Terwijl je deze zin leest, patrouilleert een leger cellen door je hersenen. Deze soldaten zoeven rond neuronen en gebruiken hun hobbelige aanhangsels om naar bedreigingen te zoeken. Als een van hen een ziekteverwekker of verwonding detecteert, komt hij in actie. Het zwelt op en daalt af in een vraatzuchtige aanval, waarbij chemicaliën vrijkomen die zijn kameraden het signaal geven om zich bij de strijd aan te sluiten.
Deze gespecialiseerde immuuncellen, bekend als microglia, zijn de belangrijkste verdedigers van onze hersenen. Ze beschermen ons tegen indringers, verwijderen puin en onderhouden verbindingen tussen neuronen om ervoor te zorgen dat de hersenen in topconditie blijven.
Maar ondanks hun waakzaamheid kunnen microglia soms in vriendschappelijk vuur terechtkomen, en er zijn steeds meer aanwijzingen dat zij mogelijk de verantwoordelijken zijn voor enkele van de meest ernstige aandoeningen van de hersenen, zoals de ziekte van Alzheimer en depressie. Als dat het geval is, kan het aanvallen van onze eigenzinnige verdedigers – of ze zelfs vervangen door verjongde troepen – leiden tot opwindende nieuwe therapieën.
Microglia werd in 1919 ontdekt door de neurowetenschapper Pío del Río Hortega. Terwijl hij experimenteerde met nieuwe manieren om hersenweefsel te kleuren, kwam hij deze nieuwe cellen tegen en noemde ze naar de oudgriekse woorden voor “klein” en “lijm”.
Dit blijkt een ongepaste omschrijving te zijn. Naast hun fragmentarische uiterlijk hebben microglia verschillende lijmachtige eigenschappen. In plaats daarvan zijn het enkele van de meest dynamische cellen in het lichaam, die door de hersenen zwerven met spoelvormige, tentakelachtige uitsteeksels die uitzetten en intrekken als reactie op veranderingen in hun omgeving.
Hoe microglia werken
Microglia is een vorm van macrofaag, een type immuuncel waarvan de rol is…