Polaris Dawn Spacewalk is het ‘risicovolle avontuur’ van SpaceX: NPR.

Een SpaceX-raket vertrok dinsdagochtend vroeg Morning heeft vier astronauten aan boord die van plan zijn ‘s werelds eerste commerciële ruimtewandeling te maken. De lancering vanuit het Kennedy Space Center in Florida markeert een van SpaceX’s missies met de hoogste inzet tot nu toe.

Als alles verloopt zoals verwacht, zullen internetondernemer Jared Isaacman en SpaceX-ingenieur Sarah Gillis over een paar dagen de eerste privé-astronauten zijn die vanuit hun ruimtevaartuig in ruimtepakken boven de aarde zweven. Ze zullen worden getrakteerd op een majestueus uitzicht op de planeet dat alleen professionele astronauten kunnen zien die aan hun officiële missies van het ruimteagentschap werken.

Maar experts waarschuwen dat er veel mis kan gaan. Ruimtewandelingen brengen unieke risico’s met zich mee vergeleken met reizen in een capsule of een bezoek aan het internationale ruimtestation. De missie zal materialen gebruiken die nog nooit eerder in de ruimte zijn getest, waaronder ruimtepakken. En het vereist vaardigheid en koel denkvermogen van de betrokken astronauten, van wie er drie nog nooit in de ruimte zijn geweest.

Het uitvoeren van zo’n ruimtewandeling is een ‘riskant avontuur’, erkende Bill Gerstenmeyer, vice-president van SpaceX voor bouw- en vluchtbetrouwbaarheid, die eerder leiding gaf aan de bemande ruimtevluchtoperaties van NASA.

Maar hij hield vol dat het bureau er klaar voor is: “We gaan het zo veilig mogelijk doen, en we hebben de juiste protocollen en we hebben de juiste tests gedaan om klaar te zijn om te gaan”, vertelde Gerstenmeier aan verslaggevers bij een persconferentie. briefing vorige maand.

Een gigantische sprong, voor een prijs

De missie, bekend als Polaris Dawn, is een gigantische sprong voorwaarts voor de commerciële ruimtevaart. Tot nu toe hebben de meeste ruimtetoeristen óf een korte suborbitale reis gemaakt die enkele momenten van gewichtloosheid biedt, óf (voor aanzienlijk meer geld) een reis naar het internationale ruimtestation. Isaacman bracht in 2021 een paar dagen door in een baan om de aarde in een SpaceX-capsule.

Hij heeft nu een niet bekendgemaakt bedrag betaald voor de missie, de eerste van drie gepland als onderdeel van het Polaris-programma. Isaacman opperde het idee van een tweede missie om de Hubble-ruimtetelescoop te gebruiken, maar NASA zei onlangs dat het bureau deze op dit moment niet zal nastreven omdat ze niet zeker weten of het het risico waard is.

Tijdens deze missie trekken vier astronauten nieuwe SpaceX-ruimtepakken aan voordat ze de lucht uit hun Dragon-capsule halen. Isaacman, de missiecommandant, en Gillis openden dan het luik en zweefden kort uit de capsule, verbonden door een navelstreng die hen van zuurstof zou voorzien. De piloot van de missie, Scott Potitt, en de medische officier en SpaceX-medewerker Anna Menon zullen zich in de capsule bevinden.

De aantrekkingskracht van ruimtewandelingen is voelbaar. Het uitzicht is adembenemend, zegt Luca Parmitano, een astronaut van de Europese Ruimtevaartorganisatie die zes ruimtewandelingen heeft gemaakt.

“Het is bijna alsof de tijd even stilstaat, of je hart even stilstaat, het is zo mooi”, zegt hij.

Maar Parmitano zegt dat ruimtewandelingen ook fysiek en mentaal uitdagend zijn. De pakken zijn geperst, waardoor ze stijf en flexibel zijn.

“Op een gegeven moment tijdens een ruimtewandeling zul je het warm krijgen, je zult het koud krijgen, je handen zullen pijn doen”, zegt hij. “Je moet zuigen.”

En er kan veel misgaan. Tijdens een ruimtewandeling buiten het Internationale Ruimtestation in 2013 begon de helm van Parmitano zich te vullen met water uit het koelsysteem van zijn ruimtepak. Terwijl Zero wint, blijft het water door de capillaire druk aan zijn huid kleven en begint het rond zijn hoofd te wervelen.

“Het bedekte mijn ogen, het bedekte mijn oren, het ging in mijn neus”, herinnert Parmitano zich. Hij kon niet communiceren omdat zijn radio het niet meer deed. “Ik was alleen, geïsoleerd. Ik kon niets zien, niets horen, niets zeggen.”

opwarmen

Ruimtewandelingen (in de handel bekend als extravehiculaire activiteiten of EVA’s) behoren altijd tot de gevaarlijkste onderdelen van de ruimtevaart. Volgens Emily Margolis, curator hedendaagse ruimtevluchten bij het Smithsonian National Air and Space Museum, ondervonden bemanningsleden tijdens de eerste Amerikaanse ruimtewandelingen tijdens het Gemini-programma in de jaren zestig vaak problemen met hun pakken.

“Van de negen EVA’s die plaatsvonden tijdens het Gemini-project, eindigden er drie feitelijk voortijdig vanwege gezondheids- en veiligheidsoverwegingen”, zei Margolis.

Op Gemini 9 moest astronaut Gene Cernan bijvoorbeeld een soort raketpakket testen om astronauten te helpen zich in de ruimte te verplaatsen. Zijn pak bevatte een metalen behuizing om het te beschermen tegen de uitlaatgassen van het raketpakket, maar de behuizing maakte het moeilijker om het te verwijderen.

Een paradox van ruimtewandelingen is dat, hoewel de ruimte koud is, het gebrek aan atmosfeer rond het pak feitelijk warmte binnenin kan creëren. Terwijl Cernan moeite had om te bewegen, overbelastte hij zichzelf uiteindelijk.

“Hij begon hevig te zweten en het vocht in het pak begon zijn vizier te beslaan”, zei Margolis. Omdat haar zicht ernstig beperkt was, onderbraken haar bemanningsleden Eva en brachten haar naar binnen.

Toen Cernan terugkeerde naar de aarde, zei Margolis, werd vastgesteld dat hij tijdens de missie 13 pond was afgevallen. “Er wordt aangenomen dat het grootste deel van de hoeveelheid zweet die hij zweette tijdens deze EVA watergewicht was”, zegt hij

Ruimtewandelingen zijn sindsdien routinematiger geworden, maar ze blijven riskant, volgens Jonathan Clark, een arts aan het Baylor College of Medicine die zowel NASA als SpaceX heeft geraadpleegd over ruimtepakken. Volgens zijn berekeningen heeft ongeveer één op de vijf ruimtewandelaars te maken met een of ander probleem.

“Soms kun je je eraan aanpassen, maar vaak moet je Eva tegenhouden en terugkomen”, zegt hij.

In het geval van Luca Parmitano had de astronaut wiens helm zich met water begon te vullen geen andere keuze dan de ruimtewandeling te onderbreken. Omdat hij niet kon zien, moest hij van zijn geheugen naar de luchtsluis gaan. Uiteindelijk helpt collega-ruimtewandelaar Chris Cassidy hem weer naar binnen te gaan en het luik te sluiten.

“Ik heb geen bijzondere eer voor mijn kalmte, omdat ik mijn hele volwassen leven heb getraind om te presteren in relatief risicovolle situaties”, zei Parmitano, die ook kolonel en testpiloot is bij de Italiaanse luchtmacht.

nieuwe uitdaging

Clark merkt op dat de bemanning van Polaris Dawn heel weinig ervaring had. Van de vier bemanningsleden ging alleen Isaacman de ruimte in.

Bovendien: “geen van de bemanningsleden had eerder een echte ruimtewandeling gemaakt”, zegt hij. “Het wordt een primeur voor iedereen.”

De bemanning zal nieuwe SpaceX-pakken dragen die in sommige opzichten vergelijkbaar zijn met de pakken die eerdere generaties astronauten droegen. Ze zouden zuurstof krijgen via een navelstreng die aan het ruimtevaartuig was bevestigd, en de pakken zouden passief worden gekoeld door navelstrenglucht. Dat betekent dat er geen kans is op waterlekkage zoals bij de Parmitano, maar oververhitting kan een probleem worden, net als bij de Gemini-missie, evenals het beslaan van het vizier van de astronaut.

Bovendien moet de Dragon-capsule zelf onder vacuüm soepel blijven functioneren. Zonder luchtcirculatie zouden de boordcomputers van de capsule moeilijker koel kunnen blijven.

“Uitdagingen zijn er zeker”, zei Clark.

Maar nieuwelingen kunnen hard werken in de ruimte. Sean Proctor was de piloot van Isaacmans eerste missie in een baan om de aarde in 2021. Tot zes maanden voor de lancering had hij nog nooit met een raket gevlogen.

“Ik ben eigenlijk van hoogleraar geowetenschappen veranderd in piloot van een space shuttle-missie”, zegt hij.

Proctor zegt dat SpaceX hem heeft voorbereid. In feite hielp Sarah Gillis hem op te leiden voor zijn missie. Een ander lid van deze nieuwste bemanning, Scott Potitt, was de missiedirecteur voor de lancering.

Hoewel de voorbereiding op de korte vlucht van Proctor slechts zes maanden in beslag nam, is er al meer dan twee jaar aan deze laatste missie gewerkt, waardoor er nog veel meer training mogelijk is.

Als iemand de eerste commerciële ruimtewandeling kan maken, is het dit team, zei Proctor.

“De bemanning is geweldig”, zegt ze. “Ze zijn heel goed in wat ze doen.”