Dabney Coleman, die speelde in ‘9 to 5’ en ‘Tootsie’, sterft op 92-jarige leeftijd: NPR

NEW YORK – Dabney Coleman, de besnorde acteur die slimme schurken speelde zoals de chauvinistische baas in ‘9 to 5’ en de vervelende tv-regisseur in ‘Tootsie’, is overleden. Hij werd 92 jaar oud.

Coleman stierf donderdag in zijn huis in Santa Monica, zei zijn dochter Quincy Coleman in een verklaring aan The Associated Press. Hij zei dat hij ‘vreedzaam en magnifiek zijn laatste aardse adem uitblies’.

“De grote Dabney Coleman creëerde of definieerde letterlijk – op een unieke manier – een archetype als karakteracteur. Hij was zo goed in wat hij deed dat het moeilijk is om je de afgelopen veertig jaar film en televisie zonder hem voor te stellen. “Ben Stiller schreef in X.

Twee decennia lang werkte Coleman als een getalenteerde maar grotendeels onopgemerkte artiest in films en tv-shows. Dat veranderde plotseling in 1976 toen hij werd gecast als de foutief corrupte burgemeester van het gehucht Fernwood in ‘Mary Hartman, Mary Hartman’, een satirische soapserie die zo overdreven was dat geen enkel netwerk eraan zou kunnen tippen.

Producent Norman Lear slaagde er uiteindelijk in om de show te syndiceren, met Lewis Lasser in de titelrol. Het werd al snel een cultfavoriet. Coleman’s personage, burgemeester Merle Zitter, was bijzonder populair en zijn behendige, komische, uitgestreken voordracht werd niet over het hoofd gezien door film- en netwerkbestuurders.

Coleman, een man van 1,80 meter lang met een ruime zwarte snor, maakte indruk in talloze populaire films, waaronder een gestresste computerwetenschapper in ‘War Games’, de vader van Tom Hanks in ‘You’ve Got Mail’ en een brand. Vechtende officier in “The Towering Inferno”.

Hij won een Golden Globe voor ‘The Slap Maxwell Story’ en een Emmy Award voor beste mannelijke bijrol in Peter Levine’s juridische drama ‘Sworn to Silence’ uit 1987. Zijn recente credits omvatten een terugkerende rol in ‘Ray Donovan’ en ‘Boardwalk Empire’, waarvoor hij twee Screen Actors Guild Awards won.

In de baanbrekende hit ‘9 to 5’ uit 1980 was hij de ‘seksistische, arrogante, liegende, hypocriete onverdraagzame’ baas die zijn ondergewaardeerde vrouwelijke ondergeschikten – Jane Fonda, Lily Tomlin en Dolly Parton – pest totdat ze de rollen omdraaien.

In 1981 was hij de zorgzame, deugdzame minnaar van Fonda, die haar vader (gespeeld door haar echte vader Henry Fonda) vroeg of hij bij haar mocht slapen terwijl hij het vakantiehuis van haar ouders in ‘On Golden Pond’ bezocht. “

In tegenstelling tot Dustin Hoffman in ‘Tootsie’ was hij de slordige regisseur van een soapserie overdag waarin Hoffmans personage zich voegt en zich voordoet als een vrouw. Andere films van Coleman waren ‘North Dallas Forty’, ‘Cloak and Dagger’, ‘Dragnet’, ‘Meet the Applegates’, ‘Inspector Gadget’ en ‘Stuart Little’. Hij herenigde zich met Hoffman als landontwikkelaar in Brad Silberlings “Moonlight Mile” met Jake Gyllenhaal.

De buitensporige karakters van Coleman vertaalden zich niet zo goed op televisie, waar hij speelde in een paar netwerkkomedies. Hoewel sommige cultfavorieten werden, duurde er maar één meer dan twee seizoenen, en sommige critici vroegen zich af of een serie met een hoofdpersonage met enige verlossende kwaliteiten überhaupt kijkers zou kunnen trekken.

“Buffalo Bills” (1983-84) was een goed voorbeeld. Coleman speelde “Buffalo Bill” Bittinger, een slimme, arrogante, domme presentator van een talkshow overdag die, verontwaardigd omdat hij is gedegradeerd naar de kleine markt van Buffalo, New York, het op iedereen om hem heen afreageert. Hoewel slim geschreven en met een prima ensemblecast, duurde het maar twee seizoenen.

Een andere was ‘The Slap Maxwell Story’ uit 1987, waarin Coleman een mislukte sportjournalist uit een kleine stad was die een mislukt huwelijk probeerde te redden terwijl hij daarbij een mooie jonge verslaggever het hof maakte.

Andere mislukte pogingen om een ​​groot tv-publiek te vinden waren onder meer ‘Apple Pie’, ‘Drexel’s Class’ (waarin hij een insider speelde) en ‘Madman of the People’, een andere krantenshow waarin hij in botsing kwam met zijn jongere baas. die ook zijn dochter was.

Hij deed het beter als co-ster in “The Guardian” (2001-2004), waarin hij de vader van een corrupte advocaat speelde. En hij genoot van een stemrol als Principal Prickly in de Disney-animatieserie “Recess” van 1997-2003.

Onder al deze bravoure zat een gereserveerde man. Coleman hield vol dat hij eigenlijk behoorlijk verlegen was. “Ik ben mijn hele leven verlegen geweest. Misschien komt het omdat ik de laatste van vier kinderen was, allemaal erg knap, inclusief een broer die Tyrone Powers was – knap. Misschien komt het omdat mijn vader stierf toen ik vier was”, zegt hij. zei in 1984. Salle vertelde The Associated Press. “Ik was heel jong, er was een kleine man, een kind dat geen problemen veroorzaakte. Ik werd aangetrokken door de verbeelding en ik maakte spelletjes voor mezelf.”

Naarmate hij ouder werd, begon hij ook zijn stempel te drukken op flamboyante gezagsdragers, met name in ‘My Date with the President’s Daughter’ uit 1998, waarin hij niet alleen een arrogante, egocentrische president van de Verenigde Staten was, maar ook een onwetende. Vader van een tienermeisje.

Dabney Coleman – zijn echte naam – werd geboren in Austin, Texas in 1932. Na twee jaar aan de Virginia Military Academy, twee aan de Universiteit van Texas en twee jaar in het leger, was hij een 26-jarige rechtenstudent toen hij ontmoette een andere man. Zachary Scott, geboren in Austin, speelde in ‘Mildred Pierce’ en andere films.

“Hij was de meest dynamische persoon die ik ooit had ontmoet. Hij overtuigde me ervan dat ik acteur moest worden, en ik vertrok letterlijk de volgende dag om in New York te gaan studeren. Hij vond het niet erg slim, maar ik verzon mijn keuze.” geest”, zei Coleman in 1984 tegen de AP.

Vroege credits omvatten tv-shows zoals ‘Ben Casey’, ‘Dr. Kildare’, ‘The Outer Limits’, ‘Bonanza’, ‘The Mod Squad’ en de film ‘The Towering Inferno’. Hij verscheen in “A Call on Kuprin” op Broadway in 1961. Hij speelde de vader van Kevin Costner in ‘Yellowstone’.

Tweemaal gescheiden, Coleman laat vier kinderen achter, Meghan, Kelly, Randy en Quincy, en kleinkinderen Hale en Gabe Torrance, Louis Freundle en Kai en Coleman Biancaniello.

“Mijn vader bracht zijn tijd hier op aarde door met een nieuwsgierige geest, een genereus hart en een ziel die in vuur en vlam stond van passie, verlangen en humor die het grappige bot van de mensheid prikkelde”, schreef Quincy Coleman ter ere van hem.