Terwijl we nog steeds de schade beoordelen die wordt veroorzaakt door de categorie 5-orkaan Beryl in het Caribisch gebied, en terwijl tyfoon Gaemi Zuidoost-Azië teistert, is de verwoestende kracht van dit soort extreme weersomstandigheden opnieuw onder de aandacht gebracht.
Orkaan Beryl was de eerste ooit gevormde orkaan van dit niveau die onze regio trof, opnieuw een primeur voor een grote klimaatgebeurtenis in de geschiedenis. De storm trof Barbados, St. Vincent en de Grenadines, Grenada, St. Lucia en vervolgens de Kaaimaneilanden, voordat het het schiereiland Yucatan en vervolgens de Golf van Mexico trof. Zijn invloed was voelbaar in het hele Midwesten van de Verenigde Staten.
Het Caribisch gebied, een regio die bekend staat om zijn verbluffende schoonheid en levendige cultuur, is een ongelukkig voorbeeld geworden van de kwetsbaarheid van het klimaat. Elk orkaanseizoen brengt een dreigend gevoel van angst met zich mee, terwijl gemeenschappen zich voorbereiden op stormen die sterker en onvoorspelbaarder worden. Elk jaar worden deze extreme weersomstandigheden erger, en dit jaar begonnen ze zelfs nog eerder.
De verwoesting die orkaan Beryl heeft aangericht, is een aangrijpende herinnering aan deze harde realiteit. Huizen werden met de grond gelijk gemaakt, de infrastructuur vernield en levens gingen op tragische wijze verloren. De economische tol is onthutsend, nu de herstelinspanningen de beperkte middelen van deze landen tot hun breekpunt drijven.
De toenemende frequentie en intensiteit van dergelijke orkanen onderstreept een ernstige realiteit: het voortdurende gebruik van fossiele brandstoffen voedt de klimaatverandering, waardoor deze catastrofale gebeurtenissen ernstiger en frequenter worden, waarbij kleine eilandstaten zoals die in het Caribisch gebied het zwaarst worden getroffen. Als eilandbewoners dragen wij de dupe van deze gevolgen, terwijl wij de minste verantwoordelijkheid dragen voor de klimaatcrisis.
De wetenschap is duidelijk: klimaatverandering, veroorzaakt door de meedogenloze verbranding van fossiele brandstoffen, vergroot de ernst van extreme weersomstandigheden. Een verwarmde atmosfeer houdt meer vocht vast, wat leidt tot zwaardere regenval, terwijl een stijgende zeespiegel stormvloeden verergert. De geografie van het Caribisch gebied maakt het bijzonder kwetsbaar voor deze veranderingen, waarbij laaggelegen eilanden worden bedreigd door krachtige orkanen, stijgende zeeën, verzuring van de oceanen, droogtes en hoge temperaturen. Voor de bewoners van deze eilanden is klimaatverandering geen afstandelijk of abstract concept; het is een duidelijk en aanwezig gevaar dat ons leven steeds vaker ontwricht.
De klimaatcrisis en de gevolgen ervan voor koraalriffen en het zeeleven, van cruciaal belang voor de biodiversiteit en de economieën van kleine eilandstaten in ontwikkeling (SIDS), vormen een aanzienlijke bedreiging voor deze landen vanwege de concentratie van mensen, eigendommen en infrastructuur in kustgebieden.
Veel SIDS zijn sterk afhankelijk van toerisme, visserij en landbouw, die sterk worden beïnvloed door de klimaatverandering. Het ontbreekt hen vaak aan de financiële, technologische en technische middelen die nodig zijn om effectieve maatregelen voor klimaatadaptatie en veerkracht te implementeren, wat leidt tot grotere armoede en emigratie.
Deze ongelijkheid is een duidelijk onrecht dat de internationale gemeenschap dringend en resoluut moet aanpakken. Het is niet voldoende om hulp te bieden na een ramp; we moeten de oorzaak van deze steeds verwoestendere stormen aanpakken. Het is de hoogste tijd voor een bindend internationaal verdrag om fossiele brandstoffen te reguleren en onze eilandgemeenschappen te beschermen.
Een dergelijke overeenkomst zou strikte beperkingen opleggen aan de winning van fossiele brandstoffen, een eerlijke en rechtvaardige transitie naar schone en eerlijke energiebronnen bevorderen die de economische groei zullen blijven faciliteren, en landen verantwoordelijk houden voor hun bijdrage aan de opwarming van de aarde. Het zou ook voorzieningen omvatten om de meest kwetsbare landen te ondersteunen, en ervoor te zorgen dat zij over de middelen beschikken om zich aan te passen en de gevolgen van de klimaatverandering te verzachten.
De tijd van radii en stapsgewijze veranderingen is voorbij. De wereld heeft gedurfde, beslissende actie nodig om de klimaatcrisis te bestrijden. Voor het Caribisch gebied en andere kleine eilandstaten is dit niet alleen een kwestie van milieubeheer; het is een kwestie van overleven. Het sluiten van een Fossiele Brandstofverdrag zou een teken zijn van een mondiaal engagement om het tijdperk van fossiele brandstoffen te beëindigen en een duurzamere, rechtvaardigere en veiligere toekomst voor iedereen in te luiden.
Het destructieve pad van orkaan Beryl is al uit de krantenkoppen verdwenen, maar we mogen de lessen die het leert niet vergeten, aangezien het blijvende littekens achterlaat op de levens en het levensonderhoud van onze mensen.
De klimaatcrisis is hier en versnelt. De slachtoffers van deze crisis – die in het Caribisch gebied en daarbuiten – verdienen meer dan sympathie; ze verdienen actie. De roep om een Fossiele Brandstofverdrag is een roep om rechtvaardigheid, om veerkracht en om de bescherming van onze planeet. Wij dringen er bij regeringen op aan om dringend gehoor te geven aan deze oproep en gehoor te geven aan de eisen ervan.
De standpunten in dit artikel zijn die van de auteurs en weerspiegelen niet noodzakelijkerwijs de redactionele positie van Al Jazeera.