Dan Morgenstern afgebeeld op Satchmo Summerfest in New Orleans in 2012.
Informatie van New Orleans/Flickr Creative Commons
Onderschrift verbergen
Schakel bijschriften in
Informatie van New Orleans/Flickr Creative Commons
Jazzcriticus en historicus Dan Morgenstern is op 94-jarige leeftijd overleden.
Zeven decennia lang heeft Morgenster grote jazztijdschriften geredigeerd, twee boeken geschreven, concerten geproduceerd, meerdere Grammy’s gewonnen, lesgegeven aan hogescholen en toezicht gehouden op een van ‘s werelds grootste jazzarchieven.
“Hij is gisteren (zaterdag)middag vredig overleden, met zijn familie aan zijn zijde. Hij was 94 en stierf aan hartfalen’, zei zijn zoon Josh Morgenster.
Morgenstern begon zijn carrière op de universiteit en werkte als jazzcriticus De New York Post. In de jaren zestig was hij redacteur van twee van de meest invloedrijke jazztijdschriften van die tijd: Metronoom En Somber. In 1973 won hij de eerste van zijn acht Grammy Awards voor een facsimile van de liner notes van een Art Tatum-opname.
“Hij hoorde dingen – subtiliteiten – die mij altijd te boven zouden gaan. Hij was geen muzikant, maar zijn oren waren zo goed. En zijn vermogen om die kennis met mensen te delen was ongeëvenaard”, zegt Tad Hershorn, een jazzjournalist en jazzlegende. Archivaris bij het Rutgers Institute of Studies, een van ‘s werelds grootste collecties jazzdocumenten en -opnamen.
Dan Morgenster werd in 1976 directeur van het instituut en bekleedde deze functie ruim dertig jaar.
Hershorn zei dat het perspectief van Morgenstern uniek was.
‘Hij was daar. Als je aan mythologie denkt. Toen Bud Powell in 1964 terugkeerde uit Frankrijk, was Dan daar om hem op te halen op het vliegveld. Wil je vragen stellen over de begrafenis van Billie Holiday? Dit zijn mensen die veel voor hem betekenen.”
Hershorn zegt dat de affiniteit veel te maken had met de achtergrond van Morgenstern. Hij werd in 1929 in München geboren uit joodse ouders die de nazi’s moesten ontvluchten. Hij en zijn moeder deden het in Denemarken en later in Zweden. Het gezin zou later herenigen in New York City.
Toen Morgenster in 1947 in de Verenigde Staten aankwam, luisterde hij al naar Ella Fitzgerald, Louis Armstrong en Duke Ellington op de grammofoon van zijn moeder.
“De meeste mensen willen, als ze voor het eerst naar New York komen, het Empire State Building zien, maar ik wilde 52nd Street zien”, het epicentrum van de jazzscene, zei hij in 2007 in een interview voor de Smithsonian Oral. Geschiedenis project.
“De clubs waren kleiner en een beetje grappiger dan ik me had voorgesteld, maar toen ik ontdekte dat dat een deel van de charme was. Er gebeurde voortdurend veel”, vertelde hij in 2005 aan JerryJazzMusician.com.
Morgenstern organiseerde een concert voor Art Tatum toen hij naar Brandeis University ging over de GI Bill, die hij later beschreef als een keerpunt op zijn weg om jazzcriticus te worden – een term waar hij zich niet prettig bij voelde.
“Ik ben wel eens een criticus genoemd, maar ik heb nooit van die term gehouden; ik ben veel meer een pleitbezorger”, vertelde hij aan de National Endowment for the Arts. “Het is een zegen en een zegen om een leven te kunnen leiden dat geassocieerd is met iets waar je van houdt, en muziek heeft zijn magie niet verloren; ik raakte er voor het eerst bij betrokken als fan, en ik behoor nog steeds tot de muziek, de geweldige artiesten die maken (en onder wie ik (ik heb veel geluk gehad) en de kostbare erfenis die ik heb mogen verzamelen, behouden en delen, is Amerika’s geschenk aan de wereld.’
James Dubeck van NPR heeft aan dit verhaal bijgedragen.