IHet spervuur begon kort nadat het laatste fluitsignaal had geklonken voor de overwinning van Engeland op Nederland in de halve finale. Eerst landde er een plastic bekertje in de persdoos, waar het bier uit spoot in een plakkerige fontein, daarna nog een en nog een, totdat je alleen nog maar het aanhoudende geluid van het volume hoorde was het ploffen van plastic op de tafel en het geschreeuw van schoppende journalisten. en proberen hun laptops te beschermen.
Toen ze opkeken naar de laag waar ze vandaan kwamen, was er een verschrikkelijke schoonheid aan verbonden: de glazen met hun plooien van pils verlicht in de verlichte hemel, langzaam vallend met ongelooflijke gratie vóór hun vloeibare ontploffing.
Niemand in de echte wereld geeft om de klachten van journalisten – en terecht. Onze arbeidsomstandigheden, de mechanismen voor het verkrijgen van accreditatie, de plichtmatige maar vernederende veiligheidscontroles, zelfs de zinloze en grotendeels disfunctionele nieuwe tools voor stoelselectie (niet beschikbaar op mobiel) zijn voor niemand anders interessant dan voor journalisten – hoewel het fijn zou zijn als we op een gegeven moment punt De UEFA gaf een moment van praktische overweging. Maar de taferelen van woensdag waren symptomatisch voor veel grotere problemen.
Bij elke wedstrijd in Dortmund tijdens dit toernooi werd er, soms ter viering, soms uit woede, bier van de bovenste laag naar de stoelen eronder gegooid. Dit is duidelijk gevaarlijk. Het doet pijn om tegen een hard plastic glas vol bier te slaan dat 10 tot 12 meter gevallen is.
Mensen op die stoelen kunnen een religieuze of culturele achtergrond hebben waar alcohol verboden is; zijn ze op de een of andere manier niet welkom op een UEFA-evenement? Moeten ze het ongemak gewoon accepteren? Bier is sowieso saai: het is nat en stinkt. Dure elektronische apparatuur, zoals laptops, reageert niet goed op het onderdompelen in bier.
En toch deed de UEFA niets. Er waren nog duizenden mensen over, honderden van hen probeerden te werken, als eenden op een dronken schietbaan. Er waren geen pogingen om dekking te zoeken, geen herschikking van de verplegers, geen beperkingen op de verkoop van alcohol. Er was een duidelijke ongevoeligheid voor het duidelijke veiligheidsrisico.
Dit is hoe de moderne UEFA werkt: zij haalt de schouders op en hoopt dat het probleem, of het nu gaat om bierbommen of sportwassing, congestie of meervoudig eigendom, zal verdwijnen. Het is waar dat hij de afgelopen maand niet is geholpen door het spoorwegnet van de Deutsche Bahn en zijn missie van één bedrijf om de clichés van Duitse efficiëntie uit te wissen, maar keer op keer heeft dit toernooi scènes gezien van fans in hun tientallen duizenden stamelen urenlang na de wedstrijd, zonder enig idee hoe ze terug naar uw accommodatie zullen komen.
Het is waar dat fans bij een internationaal toernooi het veld en de omgeving minder goed kennen en meer begeleiding nodig hebben, en dat velen daarna de stad uit zullen reizen, maar het is ook waar dat Duitse stadions veel publiek ontvangen. 60.000 en meer per week en hebben zeer weinig problemen met verstrooiing.
Dat maakt dit een probleem voor de UEFA. Er lijkt niet te zijn nagedacht over de infrastructuur rond de wedstrijden en of Gelsenkirchen echt een geschikte plaats is voor een aftrap om 21.00 uur, gezien het gebrek aan hotels in de stad.
Het kan een of twee keer een ongeluk zijn, maar de transportchaos na de wedstrijd is een regelmatig voorkomend verschijnsel dat woensdag zijn hoogtepunt bereikte in Dortmund. Dat de fans relatief goedgehumeurd bleven, ook al braken er geen ernstige ongeregeldheden uit, is een klein wonder; nog verbazingwekkender is dat mensen nog steeds bereid zijn honderden ponden te betalen voor een ervaring waarbij je vrijwel zeker urenlang binnen in de rij moet staan, mogelijk met een verplichte mars, vaak in hevige regen.
Er was een aanzienlijke daling van de organisatie na de Covid-shutdown. Chaos is een terugkerend thema geweest tijdens de recente grote finales. Er was een aanval en een gevecht in het Wembley Stadion tijdens de Euro 2020-finale. Er was een chaotische organisatie in Sevilla tijdens de Europa League-finale van 2022, waardoor honderden mensen rond de tribunes dwaalden zonder borden of bodes om hen te helpen hun zitplaatsen te vinden. Er was een transportstoring in Istanboel voor de Champions League-finale van 2023, waardoor fans in rolstoelen door de modder moesten slepen terwijl anderen meer dan een uur in de hitte wachtten op flessen water van $ 12.
na het promoten van de nieuwsbrief
En het ergste van alles was de Champions League-finale van 2022 in Parijs, waar fans in een gevaarlijk drukke tunnel werden gepropt, automatische kaartlezers niet werkten en de voortdurend schandelijke Franse politie tekeer ging.
Het is waar dat er in elk geval sprake was van lokale factoren, maar het is de taak van de UEFA om dat uit te zoeken. Dit toernooi was iets beter. Net als in Parijs en Sevilla zijn de basismarkeringen uiterst beperkt. De vrijwilligers waren over het algemeen opgewekt en behulpzaam als ze konden, maar kregen vaak geen basisinformatie. De bediening was in wezen nutteloos en bleek niet in staat om selfie-jagers ervan te weerhouden het veld binnen te dringen.
Toen woensdag ongeveer 70 minuten voor de aftrap het onweer uitbrak in Dortmund, ontstond er een kleine stormloop richting de verplaatsbare gebouwen waar de media door metaaldetectoren gingen en hun tassen lieten controleren. Er waren slechts een tiental fans die probeerden uit de regen en het geweld te ontsnappen, maar er waren er genoeg om de veiligheid te overweldigen; als het onderdeel was geweest van een gecoördineerde poging om toegang te krijgen tot het stadion, zoals gebeurde op Wembley en in Parijs, was het duidelijk dat ze erdoorheen hadden kunnen komen. Er zijn blijkbaar geen lessen geleerd; zelfgenoegzaamheid regeert.
Dit zijn de basisprincipes van het veilig betreden en verlaten van mensen in het veld. Als ze dat niet goed kunnen doen, welke hoop is er dan nog voor de meer complexe problemen van spelersvermoeidheid, toernooistructuur, de mondiale kalender en eigenaarschap? Hebzucht zal blijven winnen omdat de UEFA van Aleksandar Ceferin niet is toegerust om op te treden in het belang van het spel. Hij kan niet eens goed gras laten groeien.
Insiders zeggen dat de organisatie getroffen is door een uittocht van ervaring en talent omdat het moreel zo laag is. Dit kan verwoestende gevolgen hebben voor hoe voetbal er in de toekomst uit zal zien. Maar veel urgenter zijn de kwesties van de basisveiligheid. Specifieke zorgen werden geuit en genegeerd. De houding lijkt te zijn om alleen maar op het beste te hopen. Tot nu toe zijn ze ermee weggekomen, maar dat hoeft niet altijd het geval te zijn.