“We hadden aanvankelijk dezelfde kustlijnen en we zagen dat je bij uniforme erosie een heel andere uiteindelijke vorm krijgt dan bij golferosie”, zegt Perron. “Ze zien er allemaal uit als een vliegend spaghettimonster vanwege overstroomde riviervalleien, maar de twee soorten erosie produceren heel verschillende eindpunten.”
Het team bracht de kustlijnen van vier grote zeeën in kaart die volledig door Cassini in beeld waren gebracht en paste hun modellen toe om te zien welk erosiemechanisme hun vormen het beste verklaarde. Ze ontdekten dat alle vier de kusten leken op die geproduceerd door het golfmodel. “We ontdekten dat als kustlijnen worden geërodeerd, hun vormen meer consistent zijn met golferosie dan met uniforme erosie of geen erosie”, zegt Perron.
De onderzoekers, die opmerken dat hun resultaten nog moeten worden bevestigd door directe observatie, proberen nu te bepalen hoe sterk de wind van Titan moet zijn om golven aan te drijven die kustlijnen herhaaldelijk kunnen wegspoelen. Ze hopen ook de heersende windrichtingen te ontcijferen uit de vorm van de kustlijnen van Titan.
“Titan vertegenwoordigt dit geval van een volledig intact systeem”, zegt Palermo. “Het zou ons kunnen helpen meer fundamentele dingen te leren over hoe kusten eroderen zonder menselijke invloed, en misschien kan het ons helpen onze kusten op aarde in de toekomst beter te beheren.”