Maar dit jaar moedigen steeds meer onderwijstechnologiebedrijven scholen aan om AI op een andere manier te gebruiken. In plaats van te proberen het gebruik ervan in de klas te verminderen, leren deze bedrijven leraren hoe ze AI-tools kunnen gebruiken om de tijd te verminderen die ze besteden aan taken zoals cijfers geven, feedback geven aan studenten of lessen plannen. Zij positioneren AI als de ultieme tijdsbesparing voor docenten.
Eén bedrijf, Magic School genaamd, zegt dat zijn AI-tools zoals quizgenerators en tekstsamenvattingen door 2,5 miljoen docenten worden gebruikt. Khan Academy biedt een digitale docent aan genaamd Khanmigo, die docenten beschouwt als “uw gratis AI-aangedreven onderwijsassistent”. Docenten kunnen het gebruiken om leerlingen te helpen bij onderwerpen variërend van coderen tot geesteswetenschappen. Schrijfcoaches zoals Press helpen docenten feedback te geven op essays van studenten.
In voorstellen van ed-techbedrijven wordt vaak verwezen naar een rapport uit 2020 van McKinsey en Microsoft, waaruit bleek dat leraren gemiddeld 50 uur per week werken. Veel van die uren bestaan volgens het rapport uit ‘laat in de avond het nakijken van papieren, het voorbereiden van lesplannen of het invullen van eindeloos papierwerk’. De auteurs suggereerden dat het omarmen van AI-tools leraren 13 uur per week zou kunnen besparen.
Bedrijven zijn niet de enigen die dit voorstel doen. Docenten en beleidsmakers hebben het afgelopen jaar ook gepleit voor AI in de klas. Ministeries van onderwijs in Zuid-Korea, Japan, Singapore en Amerikaanse staten zoals North Carolina en Colorado hebben richtlijnen uitgegeven over hoe leraren kunstmatige intelligentie op een positieve en veilige manier kunnen integreren.
Maar als het gaat om de bereidheid van leraren om een deel van hun verantwoordelijkheden over te dragen aan een kunstmatige-intelligentiemodel, hangt het antwoord echt af van de taak, zegt Leon Furze, docent en promovendus aan de Deakin University die de impact van generatieve AI op het onderwijs bestudeert. educatief schrijven en onderwijs.
“We weten uit veel onderzoek dat de werklast van docenten feitelijk voortkomt uit het verzamelen en analyseren van gegevens, rapportage en communicatie”, zegt hij. “Dit zijn allemaal gebieden waar AI kan helpen.”
Dan zijn er nog een hele reeks niet zo eenvoudige taken waar leraren sceptischer over zijn en waar AI in kan uitblinken. Ze komen vaak neer op twee fundamentele onderwijsverantwoordelijkheden: lesplanning en -beoordeling. Veel bedrijven bieden grote taalmodellen aan waarvan ze zeggen dat ze syllabi kunnen genereren volgens verschillende curriculumstandaarden. Sommige docenten, waaronder enkele districten in Californië, hebben ook AI-modellen gebruikt om essays te beoordelen en feedback te geven. Voor deze toepassingen van AI, zegt Furze, hebben veel van de docenten met wie hij werkt minder vertrouwen in de betrouwbaarheid ervan.
Als bedrijven tijdwinst beloven op het gebied van planning en evaluatie, is dat ‘een enorme waarschuwing’, zegt hij, omdat ‘dat kernonderdelen van het vak zijn’. Hij voegt eraan toe: “Lesplanning is (of zou moeten zijn) doordacht, creatief en zelfs leuk.” Automatische feedback op creatieve vaardigheden zoals schrijven is ook controversieel: “Studenten willen feedback van mensen, en beoordelen is een manier voor docenten om studenten te leren kennen. Sommige feedback kan worden geautomatiseerd, maar niet alle.”