Een lavagrot in IJsland is een klein onderdeel van een enorme, ondergrondse habitat die over de hele planeet te vinden is
TOMMY AU FOTO/Getty Images
Op een gegeven moment staat Stefano Mammola in een bemost bos met uitzicht op de Pada-vlakte in Noord-Italië. Vervolgens verdween hij door een gat dat iets breder was dan zijn lichaam, in de bosbodem. Met minder gratie klim ik achter hem aan en daal af in de put 2 meter lager. De tunnel voor ons is de ingang van een 3 kilometer lang netwerk van grotten. Terwijl ik aarzel, moedigt Mammola, een grotbioloog bij het Water Research Institute in Verbania, Italië, me aan met verhalen over een exotische spin die diep van binnen leeft. Het heeft een cocon van zijde die zich tot meer dan zeven keer zijn lengte kan uitstrekken zonder te breken – opmerkelijk zelfs voor spinnenstandaarden.
Supersterke zijde is slechts één manier waarop het leven zich heeft aangepast aan het meest uitgebreide en onontgonnen terrestrische ecosysteem van de aarde: de grotten, spleten en kleine holtes onder de korst. Wetenschappers hebben de afgelopen decennia deze afgelegen locaties onderzocht en de wezens daarin gecatalogiseerd en onderzocht. Nu slaan ze alarm.
Tot voor kort werd aangenomen dat dit ondergrondse leven de klimaatverandering relatief intact zou overleven, in koude afzondering. Maar nieuw onderzoek heeft deze overtuiging tenietgedaan. Hitte, droogte, seizoensveranderingen en stijgende zeeën bereiken allemaal ondergrondse toevluchtsoorden, waardoor hun bewoners op unieke wijze stranden. Onze onwetendheid over deze fantastische wezens is echter enorm. Mammola is zo bezorgd dat hij een project heeft gecoördineerd dat tot doel heeft het hele ondergrondse ecosysteem van Europa in kaart te brengen, te ontdekken welke biodiversiteit aanwezig is en uit te zoeken waar prioriteit moet worden gegeven aan natuurbehoudsinspanningen. Deze vreemde en wonderlijke wereld is…