Eric S Neitzel Fireground Communications LLC/AdobeStock
Een van de weinige plekken in New York waar je de wolken goed kunt zien, is het Central Park Reservoir. Vanaf de rand naar het noorden kijkend, is de opening tussen de gebouwen groot genoeg om ze vanuit de haven te zien binnenkomen. Dit is waar klimaatwetenschapper Kara Lamb voorstelt dat we elkaar ontmoeten en naar de wolken kijken.
Als we dat doen, is de lucht vol pluizige cumuluswolken onder een plafond van altostratus – één lijkt, denk ik, veel op een walvis. Maar Lamb, die wolken bestudeert aan Columbia University, ziet iets minder vreemds. “Wolken zijn fascinerend omdat ze cool zijn om naar te kijken”, zegt ze. “Maar ik denk er meer over vanuit een klimaatperspectief.” Dat betekent dat je moet begrijpen hoe het zonlicht dat ze reflecteren en de warmte die ze daaronder vasthouden, de temperatuur van de aarde beïnvloedt.
Wat gewone wolkenwaarnemers misschien niet weten, is dat het bepalen van hoe dit evenwicht zal veranderen in een opwarmende wereld wolken tot de grootste onbekende maakt bij het voorspellen van toekomstige klimaatverandering. Zal de wereld met een beheersbare 1,5°C of een helse 4,5°C opwarmen, gezien de verdubbeling van de CO2-uitstoot ten opzichte van het pre-industriële niveau? Ons gebrekkige begrip van wolken is de grootste boosdoener van deze onzekerheid.
Maar onderzoekers boeken vooruitgang. Lamb richt zich bijvoorbeeld op ijskristallen in wolken, die een verrassend grote rol spelen in hun invloed op het klimaat. Anderen gebruiken wolkenkamers, met plannen voor één…