar speelstijl. Ze gaat de play-offs in als misschien wel een top vijf-speler in de competitie en scoort nu regelmatig 25 of 30 punten per wedstrijd, terwijl ze de kenmerkende driepunters raakt en passes over het lange veld maakt. Dat is wat haar zo aantrok.
Nee, er zal waarschijnlijk geen play-offwedstrijd zijn die 18,9 miljoen kijkers trekt, maar Caitlin Clark verbrijzelde niet alleen de verwachte populariteitsniveaus als nieuwkomer; de tegenslag tegen haar en haar succes hielpen haar bij die zoektocht.
Game 1 is zondag, rechtstreeks tegen de NFL. Er zullen deze keer sowieso veel mensen kijken.