Voetbal is soms een eenvoudig spel. Toen Alvaro Morata op het veld van het Olympisch Stadion de EK-trofee in de lucht hield, heerste er een gevoel dat het altijd de bedoeling was dat het zo zou eindigen.
Spanje was tijdens het EK 2024 op zijn best, stak met kop en schouders boven het grootste deel van de concurrentie uit, en nu zijn ze kampioen.
“Ik denk dat Spanje het beste team van het toernooi was”, zei de verslagen Engelse coach Gareth Southgate in zijn interview na de wedstrijd.
Weinigen die de afgelopen vier weken een toernooi hebben gezien, zijn het daar niet mee eens. Spanje heeft alle zeven wedstrijden op Euro 2024 gewonnen, een ongekend succes op een Europees kampioenschap.
Ze leken op weg te zijn naar een record voor de vierde Europese kampioenstitel uit de eerste helft van de heenwedstrijd, aangezien ze voor rust drie doelpunten scoorden tegen Kroatië en nooit meer achterom keken.
Hoewel Engeland fel terugvechtte, waarbij Cole Palmer de opener van Nico Williams teniet deed, sloeg Spanje een verdiende winnaar naarmate de tijd verstreek en de onvermijdelijke titel volgde.
Een ander soort voetbal, maar dezelfde uitkomst
Spanje heeft nu drie Europese kronen gewonnen in zestien jaar, waarbij de gouden generatie in 2008 en 2012 opeenvolgende trofeeën won. Maar dit team speelt een ander soort voetbal dan de teams van weleer.
Waar Xavi, Andrés Iniesta en Sergio Busquets tegenstanders tot onderwerping versloegen, hen uithongerden en hen 90 minuten lang zonder pauze schaduwen achtervolgden, sneed de ploeg van Luis de la Fuente met rauw tempo en intensiteit door de verdediging. Vergeet het beleg, gooi de ram eruit.
De sleutel tot deze strategie zijn twee brede spelers, Williams en Lamine Yamal. Ze hadden al voordat ze het veld betraden een impact op de finale.
Southgate gaf toe dat hij de formatie van Engeland had gewijzigd naar een achterste vier in een poging het duo tegen te gaan.
Ze zijn respectievelijk 22 en 17 jaar oud en hebben allebei hun verjaardag gevierd in de aanloop naar de finale. De snelle dreiging die ze vertegenwoordigen bezorgt de coaches nu al slapeloze nachten.
“Mensen leren mij kennen en hebben meer respect voor mij”, zei Williams na de wedstrijd. Dat respect zal alleen maar groeien nu hij de kampioen van Europa is.
De dynamische vleugels van Spanje vormen altijd een bedreiging
De openingstreffer was een perfect voorbeeld van hoe deze twee spelers de nieuwe tactiek van Spanje aandrijven.
Terwijl Engeland hun teampraat tijdens de rust nog aan het verwerken was, stak Yamal – die de prijs voor de jonge speler van het toernooi won na een reeks uitstekende prestaties – de rand van het strafschopgebied over voordat hij Williams koos.
De aanvaller van Athletic Bilbao aarzelde geen moment en knalde bij de eerste poging voorbij Jordan Pickford. Snel, direct en onbevreesd.
Voorbij zijn de dagen van het minutenlang opsplitsen van teams, de nieuwe generatie neemt het liefst de snelste route naar de finish.
Waarom niet, als ze al dat tempo, al dat bedrog, al dat talent hebben? Het is niet nodig om de perfecte passbeweging te maken als Dani Olmo zijn plek vanaf de rand van het strafschopgebied kan kiezen of Yamal een schot vanaf 25 meter kan begraven.
Oude en nieuwe manieren combineren voor succes
Niet dat Spanje niet op de oude manier kan spelen. Ze bleven het balbezit domineren en hebben middenvelders die de bal net zo goed kunnen vasthouden als wie dan ook ter wereld.
Rodrigo, de winnende machine van zowel de Manchester City-club als zijn nationale ploeg, werd tijdens de rust gemakkelijk vervangen door de even capabele Martín Zubimendi.
In de 71e minuut begonnen hun fans zelfs te juichen toen Engeland moeite had om bij de bal te komen. Een paar minuten later waren de scores echter gelijk, waarbij Palmer langs Unai Simon sneed.
Er was geen reden tot paniek, Engeland was vermoeiend en de plunderende linksback Marc Cucurella vond de ruimte naast.
Hij kon stoppen, zich omdraaien en doorgeven aan een technisch vaardiger teamgenoot. In plaats daarvan gokte hij en stuurde een voorzet in de hoop dat Mikel Oyarzabal als eerste bij de bal zou komen. Het wierp zijn vruchten af in spectaculaire stijl.
Olmo’s plotselinge reddingsactie na de dood
Naarmate de tijd verstreek, stond een van de belangrijkste spelers van Spanje weer op, maar deze keer stond hij aan de andere kant van het veld.
Olmo begon het toernooi op de bank, maar een blessure van Pedri bracht hem na de kwartfinales in de basis.
Zijn drie doelpunten maakten hem tot medetopscorer en winnaar van de Gouden Schoen op het EK 2024, terwijl zijn vermogen om de bal onberispelijk onder controle te houden in een volle doos een van de leukste bezienswaardigheden van dit toernooi is.
Het toevoegen van doellijnschoten aan zijn repertoire was een onverwachte ontwikkeling, maar vanuit Spaans perspectief een welkome ontwikkeling.
Engeland kwam binnen millimeters van de gelijkmaker toen de kopbal van Marc Guéhi Simon versloeg en voorbestemd leek voor de achterkant van het net, totdat Olmo opdook om de voorsprong van Spanje intact te houden.
Als het WK over twee jaar voor de deur staat, zal deze nieuwe gouden generatie van het Iberisch schiereiland er klaar voor zijn. Zoals een opgetogen Rodri zei: “We hebben geschiedenis geschreven, maar het stopt hier niet. We hebben het talent en we zullen doorgaan.”
Bewerkt door: Kalika Mehta