Hoe het leven is in de schaduw van het Iraanse moordcomplot: NPR

Masih Alinejad is blij dat hij nog leeft.

Eind juli 2022 stond een moordenaar op de veranda van haar huis in Brooklyn, NY. De man, met een baard en gekleed in een zwart T-shirt en een wijde zwarte korte broek, zou zijn ingehuurd als onderdeel van een complot dat in Iran was uitgebroed. om Alinejad, een dissident en uitgesproken criticus van het Iraanse regime, te vermoorden.

Het enige dat hem van Alinejad scheidde was haar voordeur.

Alinejad was op dat moment thuis tijdens een Zoom-gesprek met de Russische schaakkampioen en politiek activist Gary Kasparov en de Venezolaanse oppositieleider Leopoldo Lopez.

“Ik was in een heel diep gesprek verwikkeld. Het was erg gespannen en we hadden het over het starten van een nieuwe organisatie, dus ik wilde de bijeenkomst niet verlaten”, aldus Alinejad. “Toen ik iemand op de deur hoorde kloppen, dacht ik: oké, na de vergadering, dus ik heb de deur niet opengedaan.”

Dat Zoom-gesprek heeft waarschijnlijk haar leven gered.

Toen ze niet opendeed, keerde de verdachte terug naar zijn auto en reed weg, langs een stopbord vlakbij haar huis. De politie hield hem aan en vond een geweer in AK-47-stijl op de achterbank van zijn auto. Hij werd gearresteerd, en van daaruit ontdekte de FBI wat volgens de aanklagers een moord-voor-huur-plan was dat vanuit Iran werd uitgevoerd om Alinejad te vermoorden.

“Ik heb de FBI eigenlijk gevraagd wat er is gebeurd dat ik nu leef”, vertelde Alinejad aan NPR. “Ze zeiden: ‘Je hebt geluk gehad.’ “

Ze had deels geluk omdat de FBI wist dat Iran het op haar had gemunt, maar het bureau wist niet dat de man op haar veranda deel uitmaakte van een vermeend moordcomplot of gewapend was met een pistool, zei ze.

Het complot om Alinejad te vermoorden is een van de minstens vier door de staat gesponsorde complotten die het ministerie van Justitie de afgelopen jaren naar eigen zeggen heeft verijdeld. Het maakt deel uit van een groeiende trend waarin buitenlandse regeringen proberen critici in het buitenland het zwijgen op te leggen.

De bedreigingen aan het adres van haar zetten haar leven op zijn kop

Alinejad herinnerde zich haar beproeving tijdens een diner in het centrum van Washington, DC, in mei. Ze was net aangekomen uit New York voor een kort bezoek na de dood van de Iraanse president Ebrahim Raisi bij een helikoptercrash.

Alinejad, geboren in Iran en nu in ballingschap in de VS, is journalist, activist en uitgesproken criticus van de Iraanse regering. De afgelopen tien jaar heeft ze campagne gevoerd tegen de verplichte hoofddoek of hijab voor vrouwen.

Ze heeft een enorme aanhang gekregen op sociale media: ongeveer 10 miljoen volgers op alle platforms. Haar activisme maakte de Iraanse leiders boos en plaatste haar in het vizier van het regime.

Het Amerikaanse ministerie van Justitie maakte in 2021 bekend dat het een Iraans complot had verijdeld om Alinejad in New York te ontvoeren, haar per speedboot naar Venezuela te brengen en haar vervolgens naar Iran te vervoeren, waar ze hoogstwaarschijnlijk terecht zou staan.

Twee jaar later maakte het departement bekend dat het een ander complot, gericht vanuit Iran, had verijdeld, maar dit keer om Alinejad te vermoorden. In een federale aanklacht werden vier vermeende leden van een Oost-Europese criminele organisatie met banden met Iran ervan beschuldigd de taak te hebben haar te vermoorden. Het was een van die vier mannen, Khalid Mehdiyev, die op haar veranda stond en later werd gearresteerd.

Sinds het ontvoeringsplan voor het eerst werd ontdekt, zijn Alinejad en haar familie van het ene onderduikadres van de FBI naar het andere verhuisd – bijna twintig in de afgelopen vier jaar, zei ze. Soms krijgen ze een waarschuwing vooraf; soms hebben ze maar een uur om hun koffers te pakken.

Het is een tijdelijke, desoriënterende manier van leven.

“Soms word ik ‘s nachts wakker en weet ik niet waar ik ben”, zei ze. ‘Het is alsof ik wakker word en niet weet: dit is mijn huis? Is dit een hotel? Is het een veilig huis? Het is dus niet gemakkelijk.”

Zij en haar man Kambiz Foroohar moesten hun huis in Brooklyn verkopen na een verijdeld moordcomplot. Het was te bekend en niet langer veilig, vertelden de autoriteiten hen.

Het echtpaar is nu op zoek naar een appartement in New York, maar het is moeilijk om voorbij het coöperatiebestuur te komen, zei Alinejad, toen een snelle Google-zoekopdracht onthulde dat de Iraanse regering je probeert te vermoorden.

“Wie verkoopt een coöperatie aan een persoon, gevolgd door moordenaars?” ze zei. “Dus we krijgen onze aanbevelingsbrieven van buren, van collega’s om bestuursleden daadwerkelijk te overtuigen, coöperatieleden die ons alsjeblieft accepteren, we zijn goede mensen, negeer de moordenaars.”

De bedreiging van haar leven eindigde niet met verijdelde complotten. Amerikaanse functionarissen vertelden haar dat Iran haar nog steeds actief probeert te vermoorden, zei ze.

De FBI weigerde commentaar te geven op dit verhaal. De Iraanse VN-missie heeft niet gereageerd op een verzoek om commentaar.

De bedreiging voor Alinejad treft niet alleen haar. Het beïnvloedt haar vrienden. Het treft haar familie, inclusief haar man.

Net als Alinejad zei Foroohar dat het voortdurend verplaatsen van safe house naar safe house een van de moeilijkste uitdagingen is.

Dit betekende soms dat hij gescheiden werd van zijn kinderen, de stiefkinderen van Alinejad. Het lijkt alsof ze de hele tijd in een Airbnb wonen.

Het echtpaar hangt geen kunstwerken aan de muren en hangt geen familiefoto’s op, zeggen ze, omdat ze nooit weten hoe lang ze op één plek zullen blijven.

“Elke locatie waar we ons bevinden is onvruchtbaar voor ons”, zei Foroohar tijdens een kopje koffie in een café in New York. ‘En ik wil dat rommelige, chaotische gevoel van een huis waar overal albums zijn, overal foto’s, overal boeken, weet je? Het is gewoon een puinhoop, het is jouw puinhoop en het is jouw huis.

Foroohar zei dat hij en Alinejad geschokt waren toen de FBI hen voor het eerst de foto’s liet zien waarop te zien was dat ze onder toezicht stonden van Iraanse agenten. Het leek alsof de personages zelf in de film zaten, zei hij.

Hij wist dat de Iraanse leiders het activisme van Alinejad niet leuk vonden, maar Foroohar zei dat hij nooit had gedacht dat ze zouden proberen haar te vermoorden.

‘Het is een zeer radicale stap’, zei hij.

Toch slaagde het stel erin humor te vinden in hun hachelijke situatie.

“Je kunt er niet echt elke dag met mensen over praten, omdat het niet iedereen overkomt”, zei hij. “Je kunt over het Knicks-spel praten. Je kunt over de Yankees praten, of over het weer. Maar: ‘Oh ja, er staat trouwens een man met een machinegeweer buiten mijn huis’ – dat is een gespreksmoordenaar.”

Foroohar weet als geen ander hoe de bedreiging voor Alinejada’s leven zijn tol van haar heeft geëist. Hij vertelt een verhaal om te illustreren hoe.

Hij en Alinejad waren op een dag samen in New York, zei hij, toen een man een vloeistof in haar gezicht gooide.

“Een kort moment dacht ze: ‘Oh mijn God, dit is zuur'”, zei hij. “Ze dacht: ‘Mijn gezicht gaat branden.’ En ze rende naar de winkel, pakte flessenwater en goot water over haar gezicht.”

Het blijkt dat de vloeistof niet zuur is. Het was koffie. Maar Alinejad leeft met de angst dat waar hij ook gaat, er achter elke deur gevaar kan schuilen.

“Soms komt iemand te dicht achter ons, dan wordt ze zenuwachtig”, zei hij. ‘Of ze stapt in de lift, iemand anders stapt in en zij stapt uit. Ze hebben kleine effecten.”

Hij noemt het ‘nerveuze momenten’. Toch is Alinejad meestal ‘klaar om de goede strijd te strijden’, zei hij.

Hoe zal het eindigen?

Alinejad zei dat ze weet dat haar baan een tol heeft geëist van haar gezin. Foroohar wordt gedwongen minder tijd met zijn kinderen door te brengen. Sommige vrienden namen afstand van Alinejad uit angst voor hun eigen veiligheid.

“Ik draag altijd schuldgevoelens op mijn schouder als ik zie dat mijn man geen normaal leven leidt, als ik zie dat hij zijn kinderen mist, dat hij zijn kunst niet heeft, als ik zie dat waar ik ook ga, hij bijna een hartaanval krijgen als ik zijn telefoontje niet beantwoord’, zei ze.

Soms vraagt ​​hij zich af of het de moeite waard is, waarbij hij zichzelf, zijn familie en vrienden in potentieel gevaar brengt. En het antwoord waar ze steeds op terugkomt, zei ze, is ja.

“Ik draag geen wapens. Ik heb geen wapens en kogels”, zei ze. ‘Maar het regime, ze hebben wapens, kogels, alles, ze zijn bang voor mij. Het geeft mij kracht, weet je? Dat geeft mij hoop.”

Alinejad weet niet hoe dit allemaal zal eindigen, en of dit ooit zal gebeuren.

Maar op dit moment zegt hij dat hij zijn stem nog steeds heeft en die zal blijven gebruiken.