Mensen die regelmatig sporten, hebben een groter vermogen om vet onder de huid op te slaan, wat beter is dan zich op te hopen rond organen zoals de lever en het hart.
Arno-afbeeldingen / Getty-afbeeldingen
Onderschrift verbergen
Schakel bijschriften in
Arno-afbeeldingen / Getty-afbeeldingen
Er zijn veel goede redenen om te sporten die niets met gewichtsverlies te maken hebben. Nu heeft de wetenschap er nog één gevonden: het blijkt dat regelmatige bewegingsgewoonten je vetweefsel gezonder kunnen maken. En dit houdt je op zijn beurt gezond.
Om erachter te komen hoe lichaamsbeweging het vetweefsel beïnvloedt, rekruteerden onderzoekers van de Universiteit van Michigan 32 volwassenen met obesitas. De helft van hen was een consistente, langdurige sporter. Ze doen al minstens twee jaar regelmatig aërobe oefeningen, zoals joggen of fietsen, minstens vier keer per week. De andere helft van de onderzoeksgroep bestond uit niet-sporters, maar voor het overige waren ze in veel opzichten vergelijkbaar met de eerste groep.
“Ze lijken erg op elkaar. Ze hadden dezelfde hoeveelheid lichaamsvet. Ze dragen hun lichaamsvet op dezelfde manier. Ze hadden hetzelfde gewicht”, zegt Jeff Horowitz, hoogleraar bewegingswetenschappen aan de School of Kinesiology van de Universiteit van Michigan, die het onderzoek leidde. De proefpersonen werden ook gematcht op leeftijd en biologisch geslacht.
Maar toen onderzoekers monsters van buikvetweefsel onder hun huid namen – bekend als onderhuids vet, het soort vet dat je kunt knijpen – ontdekten ze grote verschillen tussen regelmatige sporters.
“We ontdekten dat hoewel hun vetweefsel meer bloedvaten had, het weefsel zelf minder stijf was. We ontdekten ook dat ze minder ontstekingen in hun vetweefsel hadden”, zegt Chehun Ahn, eerste auteur van het onderzoek. Hij deed onderzoek, dat werd gepubliceerd in het tijdschrift De natuur is metabolischAls onderdeel van zijn promotieonderzoek aan de Universiteit van Michigan.
Sporters hadden meer nuttige eiwitten in hun vetweefsel. Ahn zegt dat dit allemaal tekenen zijn dat hun onderhuidse vetweefsel veel gezonder was. Het buikvetweefsel van niet-sporters vertoonde daarentegen geen van deze kenmerken.
En er was nog een belangrijk verschil. Vetweefsel afkomstig van regelmatige sporters had een groter vermogen om uit te zetten en vet net onder de huid op te slaan. Horowitz zegt dat het misschien contra-intuïtief lijkt, maar het hebben van vetweefsel dat kan uitzetten eigenlijk een goede zaak is.
“Mensen denken misschien: ‘Ik wil niet dat mijn vetcellen zich vermenigvuldigen’, maar als ze zich niet vermenigvuldigen, gaat dat vet ergens heen – en het gaat naar slechte plaatsen zoals de lever en het hart” en andere organen , zegt Horowitz.
Dit type vet staat bekend als visceraal vet en te veel ervan kan het risico op ernstige gezondheidsproblemen zoals diabetes en hartziekten vergroten. De veranderingen in het vetweefsel van sporters kunnen hen beschermen tegen de ophoping van dit gevaarlijkere type vet, zegt Ahn, die nu postdoctoraal onderzoeker is aan het AdventHealth Translational Research Institute in Orlando, Florida.
“Weet je, niet al het vet is gelijk, en dit bewijst dat locatie, locatie, locatie daadwerkelijk een verschil maakt” in de manier waarop vetweefsel de algehele gezondheid beïnvloedt, zegt Philip Scherer, directeur van het Touchstone Diabetes Center van de universiteit. Texas Southwestern Medisch Centrum in Dallas.
Scherer, die niet betrokken was bij het onderzoek, doet al jarenlang onderzoek naar de rol die vet speelt bij stofwisselingsziekten. Hij zegt dat het vetweefsel van sporters alle eigenschappen heeft van een metabolische gezondheid. “Het is een prachtige studie, een briljante studie”, zei hij. “Ze laten heel mooi zien dat bewegen heel goed is.”
En dat is goed nieuws voor ons allemaal, want zoals Horowitz zegt: “Bijna iedereen wordt zwaarder naarmate ze ouder worden, zelfs regelmatige sporters.”
Maar Horowitz zegt dat als we een fysiek actieve levensstijl leiden, dit ons kan helpen dat extra vet op een gezonde, veilige manier op te slaan. Het is nog een herinnering dat regelmatige lichaamsbeweging veel voordelen heeft, ongeacht hoe dit de cijfers op de weegschaal beïnvloedt.
Dit verhaal is bewerkt door Jane Greenhalgh.