op het eerste gezicht, Wolfenstein: De nieuwe orde ontwikkelaar MachineGames lijkt misschien lastig voor de eerste (niet-Lego) Indiana Jones-videogame sinds het Wii-tijdperk. Hoewel er enige overlap is in de hoogste divisie van nazi-schurken, is het ‘schiet je een weg door elk obstakel’-karakter van het nieuwe Wolfenstein De games lijken zich niet te lenen voor Indy’s meer vrije, avontuurlijke stijl van verkennen.
Voor de komende Indiana Jones en de Grote Cirkelregisseur Jerk Gustafsson zei dat het moeilijk was om van een first-person shooter naar het veranderen van de stijl van een “MachineGames-avontuur” te gaan voor de ontwikkelaars. Hoewel het team de speler er nooit van wilde weerhouden zijn revolver te gebruiken tijdens actiescènes, was er het potentieel om de speler de vrijheid te geven om “gewoon door te breken” op een manier die in strijd was met het karakter van Jones.
Om dit probleem te voorkomen zei creatief directeur Alex Torvenius dat een groot deel van het spel zo in balans was dat “het gevaarlijk is om met een pistool te schieten en dat het gevaarlijk is om ermee te schieten.” Actie met vuurwapens zal in sommige spelsituaties een winnende strategie zijn, maar “[there are] Er zijn veel scenario’s waarin je door de omgeving kunt komen zonder een wapen te gebruiken”, vervolgde hij.
Het ontwerp is erop gericht “ervoor te zorgen dat je in de eerste plaats je verstand en je zweep moet gebruiken… om om de vijand heen te navigeren, en niet er doorheen”, voegde Torvenius eraan toe. “De enige oplossing in dit spel is absoluut niet om jezelf neer te schieten.”
Hand-tot-hand gevechten De Kronieken van Riddick games waren een grote inspiratiebron voor MachineGames.
Gustafsson zei dat dit ontwerp sterk geïnspireerd was door het begin van de jaren 2000 De Kronieken van Riddick games, waar veel leden van het MachineGames-team rechtstreeks aan werkten. Net als in die games, gevechtsfocus Grote cirkel gaat meer over man-tegen-man-gevechten of het gebruik van geïmproviseerde wapens uit de directe omgeving.
Gustafsson zei dat hij “de zweep graag ziet als een toegangspunt tot gevechten”, en tijdens een korte gameplay-sessie bekeken door Ars Technica zagen we dat de zweep werd gebruikt om onbewuste vijanden te ontwapenen, uit een wachtpositie te struikelen of gewoon van bovenaf te slingeren. om erop te springen. We hebben Indy ook de beproefde truc ‘gooi een fles zodat de bewakers denken dat ik er ben’ zien doen en hamers en zelfs deegrollers in de buurt gebruiken als handige worst- of werpwapens. De revolver kwam tijdens de demonstratie slechts af en toe tevoorschijn, alsof hij een bewaker op een afgelegen schavot wilde uitschakelen.
De verandering in stijl ten opzichte van de eerste Wolfenstein-schietspellen was leuk voor de studio, zei Gustafsson. “Je kunt de stap in het team zien gaan van wat we gewend zijn te doen – schietende wapens, de gekke schietervaring die we hebben gedaan – naar iets dat veel luchtiger is … Het duurde een tijdje om die overgang te regelen Zeker, maar het was verfrissend voor het team en voor de studio.”
“Negeer het opnamegedeelte”
Om te helpen bij de overgang zei Gustafsson dat het team al vroeg in de ontwikkeling van het spel “het schietgedeelte negeerde”, deels omdat “we weten dat we het goed kunnen, we weten dat we het goed kunnen doen.” In plaats daarvan lag de vroege focus op een podium met de vele soorten niet-schiettaken die in het spel zouden worden geïntegreerd, zoals verkenning, stealth en het doorkruisen van met vallen gevulde omgevingen, evenals de eerder genoemde hand-tot-hand-taken. gevecht.
De actie vindt plaats in 1937 tijdens de pauze ertussen Raiders van de Verloren Ark En De laatste kruistocht, Grote cirkel begint met een inbraak die zich richt op een onschatbaar relikwie in het huis van Jones. De zoektocht naar die bres leidt Jones en een team van onwaarschijnlijke bondgenoten naar een reeks mystieke stenen verspreid over de titulaire ‘grote cirkel’ van locaties die een volledige boog rond de wereld in kaart brengen. Op zoek naar die stenen probeert het team te ontsnappen aan Dr. Emmerich Voss, een nazi-wetenschapper die de artefacten ziet als een buitenaardse kracht die centraal staat in een enorme mondiale samenzwering.
Een landschapsvretende slechterik en een met McGuffin gevuld plot zorgen voor gameplay die sterk gericht is op verkenning. Met behulp van een voor de periode geschikte camera kan Indy foto’s maken van verschillende aanwijzingen en afval in de omgeving, waardoor de speler belangrijke gesproken en geschreven achtergrondinformatie krijgt (het is net een ouderwetse Metroid Primescannend vizier). Al die foto’s en aanwijzingen komen terecht in een voortdurend bijgewerkt plakboek dat de speler op elk moment kan raadplegen om kleine mysteries op te lossen en uit te zoeken wat hij vervolgens moet doen.