Omdat Aryna Sabalenka zich de afgelopen twee seizoenen aan de top van haar sport heeft gevestigd, was zij in veel van de grootste Grand Slam-wedstrijden haar grootste tegenstander. Zelfs als ze vol zelfvertrouwen binnenkwam, haar spel in volle bloei, zat haar hoofd zo vaak in de weg. Herstellen van zulke pijnlijke instortingen vereiste een ongelooflijke veerkracht.
Nergens waren deze worstelingen duidelijker dan in New York, een stad die perfect geschikt is voor haar opwindende spel en torenhoge persoonlijkheid, maar waar de positieve punten van haar twee halve finales en finales van de afgelopen drie jaar zijn getemperd door brute verliezen.
Sabalenka hield uiteindelijk haar zenuwen tot het einde in bedwang na twee intense, stormachtige en kwalitatieve sets die haar tot het uiterste dreven. Sabalenka rondde haar eerste US Open-titel af met een 7-5, 7-5 overwinning op een koppige, uitdagende Jessica Pegula die wanhopig vocht tot de laatste bal.
Met haar derde Grand Slam-titel in haar carrière heeft Sabalenka, het tweede reekshoofd, nu meer grote titels gewonnen dan welke Wit-Russische tennisser dan ook, waarmee ze de gelijke stand met Victoria Azarenka heeft doorbroken. Ze is pas de vijfde vrouw in het Open-tijdperk die in hetzelfde seizoen beide Grand Slam-titels op hardcourt wint, nadat ze dit jaar ook de Australian Open won.
Grand slams waren vroeger de grootste zwakte van Sabalenka en ze had een goede reputatie als top-10-speelster voordat ze haar eerste kwartfinale bereikte. Ze heeft nu drie van haar laatste vier toernooien op hardcourt gewonnen, met als enige verlies de US Open-finale van vorig jaar tegen Coco Gauff.
“Nadat ik mijn vader verloor, was het altijd mijn doel om onze achternaam in de geschiedenis van het tennis te schrijven”, zei Sabalenka. “Elke keer als ik mijn naam op die trofee zie, ben ik zo trots op mezelf, ik ben trots op mijn familie, omdat ze mijn droom nooit hebben opgegeven en er alles aan hebben gedaan om mij te steunen. Ik kreeg deze kans in mijn leven, dus het betekent echt veel voor mij. Het is altijd mijn droom geweest. Ik kan nog steeds niet geloven dat we met ons team al zoveel hebben bereikt.”
De wedstrijd bestond uit een strijd tussen de twee beste spelers van de zomer, waarbij Pegula de Canadian Open in Toronto won voordat Sabalenka Pegula versloeg in de finale van Cincinnati. In hun laatste wedstrijd overweldigde Sabalenka Pegula eenvoudigweg met haar kracht.
In wat een ademloos stuk van de hoogste kwaliteit bleek te zijn, bewoog de openingsset zich aanvankelijk in dezelfde richting. Pegula, het zesde reekshoofd, gebruikte haar onberispelijke timing en handvaardigheden om het tempo van Sabalenka zoveel mogelijk af te weren, waarbij ze een uitstekende diepte en consistentie behield, maar het superieure schotgewicht van het tweede reekshoofd besliste de meeste punten. Sabalenka toonde ook haar verbeterde veelzijdigheid door consequent punten aan het net af te sluiten.
Na hersteld te zijn van een vroege break serveerde Sabalenka voor de set op 5-3. Pegula nam wraak met een geweldige terugwedstrijd, terwijl het publiek steeds meer in de wedstrijd raakte en hun fans luider werden onder het dak van het Arthur Ashe Stadium. Sabalenka knipperde met haar ogen en maakte forehandfouten terwijl ze haar service verloor. Ze bevond zich op het breakpoint bij 5-5 na een dubbele fout en verloor haar kalmte door herhaaldelijk het racket op de grond te slaan, maar herstelde zich onmiddellijk. Ze redde een breakpoint met een opslag van 130 km/uur en dreunde vervolgens een ongelooflijke backhand langs de lijn. Na het vasthouden zouden er vijf setpunten nodig zijn op de opslag van Pegula voordat Sabalenka de set eindelijk wegzette.
Net toen het leek alsof de 26-jarige er vandoor ging met de wedstrijd, verscherpte Pegula haar focus. Vanaf 0-3, 30-40 achter dwong de Amerikaanse zichzelf om het eerste schot van de rally te nemen, waarbij ze de bal op briljante wijze vanuit beide vleugels omleidde en geleidelijk de steeds verder verdwaalde Sabalenka binnenhaalde. Pegula speelde vijf wedstrijden op rij en nam een 5-3 voorsprong.
Een korte handleiding
Hoe meld ik mij aan voor meldingen over het laatste sportnieuws?
Show
- Download de Guardian app vanuit de iOS App Store op iPhone of de Google Play Store op Android door te zoeken naar ‘The Guardian’.
- Als je de Guardian-app al hebt, zorg er dan voor dat je de nieuwste versie gebruikt.
- Tik in de Guardian-app op de menuknop in de rechterbenedenhoek en ga vervolgens naar Instellingen (het tandwielpictogram) en vervolgens naar Meldingen.
- Schakel sportmeldingen in.
Een jaar geleden had Sabalenka in de finale een voorsprong van één set op Gauff, voordat hij in de volgende twee sets op spectaculaire wijze uiteenviel en een oorverdovend Amerikaans publiek in het hoofd van de Wit-Rus kroop. Na haar overwinning in de halve finale op de Amerikaanse Emma Navarro donderdag gaf Sabalenka toe dat ze flashbacks had naar vorig jaar nadat ze er niet in slaagde de wedstrijd uit te serveren en naar een tiebreak ging.
Even leek het alsof de geschiedenis zich herhaalde. Maar Sabalenka haalde diep adem, vertrouwend op de jaren van werk die ze had besteed om haar emoties onder controle te houden, kalmeerde en marcheerde door de laatste vier wedstrijden van de wedstrijd om uiteindelijk de US Open-titel te winnen waar ze zo geduldig op had gewacht.
“Vandaag blijf ik mezelf eraan herinneren dat dit de finale van de US Open is. Natuurlijk zullen ze er hard voor vechten en het zal niet gemakkelijk zijn, en ik moet heel hard werken om het te laten gebeuren”, zei ze. “In die moeilijke tijden probeerde ik gewoon sterk te blijven en ik probeerde mezelf eraan te herinneren dat ik veel heb meegemaakt en dat ik sterk genoeg ben om met deze druk om te gaan.”
Terwijl Sabalenka een enorme overwinning behaalde en op de grond viel, was haar eerste gedachte toen ze US Open-kampioen werd, alle pijnlijke missers die ze moest doorstaan om de speler te worden die ze nu is. “Ik was zo trots op mezelf en mijn team dat we, hoe dan ook, sterker terug konden komen en met beter tennis terug konden komen. En nu hebben we eindelijk deze prachtige trofee.”