Begin 2024 zijn er ongeveer 144 nieuwe soorten toegevoegd aan de groeiende lijst van met uitsterven bedreigde dieren in Australië. Ongeveer 2.000 inheemse dier- en plantensoorten worden momenteel met uitsterven bedreigd in het land ter grootte van een continent. In april kondigde de regering haar Fase 2 Natuur Positief Plan aan, dat meer financiering voor bedreigde diersoorten omvat, maar natuurbeschermers blijven bezorgd dat dit misschien niet voldoende zal zijn om hotspots op het gebied van biodiversiteit te beschermen.
Een van die bedreigde dieren is de looploze zuidelijke kasuaris. Misschien komt dit nog het dichtst in de buurt van een levende, ademende dinosaurus: deze anderhalve meter hoge vogels sluipen door de regenwouden van Australië, Nieuw-Guinea en enkele eilanden in de Stille Oceaan met vlijmscherpe 10 cm lange klauwen en schitterende blauwe snavels.
“Als je ze voor het eerst in de ogen kijkt, kan het beangstigend zijn omdat ze grote ogen hebben, ze kijken je recht aan en ze zien er een beetje fel uit”, vertelde Peter Rowles, voorzitter van de Community for Coastal and Cassowary Conservation (C4). AFP.
Casuarissen zijn ‘van nature chagrijnig’ en staan bekend als behoorlijk territoriaal. In 2019 werd een man in Florida vermoord door zijn kasuaris als huisdier. De vogel doodde naar verluidt een man uit Gainsville toen hij vlakbij de plek viel, en natuurbeschermers van de staat zeiden dat hij kasuarissen op zijn terrein had grootgebracht. Ze zijn echter niet uiterlijk agressief als ze met rust worden gelaten.
“Kasuarissen zijn een geweldige soort en als je ze in het wild tegenkomt, is het fantastisch”, vertelde Darren Grover, waarnemend Chief Conservation Officer van Australië, aan AFP. “Maar wees voorzichtig, want het zijn van nature chagrijnige vogels. Ze zijn groot en krachtig en we moeten ze wat ruimte geven.”
[Related: Ancient humans might have bred one of the scariest birds on the planet.]
De naam kasuaris komt van het Papoea-woord voor ‘hoorn’ (kasu) en ‘hoofd’ (weri). Er zijn drie soorten van deze velociraptorachtige vogels: de zuidelijke kasuaris, de noordelijke kasuaris en de pygmee-casuaris. Ze zijn allemaal lid van een groep die de loopvogels wordt genoemd en waartoe ook struisvogels, nanda’s en emoes behoren, die ook gigantische loopvogels zijn.
Er leven nog minder dan 5.000 territoriale vogels in Australië, die als bedreigd worden beschouwd. Kasuarissen worden beschouwd als een hoeksteensoort vanwege de sleutelrol die ze spelen in de regenwouden van Noordoost-Australië. Hun lichamen van ongeveer 165 pond helpen zaden te verspreiden en de biodiversiteit in het ecosysteem te behouden. De regenwouden zullen lijden als deze angstaanjagende vogels verdwijnen. Door hun overleving te garanderen, worden zowel het regenwoud als de vele andere soorten die daar leven beschermd.
De belangrijkste bedreigingen voor deze roofdieren zijn auto-ongelukken, verlies van leefgebied, hondenaanvallen en klimaatverandering. Als reactie hierop hebben natuurbeschermingsorganisaties borden toegevoegd die automobilisten aansporen om langzamer te rijden, hebben ze gewerkt aan het herontwerpen van lokale wegen om de lokale habitats beter te beschermen, en hebben ze ook een apotheek voor gewonde kasuarissen gerund.
WWF verwacht echter dat het uitstervingspercentage in Australië alleen maar zal verslechteren. In ongeveer 335 jaar zijn ongeveer 100 unieke Australische plant- en diersoorten uitgestorven, waaronder de bosmarmot van Christmas Island, en ongeveer 10 procent van de 320 landzoogdieren waarvan bekend is dat ze in Australië leefden toen de Europese kolonisatie begon.
[Related: We were very wrong about birds.]
In 2007 voerde de Australische regering een nationaal plan uit om de vogel samen met andere soorten te redden, onder meer door samen te werken met inheemse volkeren en natuurbeschermingsgroepen. Afgelopen augustus publiceerde de regering een nieuw rapport gericht op het veiligstellen van de toekomst van kasuarissen in het zuiden, inclusief grondaankoop, betere bewegwijzering en voorlichting voor hondenbezitters. Toch hadden sommige natuurbeschermingsgroepen twijfels over hoe ver het plan daadwerkelijk kon gaan.
“Het is een richtlijn; het is de wet”, vertelde Jax Bergersen, natuurbeschermer van het kasuarisherstelteam, aan de Australian Broadcasting Corporation. “We kunnen alle goede gedachten onder de zon hebben, en we kunnen lobbyen bij regeringen en raden voor allerlei dingen die nuttig zullen zijn, maar als groep hebben we niet de macht om te veranderen.”