De bange Shit in Seattle wist niet hoe terug te vechten. In 2022 schreven ze, gebukt onder de angst voor klimaatverandering en de schaamte over hun seksualiteit, in ¡Hola Papi!, een populaire online adviescolumn. ‘Je hebt tenslotte gelijk als je bang bent. Ik ben bang. Maar angst is niet het enige”, antwoordde Papi liefdevol en nauwkeurig.
Zoals elke ¡Hola Papi! column, was onwankelbaar eerlijk en bevatte alle kenmerken die lezers leuk vonden: humor en pathos, liefde en oprechtheid, af en toe een verwijzing naar eten. Als je ooit een van zijn columns hebt gelezen, weet je dat niets voor Papi verboden is: seks, daten, werkdrama, zelfs, ja, onze soms gedeelde existentiële ondergang.
Papi, geboren als John Paul Brammer, groeide op als katholieke schoolgevangene op het platteland van Oklahoma, een stadje dat zo klein is dat Brammers moeder zijn lerares Engels in de negende klas was. Hij, zegt hij, “was altijd een beetje wanhopig om zijn geboorteplaats te verlaten”. Na zijn studie belandde hij in DC, waar hij begon te werken als blogger voor ‘een van die contentfabrieken’, zegt hij. ‘Ik heb veel clickbait-artikelen gemaakt, zoals: ‘Met één tweet heeft Nancy Pelosi zojuist Republikeinen vermoord’, dat soort dingen. Ik was verantwoordelijk voor veel van de rommel die je op internet zag.”
Maar de baan had verborgen voordelen. “Ik heb geleerd waardoor mensen op dingen klikken en hoe je de aandacht van mensen kunt trekken in de duistere digitale zee van internet”, zegt Brammer. “Ik besefte hoe een unieke stem eruit ziet.”
Het heeft uiteindelijk zijn vruchten afgeworpen. Toen zich in 2017 de mogelijkheid voordeed om een column te maken, bracht hij ¡Hola Papi! de wereld in. Het had niet op een beter moment kunnen gebeuren, vertelt Brammer. Hij zat gevangen in het vagevuur van freelancers, schreef voor een zestal kranten, maar maakte niet echt de indruk die hij wilde.
“Mijn duidelijkste weergave van die tijdlijn was: ik zit in de M-trein die van Ridgewood naar 30 Rock gaat, en ik ben uitgeput omdat ik de nacht ervoor niet heb geslapen omdat ik met een Russische bron aan de telefoon sprak over de homozuivering in Tsjetsjenië en ik kon nauwelijks verstaan wat ze zeiden door hun accent, en ik ben aan het oefenen met het componeren van een stuk voor Teen Vogue in de notities-app op mijn iPhone over hoe Kylie Jenner haar jurk combineerde met haar fidgetspinner, en Ik wil gewoon dood.”
Het was tijdens deze periode dat een vriend, die toevallig bij Grindr werkte, voorstelde dat hij een bijdrage zou leveren aan hun onlangs gelanceerde LGBTQ+ redactionele website, genaamd Into, een brutale verwijzing naar de taal van de hookup-app. Al snel vestigde Brammers colonne hem als de Chicano Carrie Bradshaw.
Tegenwoordig is Bramer naast zijn column ook auteur, illustrator en essayist. Vanuit zijn appartement in Brooklyn, New York, sprak hij over de beweging van de twijfel, het leven met cynisme en waarom hij Twitter nooit verlaat, eh, X.
JASON PARHAM: Hallo Papi! het heeft zo’n duidelijke aanwezigheid en autoriteit. Waar komt de Papi-persona vandaan?