Evolutionair verhaal van Australische dingo’s onthuld door oud DNA

Analyse van oud dingo-DNA suggereert dat de wilde honden in Australië tussen 3000 en 8000 jaar geleden in twee migratiegolven arriveerden en weinig bewijs vertonen van kruising met gedomesticeerde honden.

Sally Wasef van de Queensland University of Technology in Australië en haar collega’s onderzochten 42 oude exemplaren van de dingo. Ze eindigden met negen volledige genomen, waaronder het oudste Australische genoom dat ooit voor welke soort dan ook is gesequenced, evenals mitochondriaal DNA van 16 dieren.

Het geëxtraheerde DNA was tussen de 400 en 2.700 jaar oud en kwam uit het hele continent. De onderzoekers vergeleken deze oude gegevens met het DNA van 11 moderne dingo’s, zes zingende honden uit Nieuw-Guinea en 372 gedomesticeerde honden, wolven en andere hondachtigen verkregen in eerdere onderzoeken.

De analyse bevestigt dat de twee belangrijkste dingopopulaties van Australië – de ene geconcentreerd aan de oostkust en de andere aan de westkust – minstens 3000 jaar geleden al uiteen waren gegaan. De dingo’s aan de oostkust zijn nauwer verwant aan de zingende honden uit Nieuw-Guinea dan aan de westerse dingo’s, wat mogelijk duidt op twee verschillende dingo-migraties naar Australië.

Bij gebrek aan DNA van de oude zingende hond uit Nieuw-Guinea konden onderzoekers niet uitsluiten dat zingende honden afstammen van dingo’s die van Australië naar Nieuw-Guinea migreerden.

Het is al lang bekend dat de dingo afstamt van een voorouder van een wolf, “maar dat konden we niet uit elkaar houden zonder oud DNA”, zegt Wasef.

Sinds de Europeanen in Australië aankwamen, wordt er op dingo’s gejaagd en gedood als een bedreiging voor de veehouderij.

De afgelopen jaren zijn er talloze dingo-aanvallen op mensen geweest op K’gari, ook bekend als Fraser Island, voor de kust van Queensland, met als resultaat dat de dingo werd geëuthanaseerd.

Uit oude DNA-resultaten blijkt dat K’gari-dingo’s geen tekenen vertonen van kruising met gedomesticeerde honden. “Mensen zeggen dat dingo’s gekruist zijn met gedomesticeerde honden om hen een reden te geven om ze te doden”, zegt Wasef. “Onze resultaten tonen geen bewijs van wijdverbreide kruising.”

De praktijk van dingo-euthanasie moet mogelijk opnieuw worden onderzocht om de genetische pool van de bevolking van het K’gari-eiland te behouden, zegt Wasef. “K’gari-dingo’s lijden al onder inteelt en het doden van individuen zal hun DNA aanzienlijk uitputten.”

“Deze studie is verleidelijk omdat het een aantal van de gegevens oplevert die nodig zijn om ons in staat te stellen de evolutionaire relaties tussen dingo’s, zingende honden uit Nieuw-Guinea, mondiale hondenpopulaties en wolven te onderzoeken”, zegt Kylie Cairns van de Universiteit van New South Wales in Sydney.