‘I onthoud dat we Ghostface Killah bezochten [of the Wu-Tang Clan] en hij was boos op ons!” herinnert zich Daryl Anselmo, voormalig EA-medewerker en art director voor de historische, met hiphop gefuseerde beat-em-up uit 2004, Def Jam: Fight for NY. “Ghostface had een massief gouden armband met een adelaar van vier pond erop en stond erop dat de laatste zet van zijn personage deze vogel zou zijn die tot leven komt en in de ogen van elke andere rapper pikt. De beperkingen van de PlayStation 2-technologie en onze beperkingen op het gebied van geweld zorgden ervoor dat we het niet voor elkaar konden krijgen. Het was onmogelijk.”
Gameproducent Josh Holmes komt tussenbeide: “Toen Ghostface me voor het eerst vroeg naar de adelaar, Lauren [Wirtzer Seawood, another one of the game’s producers] hij zei alleen dat ik moest knikken en glimlachen. Toen we hem voor het vervolg weer in de studio zagen, bood ik mijn excuses aan [for misleading him] en we gingen snel verder met het filmen van de uitgebreide beledigingen van zijn personage voor de nieuwe game. Ik herinner me dat er één was: ‘Ga naar huis en huil bij je moeder. En terwijl je toch bezig bent, zeg haar maar dat ik honger heb! ”
Met of zonder dat Ghostface Killah transformeert in een gigantische killer-adelaar, blijft de resulterende game, Def Jam: Fight for NY, die deze maand twintig jaar geleden werd uitgebracht, een van de meest levendige linkse bochten in het vechtgenre. Het is het zeldzame spel uit de jaren 00 dat nog steeds de gesprekken op sociale media domineert, ondanks het feit dat het nooit opnieuw is gemaakt of opnieuw is uitgebracht. De selectie van 67 karakters omvatte raplegendes als Snoop Dogg, Busta Rhymes, Method Man, Ice-T, Scarface, Ludacris, Flavor Flav, Slick Rick, Warren G, Mobb Deep en verbeterde ten opzichte van zijn voorganger Def Jam: Vendetta is een langzamere gameplay op alle mogelijke manieren.
Vendetta was in wezen uitgever EA die het beste maakte van een engine die was gebouwd voor een ingeblikt WCW-worstelspel, dat vastzat in de ontwikkelingshel en de geesten van leidinggevenden verbijsterde. Op een gegeven moment suggereerden ze uit wanhoop zelfs dat het geborgen kon worden en er een intergalactisch worstelspel van kon worden gemaakt vol buitenaardse personages. Maar sinds Holmes en Anselmo aan het hoofd stonden van de succesvolle NBA Street uit 2001 – die een snellere, cartooneske hiphop-esthetiek toevoegde aan de basketbalmultiplayer en ruimschoots beter verkocht dan de duurdere (en veel saaiere) NBA Live 2002 van dat jaar – werden ze gezien als het perfecte paar om te veranderen. wat begon als een los idee tijdens een bestuursvergadering (“Wat als rappers met elkaar worstelden?”) tot een gedetailleerd winkelspel.
Dit betekende dat ik heen en weer moest gaan naar Japan om samen te werken met ontwikkelaar AKI Corporation, terwijl ik ook door de VS toerde en rappers ontmoette die getekend waren bij of geassocieerd waren met het legendarische Def Jam-label, en uiteindelijk hun vertrouwen wonnen. Ze vormden de maniertjes van de personages, van hun bewegingen tot hun beschimpingen. “Eerlijk gezegd leefde ik de droom”, voegt Holmes toe. “Ik ben opgegroeid met een obsessie voor hiphop. Toen ik een tiener was, werkte ik in een muziekwinkel en verkocht ik aan Flavour Flav een basgitaar toen Public Enemy in Vancouver was voor een show. De smaak herinnerde me echt! Het was prachtig weer. Wie had gedacht dat ik uiteindelijk met mijn held zou gaan schieten of naar het huis van Snoop Dogg zou gaan?
Toch geeft hij toe dat het basisconcept achter Def Jam: Vendetta en het vervolg, Def Jam: Fight for NY, niet gemakkelijk te verkopen was. “Leidinggevenden hadden moeite om de punten te verbinden voor het vechtspel van de rapper. Het was een controversieel concept”, zegt de producent, die later voor Microsoft en 343 Industries aan Halo 4 werkte.
“Toen we uitlegden dat beefs en diss-platen en het strijden om de kroon de kern vormen van het zijn van de beste tekstschrijver in de hiphopscene, begrepen ze het eindelijk”, onthult Anselmo. “Omdat hiphop gevuld is met zoveel pittige en competitieve persoonlijkheden, zou de karakterlijst er nog steeds uit kunnen zien als Street Fighter II of Tekken 3.”
In Def Jam: Fight for NY raakte dit concept van rappers die met elkaar ruzie maakten echt aan de orde en maakte contact met critici; het heeft een sterke 83-rating op Metacritic. “Vendetta werd overhaast,” zegt Holmes, “maar verkocht nog steeds erg goed. Het succes betekende dat we het spel konden uitbreiden met Fight for NY en de tijd konden nemen om het goed te doen.” AKI Corporation nam de steeds veranderende, op momentum gebaseerde gevechten van hun legendarische game WWF: No Mercy uit 2000 op de Nintendo 64 over en gaf alles een boost met hyperactieve Blazin’ Moves (mijn persoonlijke favoriet blijft Busta’s ruggengraat, die verwoestender was dan Bane die de ruggengraat van Batman ontmantelde) .
Het kunstontwerp creëerde een look die ergens tussen The Wire en de strips lag, met een ambitieus scala aan dynamische vechtstijlen (kickboksen, straatgevechten, vechtsporten, worstelen en inzendingen). Er is ook een verhaal waarin Snoop Dogg de glibberige vampierschurk Crow speelt, iemand die je met een stok slaat en dan sluw zegt: “Heb je een tandheelkundig plan?”. Je kunt ervoor kiezen om Roc-A-Wear- of Ecko-trainingspakken te dragen, waarmee je doorgroeit in de gelederen van het D-Mob-ondergrondse vechtsyndicaat van je baas, waarbij je je steeds meer verkleedt terwijl je respect langzaam stijgt. Het is alsof Fight Club is geregisseerd door de regisseur van geweldige rapmuziekvideo’s, Hype Williams.
De belangrijkste missie bestaat uit het kiezen tussen 128-bit Lil’ Kim of Carmen Electra als je nieuwe vriendin, en Method Man zal je de volgende dag bellen om te vragen of je samen hebt geslapen. Dat laatste is een onderdeel van het spel waar Anselmo nu spijt van heeft. “Lil’ Kim had alle mannelijke MC’s kunnen verslaan, maar dat was niet nodig [reduced to that]geeft hij toe. “In 2004 gingen alle rapmuziekvideo’s over de objectivering van vrouwen, wat, achteraf gezien, natuurlijk heel spijtig is. De realiteit is dat ons werd gevraagd om de sexy uitstraling van het spel te vergroten, om het cultureel relevanter te maken.”
De strijd om NY blijft zelfs vandaag de dag een verfrissende uitdaging, zoals een recente herhaling van mijn stoffige GameCube-versie me eraan herinnerde. Eén baasgevecht waarbij Fat Joe’s Zangief-achtige Crack-personage betrokken was, zorgde ervoor dat ik als tiener mijn WaveBird-controller tegen de muur gooide. Je kunt alleen echt winst maken op je tegenstander als je de tijd neemt om erachter te komen hoe je zijn aanvallen kunt tegengaan – een proces dat soms lastig is, maar het des te leuker maakt als je uiteindelijk wint.
“Het spel is zo ontworpen dat je moest zweten en echt iets nieuws moest leren om te winnen!” Anselmo straalt. “Hiro Abe (ontwikkelaar) en Hiroya Tamura (kunstenaar) bij AKI waren genieën. Om goed te zijn in Def Jam: Fight for NY moest je het spel onder de knie krijgen en wennen aan verliezen. In moderne games is beat-em-up te gemakkelijk, en daarom denk ik dat veel mensen nog steeds terugkomen naar onze game.”
En veel mensen spelen nog steeds Fight for NY. Er gaat geen week voorbij zonder dat iemand nostalgisch een virale video van een game op TikTok plaatst, bijna in ongeloof dat deze überhaupt bestaat. Zelfs rappers (waaronder Ice-T) die personages in de game speelden, reageren nog steeds op tweets van fans die smeken om een bijgewerkte versie.
A$AP Rocky heeft hedendaagse rap gebrandmerkt als ‘het nieuwe worstelen’, vanwege de commercialisering van kleinworstelen en reguliere MC’s die hun rappersonages meer behandelen als trashtalkende WWE-hardmannen. Holmes onderschrijft mijn theorie dat Def Jam: Fight for NY, met MC’s die voortdurend verwikkeld zijn in bendediscussies en politiek, nu meer op een documentaire lijkt, vooral gezien de publieke rapbeesten zijn geworden. “Rap wordt steeds meer drama”, beaamt hij. “Op sociale media zie je veel video’s van rappers die vechten. Het is interessant hoe gamegeweld tegenwoordig minder dwaas lijkt.”
Je zou kunnen stellen dat een game die hiphop-beesten bagatelliseert, vooral omdat een verontrustend lange lijst van rappers elk jaar tragisch genoeg hun leven verliezen door geweld, verkeerd is en misschien meer kritiek verdient. Anselmo antwoordt: ‘Dat begrijp ik. Weet je, om te oefenen denk ik niet dat je dit spel vandaag zou kunnen maken. Het klimaat is te vijandig. Maar het was altijd onze bedoeling dat Def Jam: Fight for NY een fantastische, escapistische ervaring zou worden. Het leek wel een gangsta-rapversie van The Warriors. Het was gewoon een beetje leuk; we geloofden dat het publiek wist dat het niet cool was om iemand in het echte leven uit het raam te gooien! We hebben echt geprobeerd de hiphopcultuur te respecteren.”
Originele Xbox-, PlayStation 2- en GameCube-schijven van Def Jam: Fight for NY zijn populair en vragen hoge prijzen op de tweedehandsmarkt. Maar we hebben geen ander spel in de Def Jam-serie gezien sinds de teleurstellende Def Jam: Icon uit 2007 – en er is ook geen Fight for NY-remaster geweest. Waarom?
Voormalig Def Jam VP Marketing Lauren Wirtzer Seawood speelde een sleutelrol in de ontwikkeling van de eerste twee games en fungeerde als contactpersoon om het verlegen ontwikkelingsteam kennis te laten maken met de uitbundige MC’s. Ze heeft ook hard gewerkt aan het regelen van complexe licentieovereenkomsten, over alles van gelijkenissen tot muziek en in-game merkpartnerschappen.
Ze vertelt me dat deze ingewikkelde bedrijfsmechanismen een belangrijke reden zijn waarom het onwaarschijnlijk is dat we ooit een heropleving van de franchise zullen meemaken. Def Jam: Fight for New York kostte ongeveer vijftien miljoen dollar, maar nu zowel hiphop als videogames mondiale bedrijven zijn geworden die miljarden waard zijn, zouden de licentiekosten tegenwoordig astronomisch zijn. “Ik weet zeker dat veel rappers, terecht, veel meer geld zouden willen als de game vandaag opnieuw zou worden uitgebracht”, zegt Wirtzer Seawood. “Het vervolg zou een van de duurste games aller tijden kunnen zijn! Verschillende partijen zouden aan tafel moeten komen en het erover eens zijn: Def Jam is nu eigendom van meerdere bedrijfsentiteiten. Veel personages uit de game hebben de uitgeverij ook verlaten, dus onderhandelingen over een nieuwe game of zelfs een remaster zouden lastig en complex zijn.”
Wirtzer Seawood beschouwt Def Jam: Fight for NY als een van de hoogtepunten uit zijn carrière, en op zijn twintigste verjaardag hoopt hij dat het zal worden erkend als een van de beste vechtgames aller tijden. “Er was niets vergelijkbaars ervoor of daarna”, zegt ze stralend. “Er is een enorme gemeenschap van gamers die nog steeds Fight for NY spelen… ze willen een nieuwe versie waarin ze het kunnen opnemen tegen moderne rivalen zoals Drake vs. Kendrick Lamar.” Ze onthult dat Kanye West en Jay-Z in een alternatief universum speelbare personages waren. Helaas besloot het aan Def Jam gelieerde label Roc-A-Fella Records al hun artiesten terug te trekken, omdat ze hun eigen videogame wilden maken, die later op de plank lag.
“Ik denk dat het nog steeds staat omdat het zo onverwacht en riskant was”, besluit Holmes. “Dit eigenzinnige kleine spel veroverde de harten van een hiphopcultuur die wanhopig op zoek was naar een eigen blockbuster-videogame. Ik wou dat we Ghostface die moordende adelaar hadden kunnen geven!’