Ruim een jaar nadat dodelijk etnisch geweld uitbrak tussen de Meiti-meerderheidsgemeenschap en de Kuki-minderheidsgemeenschap in de noordoostelijke Indiase deelstaat Manipur, blijven de spanningen woeden.
Vrede bleef ongrijpbaar en volgens velen in het land was er sprake van concrete actie van de regering.
De laatste opflakkering van geweld vond plaats op 1 september, na maanden van relatieve rust.
Volgens de autoriteiten zijn meerdere mensen om het leven gekomen bij drone- en raketaanvallen.
Het gebruik van dergelijke luchtwapens is een primeur voor het onrustige land, en de regering noemde het een “significante escalatie” van geweld.
De politie in Manipur beweert dat Kuki-groepen drone-aanvallen hebben uitgevoerd op door Meiti gedomineerde gebieden. Kuki-organisaties ontkennen de beschuldigingen echter en zeggen dat de Meiitis drones gebruikten.
Vorig jaar was het de eerste keer dat de Meits, die overwegend hindoeïstisch zijn en voornamelijk in en rond de hoofdstad Imphal wonen, en de Kukis, die voornamelijk christenen zijn en in de omliggende heuvels wonen, zich tegen elkaar keerden.
Het kwam na een verzoek van de Meita-gemeenschap om officieel de stamstatus te krijgen, waartegen de Kuki’s protesteerden.
Volgens officiële cijfers heeft het conflict sindsdien het leven gekost aan 225 mensen. Ruim 60.000 mensen zijn nog steeds ontheemd.
Falen van de staat?
Activisten zetten vraagtekens bij de reactie van de regering op de onderdrukking van het geweld. Velen wezen erop dat premier Narendra Modi de staat nog moet bezoeken of een alomvattende verklaring moet afleggen.
“Er vindt een volledige afstand van de verantwoordelijkheid om de levens en eigendommen van de bevolking van Manipur te beschermen en dat is de reden waarom de woede van Manipur erg diep is”, vertelde een activist uit Manipur, die vroeg om niet genoemd te worden, aan DW.
Binalakshmi Nepram, een prominente mensenrechtenadvocaat met een bijzondere focus op genderrechten en door vrouwen geleide ontwapeningsbewegingen, noemt het de “donkerste periode” in de geschiedenis van Manipur. Ze zegt dat het het voorrecht van de staat is om de veiligheid van burgers te garanderen.
“We hebben ongeveer 60.000 tot 70.000 soldaten van de Indiase veiligheidstroepen die zijn ingevlogen om ervoor te zorgen dat het conflict wordt gekalmeerd. Het tragische is dat ze niets hebben gedaan”, vertelde ze aan DW.
“De bevolking van Manipur is absoluut verbijsterd. Hoe komt het dat India, met zijn geavanceerde wapens, intelligentie en technologie, niet in staat is de situatie in een klein deel van het land onder controle te houden? Het is nu al zestien maanden aan de gang. elke Manipuri vraagt erom’, voegde ze eraan toe.
Wat zit er achter de etnische spanningen?
Tellang Letminlen Haokip, een Kuki-studentenleider uit Churachandpur, zegt dat zijn gemeenschap al tientallen jaren wordt gediscrimineerd en dat de etnische spanningen diep zijn.
“We worden economisch en politiek uitgebuit. Er is veel wantrouwen tussen degenen die in de heuvels wonen en degenen in de vallei. Er is bijna geen ontwikkeling in de heuvels. Alle goede infrastructuur bevindt zich in de vallei en we zijn verstoken van bronnen van ontwikkeling en kansen”, zei hij.
De 40-jarige Surjit*, afkomstig uit de etnische groep Meiti, omschreef etnische verdeeldheid als “een tikkende tijdbom”.
Hij merkte op dat Meiti-mensen geen land in de heuvels konden kopen en dat de illegale migratie van Kukis uit Myanmar door de jaren heen de conflicten verder had geïntensiveerd.
“We willen de status van Scheduled Tribe, zodat we land in de heuvels kunnen kopen, wat we nu niet kunnen doen”, zei hij, verwijzend naar de officiële benaming die privileges en voordelen van positieve discriminatie zou verlenen onder de Indiase grondwet.
“Dan is er ook nog het probleem van de illegale migratie vanuit Myanmar”, benadrukte hij, terwijl hij de Kuki’s die illegaal uit Myanmar kwamen, beschuldigde van de papaverteelt en drugshandel.
‘Na Imphal’s poging om deze plantages te vernietigen als onderdeel van de oorlog tegen drugs, zijn ze [the Kukis] ze hebben het gevoel dat hen onrecht is aangedaan door de Meitis die in de vallei achterblijven. Maar naar mijn mening is het niet verkeerd om iets te vernietigen dat ertoe zou kunnen leiden dat de bevolking van de staat het slachtoffer wordt van drugs”, zei hij.
Het falen van opeenvolgende regeringen
Conflicten zijn niet nieuw voor Manipur, dat in 1949 een deel van India werd. Decennia lang wordt de staat geplaagd door cycli van geweld tussen verschillende etnische gemeenschappen die tegen elkaar strijden, en door een separatistische opstand.
Experts zeggen dat opeenvolgende regeringen er niet in zijn geslaagd de grondoorzaak van het staatsconflict aan te pakken, dat historisch gezien is verwaarloosd door degenen die de machtsverhoudingen in New Delhi beheersen.
Nepram zei dat het gebrek aan ‘politieke volwassenheid’ van degenen die Manipur de afgelopen zeventig jaar hebben geregeerd, het collectieve falen van opeenvolgende regeringen aantoont.
“Toen Manipur zich bij India aansloot, had er een goed beleid moeten worden ingevoerd om co-existentie te garanderen. Maar eerder was er sprake van een militarisering van het gebied. In plaats van een politieke dialoog is er sprake van een volledige racialisering van wat er in Manipur gebeurt. Er was niet eens een fundamentele begrip van de geschiedenis van Manipur, wat heeft geresulteerd in tientallen jaren van misleid beleid door beleidsmakers”, zei ze.
Een activist uit Manipur die anoniem wilde blijven, zei dat “het een mislukte staat noemen een understatement is”, en merkte op dat “er geen onderwijs is, geen zaken, geen basisziekenhuizen, geen verantwoordelijkheid voor mensenlevens en dat ze niet in staat zijn eigendommen te beschermen.”
Nepram onderstreepte echter dat het idee van Manipur niet kan verdwijnen vanwege het jarenlange conflict.
“Als je hebt gezien wat er de afgelopen dagen is gebeurd, komen vrouwen en jongeren naar voren om het idee van Manipur te verdedigen, dat duizenden jaren lang altijd een multi-etnische, multireligieuze en multiculturele staat is geweest”, zegt ze. zei, eraan toevoegend dat Manipur “als beschaving dit geweld zal weerstaan.”
Er is geen weg naar vrede
Mensenrechtenorganisaties zeggen dat serieuze vredesinspanningen ontbreken in Manipur.
“We hebben niets concreets zien gebeuren als het gaat om vredesinspanningen, afgezien van formele uitnodigingen aan gewapende groepen om aan de onderhandelingstafel te komen, wat heel routinematig is”, zei een activist uit Manipur.
Nepram noemde het ‘schokkend’ dat er het afgelopen jaar geen vredesbesprekingen hebben plaatsgevonden.
“De regering van India had de gemeenschappen bij elkaar moeten brengen en ervoor moeten zorgen dat er vertrouwenwekkende maatregelen kwamen. We hebben geen drones nodig, we hebben dialogen nodig. We hebben geen raketwerpers nodig, we hebben verzoening nodig. We hebben bemiddeling nodig, geen chaos. ”, zei ze.
(*naam gewijzigd op verzoek)
Bewerkt door: Srinivas Mazumdaru