Geloof het of niet, het meest geavanceerde seizoen in de WNBA is halverwege. De twaalf teams van de competitie zijn ongeveer halverwege hun schema van veertig wedstrijden, en de W heeft genoeg verhaallijnen.
De Las Vegas Aces jagen op een derde WNBA-titel op rij achter tweevoudig MVP en Defensive Player of the Year A’ja Wilson, maar liggen voor in het klassement met onder meer de New York Liberty en Connecticut Sun. Diana Taurasi is, twintig jaar nadat ze in 2004 in de competitie kwam, nog steeds de motor op de verdedigingshelft van Phoenix Mercury. En dan zijn er natuurlijk nog de beginners.
Caitlin Clark van Indiana Fever is misschien wel de beroemdste damesbasketbalspeler ooit. Haar oude universiteitsrivaal, Angel Reese van de Chicago Sky, werd op zichzelf beroemd. Op heel verschillende manieren hebben deze twee spelers de titel behaald van een geweldige Rookie of the Year-race. Hier is het verhaal van de opname – tot nu toe.
Caitlin Clark, bewaker, Indiana Fever
Argument voor: Clark draagt de WNBA niet zozeer op haar rug, maar bouwt voort op de vooruitgang die de competitie boekte jaren voordat ze arriveerde. Maar ze is nog steeds de grootste trekpleister van de competitie. Elke beweging van haar wordt onder de loep genomen – vaak door mensen met agenda’s buiten basketbal – en, zoals bij elke opkomende ster, werken tegenstanders onvermoeibaar om haar wakker te schudden. Maar Clark kon over het algemeen goed met de schijnwerpers omgaan, terwijl hij toch wat magie op het veld toverde. Ze werd zojuist de eerste rookie in de geschiedenis van de competitie die een triple-double noteerde toen ze zaterdag 19 punten, 13 assists en 12 rebounds had in een overwinning tegen de Liberty. Haar verbluffende spelvaardigheid is vaak te zien: Clark staat derde in de WNBA met 7,4 assists per wedstrijd, ondanks dat ze in een team speelde dat slecht genoeg was om twee jaar op rij de nummer 1 overall keuze binnen te halen. Vanaf nu wordt het alleen maar beter, dus haar pleidooi voor Rookie of the Year zou alleen maar sterker moeten worden naarmate het seizoen vordert.
Tegenargument: Dat was Clark niet Dat Goed. Ze is een onbetwiste ster, maar vertel dat niet aan de WNBA-verdedigers, die haar veel hebben ontzegd. Haar schietpercentage van 39,3 is aanzienlijk slechter dan haar carrièregemiddelde (46,2%) over vier recordseizoenen in Iowa. In vier wedstrijden voor Tijdens de geweldige triple-double van zaterdag schoot Clark maar liefst 33% vanuit het veld en draaide de bal bijna zes keer per wedstrijd om. Het was een terugkerend probleem. Clark’s 122 omzet tot en met zaterdag ligt ver voor op die van welke andere speler dan ook. Misschien moet de verdedigingshelftstarter naar een speler gaan die de bal niet zo vaak aan het andere team geeft – of op zijn minst iemand die meer velddoelpunten per wedstrijd heeft dan omzet. (Tot nu toe is Clark uitgeschakeld, met een gemiddelde van 4,9 schoten uit het veld en 5,5 steals.)
Angel Reese, aanvaller, Chicago Sky
Argument voor: Het is simpel: Reese was tot nu toe de beste rookie in de WNBA van het seizoen. De 1,80 meter lange aanvaller was ronduit dominant als rebounder, en haar visitekaartje gaat terug tot gedecoreerde universiteitscarrières bij Maryland en LSU. Reese’s reboundpercentage van 21,3 tot en met zaterdag was een game-high de hele competitie tussen spelers in de reguliere rotatie. Ze is een ontwrichtende kracht in het midden van de verdediging van Chicago, en ze slaagt er ook in veel punten te scoren, zoals blijkt uit haar reeks van 13 double-doubles. Die streak is niet alleen een rookierecord, maar een record voor de hele geschiedenis van de WNBA. Niet slecht voor een eerstejaarsspeler. Reese deed dat allemaal terwijl hij met haar omging eigen mediacircus en intense publieke aandacht voor alles wat ze zegt en doet. Door zowel conventionele statistieken als geavanceerde cijfers zoals overwinningen leidt Reese comfortabel alle rookies in de WNBA.
Tegenargument: Momenteel niet zo goed. Reese zou de koploper moeten zijn, hoewel de gokmarkten nog maar langzaam warm worden voor het idee dat iemand anders dan Clark de prijs wint. Maar als je de advocaat van de duivel wilt spelen, voegt Reese vrijwel geen waarde toe als perimeterschutter en is hij geen gepolijste afmaker rond de basket. Haar terugkaatsende totalen, hoe groot ze ook waren, werden lange tijd opgeblazen door Reese’s vele kansen om haar missers rond de basket te verzamelen. Ze had veel van die kansen bij LSU, waar ze in haar hogere seizoen 47,1% van het veld schoot. Ze had veel meer met Sky, waar ze 41% behaalde. Door bijna al haar schoten van buiten de zestien te nemen, in tegenstelling tot Clark, kreeg Reese de kans om haar rebound-totaal op te volgen en te verhogen zonder efficiënt te hoeven zijn. Clark krijgt niet dezelfde mogelijkheden om statistieken toe te voegen en heeft minder ruimte voor fouten in zijn streven naar efficiëntie, dus misschien moet de Fever-bewaker wat extra speelruimte krijgen bij het evalueren van zijn vroege statistieken.
Rickea Jackson, bewaker, Los Angeles Sparks
Argument voor: Het leven is interessanter als er een spoiler bij betrokken is. Er is slechts een kleine kans dat iemand die niet Clark of Reese heet, de prijs wint. De andere meest waarschijnlijke kandidaat is Kamilla Cardoso, het centrum van Chicago, maar ze wordt geconfronteerd met twee problemen: een blessure hield haar vroeg in het seizoen uit verschillende wedstrijden en ze deelt de aanvalshelft met Reese, die duidelijk de betere kandidaat is. Elke onwaarschijnlijke indringer zou dus ergens vandaan moeten komen, en Jackson voldoet hieraan. Ze is de enige andere groentje die een gemiddeld aantal punten van dubbele cijfers haalt (10,4 ppg) en ze heeft dit gedaan met efficiënter schieten dan Clark of Reese, en ze heeft veel minder omzet dan Clark.
Tegenargument: Nou, je snapt het. Reese en Clark maken de zaken van alle anderen betwistbaar.