Ergens midden in de film, terwijl chauffeur Cezar tegen de camera praat, wordt het scherm even zwart. Er klonk een verward applaus van degenen die dachten dat het allemaal voorbij was – als we maar geluk hadden – maar toen, terwijl de lichten nog uit waren, rende een man vanuit de coulissen het podium op voor het bioscoopscherm, met een lange microfoon in zijn hand.
…De man stond aan de ene kant van het podium, nu verlicht door een spotlight, keek vervolgens naar Driver, nu weer op het scherm, en stelde hem een vraag, alsof hij deelnam aan een of andere vreemde Zoom-persconferentie uit het pandemietijdperk. De chauffeur antwoordde en de man snelde vervolgens weer het podium af. Het was zo vreemd en volkomen zinloos dat ik niet wist hoe ik moest reageren.