Duke Fauci houdt zijn Lifetime Achievement Award backstage tijdens de 51e jaarlijkse Grammy Awards op 8 februari 2009 in Los Angeles. Fakir, de laatste van de oorspronkelijke Four Tops, stierf maandag op 88-jarige leeftijd aan hartfalen.
Matt Sayles/AP
Onderschrift verbergen
Schakel bijschriften in
Matt Sayles/AP
NEW YORK – Abdul ‘Duke’ Fakir, het laatste overgebleven originele lid van de geliefde Motown-groep The Four Tops, bekend van hits als ‘Reach Out, I’ll Be There’ en ‘Standing in the Shadows of Love’, is overleden op 88.
Fakir stierf maandag in zijn huis in Detroit aan een hartstilstand, met zijn vrouw en andere dierbaren aan zijn zijde, aldus een woordvoerder van de familie. Motown-oprichter Berry Gordy zei in een verklaring dat Fakir hielp bij het belichamen van Topps ‘showmanschap, klasse en kunstenaarschap.
“Duke was de eerste tenor: soepel, sierlijk en altijd scherp”, zei Gordy. “70 jaar lang heeft hij de buitengewone erfenis van de Four Tops intact gehouden.”
The Four Tops waren een van Motown’s meest populaire en duurzame acts, met een hoogtepunt in de jaren zestig. Tussen 1964 en 1967 hadden ze elf Top 20-hits en twee nummer 1-hits: “I Can’t Help Myself (Sugar Pie, Honey Bunch)” en de operaklassieker “Reach Out I’ll Be There.” Andere nummers, vaak sagen over romantische pijn en verdriet, zijn onder meer “Baby I Need Your Loving”, “Standing in the Shadows of Love”, “Bernadette” en “Just Ask the Lonely”.
Veel van de grootste sterren van Motown, van de Supremes tot Stevie Wonder, werden volwassen bij het in Detroit gevestigde bedrijf dat Gordy eind jaren vijftig oprichtte. Maar Fakir, zanger Levi Stubbs, Renaldo “OB” Benson en Lawrence Peyton waren al tien jaar samen toen Gordy hen in 1963 contracteerde (nadat de groep hem een paar jaar eerder had afgewezen), en ze hadden al een gepolijst podium. act en veelzijdige zangstijl waarmee ze alles kunnen uitvoeren, van countrynummers tot popstandaarden zoals “Paper Dolls”.
Ze noemden zichzelf Four Aims toen ze begonnen, maar doopten zichzelf al snel om tot Four Tops om verwarring met het witte harmoniekwartet The Ames Brothers te voorkomen.
Topps nam op voor verschillende labels, waaronder Chicago’s beroemde Chess Records, met weinig commercieel succes. Maar Gordy en A&R-man Mickey Stevenson werkten samen met hun songwriting-productieteam bestaande uit Eddie Holland, Lamont Dozier en Brian Holland, en ze sloegen snel aan en mengden strakke, beklijvende melodieën achter Stubbs’ dringende, soms wanhopige bariton.
Nadat Holland-Dozier-Holland Motown in 1967 verliet, hadden de Topps meer sporadisch succes, waaronder een hit met “Still Water (Love)” in de daaropvolgende jaren en een paar top 10-hits voor ABC / Dunhill Records in de vroege jaren zeventig. . , “Keeper of the Castle” en “Ain’t No Woman (zoals ik gevonden).” Ze bereikten voor het laatst de Top 20 begin jaren tachtig, met de sentimentele ballade ‘When She Was My Girl’.
Ze bleven de hele tijd een drukke concertact en toerden af en toe met de hedendaagse leden van de Temptations, een vriendschappelijke rivaliteit die begon toen de groepen samen optraden tijdens een all-star televisieconcert in 1983 ter gelegenheid van het 25-jarig jubileum van Motown. Terwijl Temptation en andere collega’s te kampen hadden met drugsproblemen, meningsverschillen en personeelswisselingen, bleven de Four Tops verenigd en intact tot Peytons dood in 1997. (Benson stierf in 2005 en Stubbs in 2008).
“De dingen die ik het leukste aan hen vind: ze zijn heel professioneel, ze hebben plezier in wat ze doen, ze zijn erg liefdevol, ze zijn altijd heren geweest”, zei Wonder over hen toen hij hen hielp bij de introductie van The Rock en Roll Hall in 1990. roem
Fauci toerde later als de Four Tops met zangers Alexander Morris, Ronnie McNear en Lawrence ‘Rockel’ Payton Jr., zoon van Lawrence Payton.
Fakir vertelde in 2021 aan UK Music Review: “Omdat elk van hen (de oorspronkelijke leden) een beetje aan mij was overleden. Vanaf dat moment, maar na een tijdje, besefte ik dat ze de naam moesten voortzetten samen met de erfenis die ze ons hadden nagelaten. Afgaande op de reactie van het publiek werd het al snel duidelijk dat ik het juiste had gedaan en dat ik er een heel goed gevoel bij had. “
Naast de Rock Hall of Fame, zijn ze onder andere verkozen tot de Grammy Hall of Fame in 1998 en het ontvangen van de Grammy Lifetime Achievement Award in 2009. Meer recentelijk werkte Fakir aan een geplande Broadway-musical gebaseerd op hun leven en had hij de memoires voltooid. “I’ll Be There”, uitgebracht in 2022.
Fakir was de afgelopen vijftig jaar twee keer getrouwd met Pepper Gibson en kreeg zeven kinderen. (Zes overleefden hem). Halverwege de jaren zestig was hij korte tijd betrokken bij Mary Wilson van de Supremes.
Fakir, een levenslange inwoner van Detroit die thuis bleef nadat Gordy het label begin jaren zeventig naar Los Angeles had verplaatst, was van Ethiopische en Bengaalse afkomst en groeide op in een ruige buurt waar rivaliserende zwart-witte bendes vaak vochten. Hij droomde er al vroeg van om een professionele atleet te worden, maar hij was ook een getalenteerde zanger wiens tenor hem de aandacht trok als artiest in zijn kerkkoor. Ze was een tiener toen ze bevriend raakte met Stubbs, en de twee zongen voor het eerst met Benson en Payton op een verjaardagsfeestje georganiseerd door een plaatselijke “meidengroep” die Faucier zich herinnerde als “high-class, zeer mooie jonge vrouwen”.
“Zingen was een bijproduct van het feit dat we naar feestjes gingen op zoek naar meisjes!” Fakir zei in 2016 in een interview met https://writewyattuk.com.
“We vroegen Levi om gewoon een nummer te kiezen en de hoofdrol te zingen. We willen hem gewoon weer terug. Nou, toen hij begon, vielen we allemaal alsof we het lied al maanden hadden gerepeteerd! Onze mix was ongelooflijk. We keken elkaar aan terwijl we zongen, en meteen daarna zeiden we: ‘Man, dit is een groep! Het is een feest!’ “