Het zijn niet alleen vier gouden medailles. Of de blijvende emotie van het partijdige Parijse publiek. En omdat Leon Marchand erin slaagde iets te bereiken waarvan bijna iedereen dacht dat het onmogelijk was, zal hij herinnerd worden als de bepalende figuur van de Olympische Spelen van 2024.
Het winnen van de 200 meter vlinderslag en de 200 meter schoolslag op dezelfde woensdagavond was een prestatie waarvan zelfs zijn coach Bob Bowman dacht dat het verboden terrein was.
“Mijn coach wilde eigenlijk niet dat ik het deed, omdat het onmogelijk was en het nog nooit eerder was gedaan”, vertelde Marchand aan DW. “Het was een hele grote kans voor mij en ik had er heel veel zin in, maar ik wist niet of het mogelijk was.”
Het was zelfs een verrassing voor de meest gedecoreerde Olympiër aller tijden, Michael Phelps, die ook werd gecoacht door Bowman. Phelps omschreef hem als “waarschijnlijk de grootste stuntdubbel die ik ooit in de geschiedenis van de sport heb gezien.”
Phelps is voorlopig nog ver weg
Marchands bekwaamheid in het zwembad heeft vergelijkingen opgeleverd met de Amerikaanse grootheid, die 23 Olympische gouden medailles heeft gewonnen. Op 22-jarige leeftijd heeft Marchand nog tijd om zijn achterstand in te halen, maar zonder een estafetteteam dat zo sterk is als de Verenigde Staten in het Phelps-tijdperk, is dat een lastige opgave. Toch voelt de inwoner van Toulouse zich gevleid om in één adem genoemd te worden.
‘Ik ben zo trots om dat te horen, eerlijk gezegd’, zei hij. “Als mensen mij vergelijken met Mark Spitz of Michael, zijn die jongens legendes. Ze hebben de sport voor altijd veranderd. Ik vergelijk mezelf niet met hen, ik denk dat ze er ver boven stonden, en alles wat ze deden was geweldig.”
De Franse sportkijkende bevolking is het er misschien niet mee eens dat de twee Amerikaanse grootheden ‘ver boven’ hun nieuwe idool staan. Maar Marchand begint nu pas te beseffen welke impact hij op zijn thuisland had.
“Ik heb het gevoel dat Parijs een week lang heeft veranderd, er was magie hier. Het was succesvol. De Olympische Spelen waren geweldig. Iedereen keek naar de sport en dat is echt zeldzaam en speciaal voor ons atleten.”
Die wederzijdse genegenheid kwam nooit duidelijker tot uiting dan in die overwinning op de schoolslag, een herkansing van die ‘onmogelijke’ dubbelspel toen het thuispubliek zong ‘Kom op!‘ (Ga!), Elke keer dat Marchand uit het water kwam om adem te halen.
“Het was in het begin schokkend om te zien dat 15.000 mensen voor mij steunden”, zei hij. “Ik kreeg koude rillingen over mijn hele lichaam en die energie heb ik echt gebruikt om zo snel mogelijk te zwemmen. Elke keer dat ik een schoolslag deed, was het een beetje gek.”
De Amerikaanse zet brengt vertrouwen
Marchand zal er misschien aan moeten wennen dat het leven een beetje gek wordt, waarbij zo’n spectaculaire doorbraak in het spel zeker zal leiden tot een enorme verandering in zijn profiel en een toename van de verleiding. Maar de Fransman is vooral geïnteresseerd in het bereiken van de uiterste grenzen van zijn talent.
“Ik weet niet hoe snel ik kan gaan, of waar mijn grenzen liggen”, zei hij. “Daarom train ik elke dag zo hard mogelijk om daar te komen. Het mooie van zwemmen is het weer. We weten nooit wat we gaan bereiken en daar ben ik zo enthousiast en nieuwsgierig naar.”
In een poging om die grenzen te testen, heeft Marchand de afgelopen drie jaar in de VS gewoond en getraind, in de voetsporen van zijn ouders, die ook Olympische zwemmers waren. Hij weet niet zeker of hij had kunnen bereiken wat hij heeft bereikt door in Frankrijk te blijven, maar zegt dat de verhuizing naar het land ongetwijfeld een aanzienlijk positief effect heeft gehad.
“Ik ben erg dankbaar voor wat de VS heeft gebracht”, zei Marchand. “Ik heb veel zelfvertrouwen gekregen. Mensen kunnen daar praten over hun ambities. Ze zijn niet bang om te falen.”
Marchand ook niet, zo lijkt het.
Leon Marchand sprak op een media-evenement georganiseerd door Omega.
Bewerkt door James Thorogood