Veel zwarte mannen zorgen in hun leven voor oudere volwassenen: Shot

Robert Turner had niet verwacht dat de afgelopen 24 uur zo zouden verlopen.

Haar vader, die 85 is, belandde vannacht in het ziekenhuis. Turner heeft haar zojuist opgehaald en geholpen naar de auto, zodat hij haar terug kon brengen naar het ouderlijk huis in Piscataway, New Jersey.

Eenmaal terug op de oprit van het huis waar hij opgroeide, haalde Turner zijn vader uit de auto en hielp hem, met de hulp van hun thuiszorgassistent, de trap op en in een stoel in de woonkamer.

‘Goed om terug te zijn uit het ziekenhuis, nietwaar?’ vraagt ​​ze aan haar vader, terwijl de twee samen ijs eten. Zijn vader was het daarmee eens.

Turner behoort tot een groeiende groep: zwarte mannelijke zorgverleners. Ongeveer 40 procent van de zorgverleners van ouderen is man, en een derde van die groep is zwart. Maar zwarte mannen worden met een aantal problemen geconfronteerd die andere jongens niet hebben. Eén daarvan is hun gezondheid: Afro-Amerikaanse mannen hebben de slechtste gezondheidsresultaten van alle groepen in de VS. Ze zijn minder vaak getrouwd dan andere zorgverleners en zullen eerder zelf voor iemand zorgen. Als groep hebben ze te maken met negatieve percepties van wie ze zijn.

“Zwarte mannen in Amerika hebben vanwege ons profiel en onze behandeling het gevoel dat het leven op zoveel verschillende niveaus stressvol is”, zegt Turner.

Turner bracht haar persoonlijke en professionele leven enkele jaren geleden samen toen ze besloot onderzoek te doen naar zwarte mannelijke zorgverleners. Zijn dagelijkse baan is als universitair hoofddocent aan de School of Medicine and Health Sciences van de George Washington University. Hij is gespecialiseerd in sociologie en neurologie en doet onderzoek naar de hersengezondheid van zwarte mannen die zorgen voor iemand met dementie.

“mijn held in het leven”

Turners vader, ook wel Robert genoemd, heeft de ziekte van Alzheimer. Hij was kalm en teruggetrokken in het ziekenhuis, maar keerde al snel terug naar zijn vertrouwde omgeving, glimlachend en kletsend. Het mango-ijsje dat haar zoon kocht is een beetje lastig te eten vanwege het nieuwe gips om zijn arm, maar daar laat ze zich niet door tegenhouden.

De oudste Robert Turner sloot zich op 19-jarige leeftijd aan bij de mariniers, werd elektricien, kreeg vier kinderen en was in latere jaren diaken in zijn kerk. Turner zorgt voor zijn vader sinds zijn moeder twee jaar geleden stierf. Hij is het oudste kind van zijn vader en de twee zijn altijd dichtbij geweest.

“Het was een geweldige ervaring voor mij”, zei Turner. “Het heeft me deze ongelooflijke tijd gegeven om terug te kijken op onze relatie en… hoeveel eigenschappen ik heb omdat ik van hem heb geleerd en mijn vader als mijn held in het leven zag.”

Turner legde uit dat het meeste onderzoek naar stress bij zorgverleners is gedaan bij vrouwen en zei dat ze geïnteresseerd was in het herstellen van het evenwicht.

Hij zegt dat het niet alleen komt doordat Afro-Amerikaanse mannen een slechtere gezondheid hebben dan andere Amerikanen, en dat ze strijden tegen sociale stereotypen. “Ze schatten dat de financiële last van het mantelzorgerschap groter is dan bij welke andere groep dan ook.”

Turner zal later dit jaar de resultaten van zijn onderzoek publiceren.

“We proberen de stress te begrijpen die gepaard gaat met de zorg voor zowel fysiologische stress als de neurocognitieve functie bij zwarte mannen”, zegt hij. Ze heeft zowel een verzorger als een controlegroep van zwarte mannen die geen verzorger zijn. Ze zegt dat zelfs niet-zorgverleners zich graag aanmeldden voor het onderzoek, omdat iemand tegen haar zei: “Dit is de eerste keer dat iemand mij heeft gevraagd om deel te nemen aan een onderzoek dat zich richt op zwarte mannen.”

Hij doet alles wat hij kan

Familierelaties zijn een van de meest complexe aspecten van de zorgverlening. Diane Mariani houdt toezicht op het Caring for Caregivers-programma van het Rush University Medical Center in Chicago.

“Soms is er een grote familie, maar vraagt ​​niemand anders: ‘Wat kan ik doen?’ of ondersteuning bieden”, zegt ze. “Er zijn veel excuses.”

Dit gebrek aan hulp kan bijdragen aan gevoelens van isolatie en overbelasting in rollen die veel mannen liever niet in het openbaar bespreken. Maar het is niet allemaal slecht. Mariani ontdekte dat Afro-Amerikaanse zorgverleners in haar programma minder stress rapporteerden en meer betekenis vonden in hun rol als mantelzorger dan hun blanke tegenhangers.

Ze zegt dat onderzoeken hebben aangetoond dat zorgverleners in het programma het beter doen, met minder angst en depressie, en met de ouderen voor wie ze zorgen. Ze hebben “kortere ziekenhuisverblijven en kortere ziekenhuisverblijven”, zei Mariani, wat aantoont hoe nauw de zorgverlener en de zorgontvanger met elkaar verbonden zijn.

Dawn Williams pendelt maandelijks vanuit haar huis in Maryland om voor haar moeder in Augusta, Georgia te zorgen. Hij is zojuist 97 jaar geworden. Ze is lid van een op geloof gebaseerde steungroep voor zorgverleners voor Afro-Amerikanen die elkaar online ontmoeten.

“Mijn geloof heeft me door veel verschillende dingen in mijn leven geholpen”, zegt ze. “Ik weet dat het me helpt de beslissingen te nemen die ik nodig heb, omdat ik het zelf niet zou kunnen.”

Williams is weduwnaar en in 2020, toen de pandemie toesloeg, ontdekte hij dat hij uitgezaaide prostaatkanker had. Ze is zeer geschikt voor haar kankerbehandeling en voor haar zorgtraject, dat net is afgelopen. Hij zei dat dit allemaal stress was. Maar zijn moeder zorgde voor hem, en hij zegt dat voor haar zorgen een liefdevolle plicht is.

“Als mijn moeder deze wereld vóór mij zou verlaten, zou ik weten dat ik alles zou doen wat ik kon om bij te dragen aan haar levenskwaliteit”, zegt hij.

Robert Turner denkt er net zo over. Zijn vader heeft goede en slechte dagen. Maar zelfs op de dag die in het ziekenhuis begon, was hij opgewekt.

Zijn vader was een fervent fluiter, maar Turner zegt dat hij begon te zingen naarmate zijn ziekte vorderde. Vanmiddag begint hij aan het eerste couplet van “When the Saints Go Marching In”, terwijl Turner luistert in de stoel van zijn vader.

‘Hij liet me bij elke stap zien hoe ik een man moest zijn’, zei Turner. “Nog steeds in zijn koninkrijk toont hij mij wat voor waardigheid en welke genade, en welke eer en respect [are]En hoe je mooi ouder kunt worden.”

Turner zegt dat ze haar hele leven tegen haar vader heeft opgekeken en daar zal zijn zolang haar vader haar nodig heeft.