Van de zes miljoen sigaretten die jaarlijks wereldwijd worden gerookt, gooien mensen er ongeveer 4 biljoen ergens anders dan in de asbakken en vuilnisbakken. Gezien hun omvang en hun algemene onreinheid blijft de overgrote meerderheid van de peuken waar ze landen. Maar zelfs als de meeste tabak al lang verdwenen is, kan elk residu de omgeving vervuilen met meer dan 700 giftige chemicaliën.
Hoewel het aantal rokers wereldwijd blijft dalen, zorgen al die sigaretten ervoor dat de samenleving de rommel die achterblijft nog lange tijd zal opruimen. Elke hulp zou zeer op prijs worden gesteld, en dat is wat onderzoekers van het Italiaanse Instituut voor Technologie (IIT) in Genua in gedachten hadden bij het ontwerpen van hun nieuwe held, VERO.
VERO is een afkorting van ‘Vacuum-Equipped Robot’ en bevat wat inmiddels het alomtegenwoordige viervoetige botontwerp is (in dit geval de in de handel verkrijgbare AlienGo-eenheid van Unitree), maar met één belangrijke toevoeging: een vacuüm dat wordt gedragen als een rugzak en wordt gecombineerd met sproeikoppen . elk been. Elke vacuümbuis op de VERO is gebouwd door robotici van ITT’s Dynamic Legged Systems-divisie en is voorzien van een op maat gemaakt, 3D-geprint mondstuk om ervoor te zorgen dat deze zo dicht mogelijk bij de grond kan komen zonder de mobiliteit in gevaar te brengen.
De VERO een vacuümupgrade geven is één ding, maar een robot trainen om deze effectief te gebruiken is een heel ander probleem. In een artikel dat in april werd gepubliceerd Tijdschrift voor veldroboticabeschrijven onderzoekers de eerste ontwikkeling van een neuraal netwerk dat visuele gegevens van VERO’s ingebouwde camera’s kan interpreteren. Als IEEE-spectrum Zoals uitgelegd op 18 juli moet dit systeem gevoelig genoeg zijn om rommel in een rommelige omgeving op te sporen, maar ook opmerkzaam genoeg om gescande dubbele doelen te negeren. Zodra de VERO het trekje heeft geïdentificeerd, moet hij de beste manoeuvres berekenen om een van de mondstukvoeten binnen de zuigafstand te plaatsen, terwijl hij balanceert met behulp van de andere drie armen. In tegenstelling tot veel robots op wielen is de VERO bedoeld om ruw terrein, trappen en andere soortgelijke obstakels aan te kunnen, dus moet hij ook de mogelijkheid van omvallen afwegen tegen het op de juiste manier stofzuigen van zijn sigaretten.
[Related: A four-legged ‘Robodog’ is patrolling the Large Hadron Collider.]
Volgens de ontwerpers is VERO er uiteindelijk in geslaagd om in meerdere omgevingsscenario’s een nauwkeurigheid van bijna 90 procent te bereiken. Hoewel het niet de snelste vierpotige bot is, zou zijn unieke vastberadenheid en efficiëntie een solide machine voor het verzamelen van afval kunnen opleveren, vooral als onderzoekers hem trainen in het verwerken van ander afval. Ze zijn ook van mening dat VERO nuttig kan zijn voor andere klussen, waaronder het sproeien van onkruid op akkers, het inspecteren van de integriteit van de infrastructuur en zelfs het bevestigen van klinknagels of het inslaan van spijkers in bouwprojecten.