Sigaretten zijn het op één na meest voorkomende afval dat op aarde niet wordt weggegooid. Van de zes biljoen sigaretten die elk jaar worden ingeademd, worden naar schatting meer dan vier biljoen sigaretten eenvoudigweg op de grond gegooid, waarbij bij elk meer dan 700 verschillende giftige chemicaliën vrijkomen. aan het milieu. Laten we ons niet concentreren op het feit dat het allemaal giftige chemicaliën zijn Ook in de longen van mensen, en spreekt in plaats daarvan over de schade aan het ecosysteem die ze kunnen aanrichten, evenals de algemene afschuwelijkheid van overal opgezogen stukjes afval. Ew.
Voorkomen dat die sigaretten op de grond belanden zou de beste optie zijn, maar het zou een behoorlijk grote verandering in het menselijk gedrag vergen. In de veronderstelling dat mensen die hun gedrag veranderen geen nieuwelingen zijn, hebben robotici van de Dynamic Legs Unit van het Italiaanse Instituut voor Technologie (IIT) Genua in plaats daarvan een nieuw platform ontworpen voor het schoonmaken van sigarettenpeuken in de vorm van een vierpotige robot. met stofzuigers bevestigd aan de benen.
IIT
Er zijn natuurlijk veel efficiëntere manieren om het opruimen van afval met machines op zijn minst gedeeltelijk te automatiseren. De uitdaging is dat het grootste deel van die automatisering afhankelijk is van mobiliteitssystemen op wielen, die niet zullen werken op de vele prachtige stranden van Genua (en de vele mooie trappen). Op plaatsen als deze is het nog steeds aan de mensen om het harde werk te doen, wat niet ideaal is.
Deze robot, ontwikkeld in het laboratorium van Claudio Semini bij IIT, heet VERO (Vacuum Equipment Robot). Het is gebaseerd op de AlienGo van Unitree, met aan de achterkant een commerciële stofzuiger gemonteerd. Slangen lopen van de stofzuiger langs het been naar elke voet, met een op maat gemaakt 3D-geprint mondstuk dat zo dicht mogelijk bij de grond stofzuigt zonder dat de robot struikelt. Hoewel het vacuüm nieuw is, is de echte bijdrage hier de manier waarop de robot autonoom dingen op de grond lokaliseert en vervolgens plant hoe hij met die dingen moet omgaan met behulp van zijn benen.
Eerst wijst de operator een ruimte aan waar VERO moet schoonmaken, waarna de robot zelfstandig aan de slag gaat. Nadat hij een onderzoekspad heeft berekend om het hele gebied te verkennen, gebruikt de robot zijn ingebouwde camera’s en neuraal netwerk om sigarettenpeuken te detecteren. Dit is moeilijker dan het klinkt, omdat er veel sigaretten op de grond kunnen liggen en ze er waarschijnlijk allemaal vrijwel hetzelfde uitzien, dus het systeem moet eventuele duplicaten eruit filteren. De volgende stap is het plannen van de volgende stappen. VERO moet de stappen plannen om de vacuümzijde van een van zijn voeten vlak naast elke kont te plaatsen, terwijl hij een veilige, stabiele houding voor de rest van zijn lichaam berekent. Omdat dit hele proces kan plaatsvinden op zand, trappen of andere oneffen oppervlakken, moet VERO prioriteit geven aan het voorkomen van kantelen voordat wordt besloten hoe de opvang moet worden uitgevoerd. De laatste verzamelmanoeuvre wordt verfijnd met behulp van een extra Intel RealSense-dieptecamera die op de kin van de robot is gemonteerd.
VERO is met succes getest in zes verschillende scenario’s die zowel zijn voortbewegings- als detectievermogen op de proef stellen.IIT
Uit de eerste tests met de robot in verschillende omgevingen bleek dat hij met succes iets minder dan 90 procent van de sigaretten kon verzamelen, wat volgens mij beter is dan ik zou kunnen doen, en de kans is ook veel groter dat ik genoeg krijg van het hele proces. . De robot is niet erg snel in deze taak, maar in tegenstelling tot mij zal hij nooit vol raken zolang hij stroom in de batterij heeft, dus snelheid is iets minder belangrijk.
Voor zover de auteurs van dit artikel weten (en ik neem aan dat ze hun onderzoek hebben gedaan), is dit “de eerste keer dat robotpoten met poten tegelijkertijd worden gebruikt voor voortbeweging en voor verschillende taken.” Het is dus veel meer dan een sigaret, maar de onderzoekers suggereren een aantal andere mogelijke toepassingen, waaronder het sproeien van onkruid in akkers, het inspecteren van scheuren in de infrastructuur en het plaatsen van spijkers en klinknagels tijdens de bouw.
Bij sommige gebruiksscenario’s is het mogelijk meerdere dingen tegelijkertijd te doen, zoals het planten van verschillende soorten zaden, het gebruik van verschillende oppervlaktesensoren of het plaatsen van spijkers of klinknagels. En aangezien viervoeters vier poten hebben, kunnen ze mogelijk vier compleet verschillende hulpmiddelen bevatten, en de software die de onderzoekers voor VERO hebben ontwikkeld kan enigszins worden aangepast om het gewenste been op elke gewenste plek te plaatsen.
VERO: een vierpotige robot uitgerust met een stofzuiger voor efficiënte afvalverwijderingdoor Lorenzo Amatucci, Giulio Turissi, Angelo Bratta, Victor Barasuolo en Claudio Semini van IIT, werd gepubliceerd in Tijdschrift voor veldrobotica.