Er lijken geen jonge haaien te zijn uitgenodigd voor deze bijeenkomst van slapende vrouwelijke haaien uit Port Jackson (Heterodontus portusjacksoni) in Australië. De vissen werden waargenomen langs de zeebodem in het Beagle Marine Park in het centrum van Bass Strait.
“Er lagen duizenden haaien dicht opeengepakt als een tapijt over de zeebodem”, zegt Jacquomo Monk, kwantitatief marien ruimtelijk ecoloog van de Universiteit van Tasmanië. “Port Jackson-haaien worden 1,65 meter lang [5.4 feet] lang en worden overal in Zuid-Australië aangetroffen.
[Related: Sea lion camera crews help scientists map unexplored seabeds.]
Wetenschappers ondersteund door het Australian National Environmental Science Program van het onderzoeksschip South Australian Research and Development Institute MRV Ngerin Bedienden een onderwaterrobot toen ze de bijeenkomst zagen en filmden. De beelden werden via de afstandsbediening van de zeven camera’s aan boord teruggestuurd naar het schip. Het team ontdekte al snel dat dit een logeerpartijtje alleen voor meisjes leek te zijn.
“Dit laat ons met meer vragen dan antwoorden achter, maar we weten dat mannetjes en vrouwtjes van deze soort vaak gescheiden leven, behalve tijdens het paren,” zei Monk. “We weten niet precies waarom de vrouwtjes hier zijn. Misschien smullen ze van een lokale delicatesse – Sint-Jakobsschelpen – voordat ze aan de lange reis naar het noorden beginnen om hun eieren te leggen. Als we ze weer zien, weten we dat dit gebied belangrijk voor ze is.”
Port Jackson-haaien rusten overdag en voeden zich ‘s nachts met octopus, krabben en inktvissen. Duikers zien ze vaak in ondiepe wateren langs de kusten van New South Wales en Victoria, Australië. Het is bekend dat ze in de late winter paren en vervolgens ter bescherming hun kenmerkende spiraalvormige eieromhulsels op riffen leggen.
In 2018 zag het team deze coole haaien tijdens het eerste onderzoek van het Beagle Marine Park. Het beschermt de rotsachtige riffen en diverse, kleurrijke sponstuinen die belangrijke voedselgebieden zijn voor de zeevogels die op de eilanden in de omgeving broeden. Het is ook de thuisbasis van 60 soorten haaien en andere vissen.
De twee weken durende enquête van dit jaar onder leiding van het Institute of Marine and Antarctic Studies (IMAS) van de Universiteit van Tasmanië bezoekt een aantal van deze plaatsen opnieuw om te zien hoe ze in de loop van de tijd zijn veranderd.
“We hoopten bij dit onderzoek weer haaien te zien. Ik kom ze twee keer tegen op 3000 vierkante kilometer [1,158 square miles] “Het park is als het vinden van een speld in een hooiberg”, zei Monk. “Het was heel spannend toen we erin slaagden de opkomst van het rif over te steken en de haaien op 65 meter hoogte te zien dommelen [213 feet] onder het schip op vrijwel dezelfde locatie als zes jaar geleden.”
De reis vertrok op 5 augustus vanuit Beauty Point, Tasmanië en zal op 18 augustus terugkeren. De resultaten zullen aan parkbeheerders worden verstrekt om nauwkeurig te kunnen beoordelen hoe goed de natuurbehoudsdoelstellingen worden gehaald.