Vier manieren waarop de Boeing-staking de band met zijn arbeiders verzuurde: NPR

Vorige week verwierp een overweldigende meerderheid – 94,6% om precies te zijn – van bijna 33.000 leden van de machinistenvakbond van Boeing het voorlopige contract van het bedrijf, en nog meer – 96% – stemde voor ontslag.

Het verbluffende resultaat komt ook nadat John Holden, voorzitter van de machinistenvakbond van IAM District 751, het ‘de beste deal waarover we ooit hebben onderhandeld’ noemde.

Maar sommigen zagen de Boeing-aanval al van mijlenver aankomen.

Oppervlakkig gezien gaat de staking over het onderhandelen over een betere deal. Zo vroeg de vakbond aanvankelijk om een ​​loonsverhoging van meer dan 40% over drie jaar – veel hoger dan het uiteindelijke aanbod van Boeing van een loonsverhoging van 25% over vier jaar.

Maar de staking komt ook voort uit frustraties die zich al jaren opbouwen, zeggen waarnemers uit de sector. Sommigen gaan terug tot 2014, toen het bedrijf het vorige contract herstelde en de vakbond dwong gezondheids- en pensioenuitkeringen te accepteren. Anderen zeggen dat de spanning bijna dertig jaar geleden begon, in 1997, toen Boeing fuseerde met McDonnell Douglas.

“Het maakt deel uit van een cultuurclash die volgens mij enige tijd geleden is begonnen. Zeker bij machinisten hebben ze het gevoel dat het bedrijf hen behandelt als verwisselbare, vervangbare werknemers, en dat is uiteraard zeer beledigend”, zegt hoogleraar sociologie Jack Rosenfeld aan de Washington University in St. Louis, die arbeid studeert.

Door de staking zijn de werkzaamheden in Boeing-fabrieken in de staat Washington, Oregon en Californië stilgelegd. Afgelopen vrijdag zei Brian West, Chief Financial Officer van Boeing, dat de staking “ons herstel in gevaar zou brengen” en voegde eraan toe dat de focus van het bedrijf lag op het herstellen van het vertrouwen bij de vakbonden.

‘Het is een prioriteit om die relatie te resetten. En we willen weer aan tafel’, zei West Morgan op Stanley’s jaarlijkse Laguna-conferentie.

2024: Managementverloop, nieuwe veiligheidsproblemen en de aanhoudende gevolgen van de 737-crash komen tot een hoogtepunt

De reputatie van Boeing verkeert in een vrije val sinds de fatale crashes van de 737 Max 8 in 2018 en 2019, waarbij 346 mensen om het leven kwamen. De afgelopen jaren is het bedrijf in meer problemen gekomen omdat de gerechtelijke procedures in verband met de crash zijn voortgezet en er nieuwe problemen zijn ontstaan.

Eerder dit jaar blies tijdens de vlucht een deurplug van een Boeing 737 Max 9 af. Er zijn geen ernstige gewonden gevallen, maar veiligheidsexperts zeggen dat het ongeval onder verschillende omstandigheden catastrofaal had kunnen zijn.

Een stortvloed aan ongelukken en veiligheidsgerelateerde schandalen schaadden niet alleen de bedrijfsresultaten, maar ook het moreel van de werknemers. In de loop der jaren zegt een groeiende lijst van voormalige en huidige werknemers dat het bedrijf hun zorgen negeerde – en vervolgens wraak nam toen zij zich uitten.

Te midden van lopende onderzoeken naar het wanbeheer van Boeing werd dit jaar onthuld dat de voormalige CEO van Boeing, Dave Calhoun, in 2023 een totale compensatie van $32,8 miljoen ontving – een stijging van 45% ten opzichte van het voorgaande jaar.

“De frustratie bij de achterban is alleen maar groter geworden nu ze hebben gezien en gelezen over de stijgende salarissen van CEO’s en topbestuurders, terwijl ze op behoorlijk stagnerende lonen zaten”, aldus Rosenfeld.

In maart kondigde Boeing aan dat Calhoun dit jaar zou aftreden en dat bestuursvoorzitter Larry Kellner zich niet herkiesbaar zou stellen, evenals de pensionering van Stan Deal, president van de commerciële vliegtuigdivisie.

Vakbondsvoorzitter Holden riep Boeing op een leider te kiezen die naar de vakbond en de ingenieurs luistert. Na een langdurige zoektocht werd Robert “Kelly” Ortberg, een veteraan uit de lucht- en ruimtevaartindustrie, geselecteerd als CEO. Hij begon in augustus met werken en het is nog te vroeg om te zeggen hoe zijn relatie met de werknemers zal zijn.

2014: Boeing heropent eerder contract met de vakbond voordat het afloopt en dwingt de vakbond diepe concessies te doen

Een van de recente eisen van de vakbond was de herinvoering van toegezegde pensioenen, die bijna tien jaar geleden werden afgeschaft.

In 2014 stemde een krappe 51 procent van de machinisten ‘ja’ tegen een deal die richting 401(k)s ging. De meeste bedrijven hebben dit voorbeeld gevolgd en zijn overgestapt van het bieden van een gegarandeerd inkomen na pensionering via traditionele pensioenen naar het leggen van de verantwoordelijkheid voor de financiering van het pensioen bij de werknemer via 401(k)s.

Veel activisten waren niet alleen boos over het aantal stemmen, maar ook over de wijze waarop dit tot stand kwam. Ze waren van mening dat Boeing hen had gedwongen door te dreigen met de bouw van een nieuwe serie straalvliegtuigen buiten hun thuisbasis in de staat Washington. Zowel werknemers als lokale politici vreesden dat een dergelijke stap banen in de lucht- en ruimtevaart zou kunnen kosten.

Op dit moment, De Seattle Times Gerapporteerd: “Toen de resultaten bekend werden gemaakt in de Seattle Union Hall, vol met demonstranten die tegen de deal waren, veegden sommige mannen en vrouwen de tranen weg en sommigen huilden openlijk.”

De vakbond stemde ook in met bescheiden loonsverhogingen in de komende tien jaar, die geen gelijke tred hebben gehouden met de stijgende kosten van levensonderhoud, vooral sinds de pandemie.

“Ze zaten vast aan een lang contract met heel weinig loongroei. Ze verloren hun gegarandeerde pensioen. Dus ik denk dat dat voor veel frustratie onder de werknemers zorgde”, zegt Leon Grunberg, emeritus hoogleraar sociologie aan de Puget Universiteit. Sound, die twee boeken heeft geschreven over Boeing en zijn personeelsbestand.

2011: Boeing bouwt een non-union-fabriek in South Carolina, duizenden kilometers van de thuisbasis van de vakbond

De zorgen van werknemers in 2014 dat Boeing zijn activiteiten naar andere staten zou verplaatsen waren niet slechts speculaties; het was al jaren eerder gebeurd.

In 2009 kondigde Boeing aan dat het een tweede productielijn zou bouwen voor zijn 787-vliegtuig in South Carolina – een staat die bekend staat om het laagste vakbondspercentage van het land. Het besluit komt een jaar na de staking van de machinistenvakbond. In 2011 diende de National Labour Relations Board een klacht in tegen Boeing, waarin het bedrijf werd beschuldigd van represailles voor vakbondsstakingen uit het verleden en het verplaatsen van banen naar South Carolina om toekomstige stakingen te ontmoedigen.

Meest recentelijk, in 2020, kondigde Boeing aan dat het de productie van zijn 787-vliegtuig uit de staat Washington zou verplaatsen en alleen in South Carolina zou produceren. Het bedrijf zei dat zijn beslissing gebaseerd was op kostenbesparingen, maar de stap werd gezien als een grote klap voor het vakbondspersoneel van Boeing.

John Holden, president van IAM District 751, zei destijds: “Boeing kan het idee niet tolereren dat de mensen die vliegtuigen ontwerpen en bouwen, die het hart en de ziel van het productieproces vormen, rechten hebben.”

Het recente contractaanbod van de lucht- en ruimtevaartgigant omvatte een toezegging om zijn volgende generatie vliegtuigen in de regio Seattle te bouwen als de vakbond een staking vermijdt.

1997: Boeing koopt de spartelende fabrikant McDonnell Douglas, wat een grote cultuurverandering teweegbrengt

Bijna dertig jaar geleden nam Boeing zijn oude rivaal McDonnell Douglas over, wiens vliegtuigen betrokken waren bij een litanie van crashes. Veel experts zeggen dat de fusie het begin was van een grote cultuurverandering, waarbij het management prioriteit begon te geven aan efficiëntie en kosten boven techniek en veiligheid.

Een paar jaar later verhuisde Boeing zijn hoofdkantoor na 85 jaar in Seattle naar Chicago. (Tegenwoordig bevindt het hoofdkwartier van de ruimtegigant zich verder naar het noorden, in Virginia.)

“De opschudding heeft zeker de relatie tussen de achterban vergiftigd, vooral met machinisten en topmanagers die een heel andere mentaliteit inbrachten in het runnen van het bedrijf”, aldus Rosenfeld. “En het lijkt erop dat dit soort overweldigende focus op aandelenkoersen tot op de dag van vandaag voortduurt.”

Hoewel een fractie van de huidige beroepsbevolking aanwezig was op het moment van de fusie, zeggen waarnemers uit de sector dat de cultuurverandering de al lang bestaande kloof tussen de leiders van Boeing en de fabrieksvloer heeft doorgesneden.

Joel Rose en Andrea Hu van NPR droegen bij aan de rapportage.