Een natuurbeschermingsorganisatie uit Cornwall heeft een ambitieus revivalproject gelanceerd, gericht op wezens van moerasvlinders die hoog op het moeras leven tot zeepaardjes met lange neus in het zeegras in een baai acht kilometer verderop.
Het Tor to Shore-project strekt zich uit van Helman Tor, een reservaat met daarop een granieten rotsblok nabij Bodmin, tot St Austell Bay aan de overkant van de glooiende rivier de Par, zijn idee om het landschap op grote schaal te verbeteren.
Het National Lottery Heritage Fund heeft Cornwall Wildlife Trust een ontwikkelingssubsidie van £265.000 toegekend voor het project, met nog eens £3 miljoen als het doorgaat.
De CEO van de trust, Matt Walpole, zei: “Te lang zijn de inspanningen voor natuurbehoud op het land en op zee gefragmenteerd geweest. Gezamenlijke inspanningen om grotere, betere en meer verbonden landschappen en zeegezichten te creëren kunnen transformerend zijn voor het herstel van de natuur.”
Tor to Shore bouwt voort op het werk dat de trust de afgelopen 18 maanden heeft verricht, waaronder de introductie van Tamworth-varkens en Engels langhoornvee om rond te dwalen, te wroeten en te grazen tussen de natte bossen en heidevelden bij Helman, een reservaat van 730 hectare.
Het idee van varkens en runderen is dat hun graven en knabbelen betere omstandigheden creëert waarin een gevarieerde selectie vogels, zoogdieren en insecten kan gedijen. “Varkens zijn buitengewone ecosysteemingenieurs”, zei Walpole. “Door de grond open te maken, laten ze andere dingen naar buiten komen. Varkens gaan heel snel door het landschap.”
Ze werden geholpen door de onverwachte komst van twee bevers in februari op het terrein, die begonnen met het bouwen van dammen. “Ze gaan die ruimte echt verrijken en helpen dat landschap opnieuw nat te maken”, zei Walpole. Het is niet duidelijk hoe de bevers daar terecht zijn gekomen, en de trust zegt dat een derde partij ze mogelijk heeft vrijgelaten.
na het promoten van de nieuwsbrief
De stroomafwaartse gebieden grenzend aan de Par zijn omgeven door landbouwgrond, en hier wil het project samenwerken met lokale boeren om de landbouwvervuiling aan te pakken en corridors voor dieren in het wild te creëren waar dieren doorheen kunnen bewegen. Soorten die naar verwachting zullen profiteren van het binnenlandse deel van het programma zijn onder meer de mees, de geelgors en de donzige.
Het tweetal trok naar St Austell Bay, waar onderzoek door de Cornwall Wildlife Trust het bestaan bevestigde van een van de grootste sublieme zeegrasvelden van Groot-Brittannië in 2023. De baai heeft ook bedden van maerl, een hard, verkalkt zeewier dat plaatselijk bekend staat als Cornish-koraal en dat zich in de loop van duizenden jaren vormt.
Walpole zei dat door samen te werken met boeren wier land aan de rivier grenst, de hoop is dat de niveaus van nitraten en fosfaten die van de velden in de rivieren stromen, kunnen worden verminderd.
In de baai hopen we, net als de zeepaardjes, dat de ijsvogel, een van de meest kleurrijke vissen in de Britse wateren, en de stier, een klein lid van de haaienfamilie, hen zullen helpen gedijen.
Walpole zei: “Je kunt zien hoe deze dingen met elkaar verbonden zijn. Het idee is om verder te gaan dan het behoud van het laatste wat overblijft in geïsoleerde, gefragmenteerde natuurgebieden, naar een veel ambitieuzere visie van een verenigd, groter, beter, meer verbonden landschap en zee, met natuurherstel, en niet alleen natuurbehoud.”