Veel mensen in de Verenigde Staten die de afgelopen weken vanuit het buitenland naar de scène hebben gekeken, vragen zich misschien af: “Wat is er aan de hand?”
De titel van het lied van soullegende Marvin Gaye uit 1971 sprak over een tijdperk van burgerlijke onrust, aangewakkerd door oorlog, racisme en politieke desillusie, waarin studenten en jongeren zichzelf centraal stelden in de roep om grote veranderingen.
Als hij vandaag nog zou leven, zou Gaye waarschijnlijk net zoveel redenen vinden om die hit te produceren. Opnieuw veranderen de Amerikaanse jongeren hun universiteitscampussen in podia om te wijzen op wat sommigen hebben beschreven als ‘genocidestreaming live op hun telefoons en een Democratische president die dit volledig steunt’, zegt Leigh Raiford, hoogleraar Afrikaans-Amerikaanse studies aan de Universiteit van New York. Californië, Berkeley, Berkeley, vertelde DW.
‘Er is een hele generatie mensen die niet op de Democratische Partij zal stemmen, en niet op Joe Biden zal stemmen’, zei ze, en legde uit dat de Israëlische behandeling van de Palestijnen in november voor sommige kiezers op de agenda zal staan.
Dat staat in schril contrast met vier jaar geleden, toen Biden de voormalige Amerikaanse president Donald Trump gedeeltelijk versloeg door een beroep te doen op jongeren die betrokken waren bij landelijke protesten die verband hielden met de Black Lives Matter-beweging. De katalysator voor de onrust in dat en dit verkiezingsjaar is verschillend, maar het streven naar sociale rechtvaardigheid overlapt.
Of de verkiezingsuitslag in 2024 anders zal zijn, blijft een punt van discussie onder opiniepeilers en campagnestrategen. Biden probeerde een evenwicht te vinden tussen zijn onwrikbare militaire steun aan Israël en zijn interesse in het beperken van het aantal burgerslachtoffers. De afgelopen weken heeft hij krachtiger aangedrongen op een staakt-het-vuren.
Studenten roepen de VS op om hun ‘ijzersterke’ steun aan Israël te beëindigen
Op tientallen campussen in de VS zijn ‘anti-genocidekampen’ ontstaan, waarbij deelnemers oproepen tot een einde aan Israëls zeven maanden durende bombardement op Gaza. De Israëlische militaire campagne die begon nadat Hamas, erkend als een terroristische organisatie door de Duitse regering, de EU, de VS en enkele Arabische staten, op 7 oktober 2023 een ongekende aanval op Israël lanceerde, waarbij bijna 35.000 mensen omkwamen.
Bijna de helft van de doden waren kinderen, volgens de Verenigde Naties, die cijfers gebruiken van het door Hamas geleide ministerie van Volksgezondheid, en veel hulporganisaties hebben gezegd dat het dodental waarschijnlijk een onderschatting is.
Hun eisen variëren, maar demonstranten op universiteitscampussen willen over het algemeen dat de VS, als de grootste leverancier van dodelijke hulp aan Israël, een einde maakt aan zijn ‘ijzersterke’ toewijding aan de staat, zoals Biden het vaak heeft beschreven.
De president zei dat de protesten zijn standpunt niet zouden veranderen. Zijn regering heeft deze week echter de verzending van munitie naar Israël stopgezet, volgens een rapport van Axios, een Amerikaans nieuwsplatform. Dat was het niet het is meteen duidelijk waarom, maar dit is de eerste keer dat dit wordt vastgehouden in de huidige escalatieronde.
De studenten willen ook dat hun universiteiten, waarvan sommige beschikken over schenkingen ter waarde van miljarden dollars, zich ontdoen van financiële belangen in de wapenindustrie en aan Israël gerelateerde bedrijven.
Nu de eindexamens en de aanvang ervan in aantocht zijn en onder druk staan van rijke donoren en politici die allergisch zijn voor kritiek op Israël, hebben veel universiteiten veiligheidskwesties en andere schendingen van het campusbeleid aangehaald als redenen om de politie in te schakelen om de demonstranten te ontruimen. Tot nu toe zijn minstens 2.000 mensen gearresteerd op universiteiten in het hele land.
Talloze rapporten, zoals van campussen in Georgia, Texas en New York, laten zien dat de politie buitensporig geweld gebruikt. Toch kreeg de Universiteit van Californië in Los Angeles kritiek omdat ze te weinig deed toen gemaskerde pro-Israëlische tegendemonstranten daar vorige week een Palestijns kampement aanvielen. In berichten op sociale media waren demonstranten te zien die scandeerden: “Waar was je gisteren?” toen de politie na de aanval binnenkwam om het kamp te ontmantelen.
De VS hebben een lange traditie in het in diskrediet brengen van activistische groepen
“Dit is het zoveelste voorbeeld van de onderdrukking van pro-Palestijnse uitingen door universiteits- en universiteitsstudenten”, zei Amr Shabaik, juridisch directeur van de afdeling Los Angeles van de Council on American-Islamic Relations, in een verklaring waarin hij de escalatie veroordeelde.
Pro-Israëlische aanhangers wezen op de ongeveer 1.200 mensen die tijdens de oktoberaanslagen van Hamas werden gedood, onder wie velen burgers, en wezen op incidenten van intimidatie of bedreigingen gericht tegen Joodse studenten. Ze presenteerden indirect bewijs van banden tussen protestgroepen en buitenlandse entiteiten, zoals Hamas.
Veel Joden betuigden hun solidariteit met de protesten, sloten zich aan bij kampen en organiseerden traditionele Seder-maaltijden tijdens de Pesach-vakantie van afgelopen maand. Het genuanceerde beeld van wie aan welke kant staat, maakte de reactie van de universiteit nog ingewikkelder.
Van de 282 arrestaties die op 30 april aan de Columbia University en het City College van New York werden verricht, meldde de NYPD bijvoorbeeld dat 71% en 40% verbonden waren aan de campus. In tegenstelling tot Columbia is CCNY een openbare universiteit en blijft daarom meer open voor buitenstaanders.
“Dit soort oproepen tot ‘externe agitatie’ zijn echt gevaarlijk, en ze zijn ook erg oneerlijk”, zegt Raiford, die momenteel in Duitsland is als fellow aan de American Academy in Berlijn.
Ze wees op een lange traditie van pogingen om activistische groepen in de VS in diskrediet te brengen, van de Red Scares van het begin en het midden van de 20e eeuw tot de burgerrechten- en anti-oorlogsdemonstraties van de jaren zestig en zeventig, waarvan tegenstanders er allemaal van beschuldigd worden dat ze beïnvloed door Sovjet- en communistische krachten. Achteraf gezien, zei Raiford, werden deze bewegingen gezien als vallend aan de ‘goede kant van de geschiedenis’.
‘Ze noemden Martin Luther King een ‘externe agitator’’, voegde ze eraan toe, verwijzend naar die-hard segregationisten die tegen gelijke rechten voor alle Amerikanen zijn.
Er gingen veel beschuldigingen rond. Een gecoördineerde inspanning tussen pro-Israëlische groepen in de VS en de staat Israël heeft ertoe geleid dat pro-Palestijnse stemmen zijn onderdrukt, vooral op campussen, zo blijkt uit rapporten van American Monthly. De natie en de Qatarese nieuwszender Al Jazeera.
Vrijheid van meningsuiting versus orde
Universiteiten bevinden zich gevangen tussen concurrerende druk als het gaat om het waarborgen van rechten. De vrijheid van meningsuiting geniet in de VS een grotere constitutionele bescherming dan in veel andere democratieën. Maar veiligheid en toegang tot onderwijs zijn ook gegarandeerde rechten.
Hoewel ze ‘wettelijke verplichtingen hebben om discriminatie te bestrijden en een verantwoordelijkheid om de orde te handhaven’, schreef Anthony Romero, uitvoerend directeur van de American Civil Liberties Union, in een open brief aan universiteitsfunctionarissen, ‘is het essentieel om de principes van academische vrijheid niet op te offeren. en vrijheid van meningsuiting die de kern vormen van de educatieve missie van uw gewaardeerde instelling.”
Die missie, het onderwijzen van sociale en morele idealen aan studenten om ‘de wereld te veranderen’, botst met het Amerikaanse hoger onderwijs, dat vaak dient als ‘een ruimte voor de consolidatie van de macht van de heersende klasse’.
Grote instellingen als Columbia en de Universiteit van Chicago, die momenteel in de schijnwerpers staan, profiteren van de reputatie van hun studentenorganisatie op het gebied van hun betrokkenheid bij sociale en politieke veranderingen, die op dit moment misschien worden gekleineerd, maar achteraf gezien worden geprezen. Toen de politie in oproeruitrusting vorige week Hamilton Hall in Columbia binnenkwam, was het moeilijk om de ongelooflijke timing te missen: ze deden precies 56 jaar eerder hetzelfde tijdens de anti-oorlogs- en burgerrechtenprotesten van 1968.
Leren van de geschiedenis – of gedoemd deze te herhalen
“We bevinden ons in een gelijk verdeelde tijd”, vertelde Gregory Payne, voorzitter van communicatiestudies aan het Emerson College in Boston, aan DW. “Net als in 1970 hebben we nu te maken met een falend leiderschap van bovenaf tot aan de onderkant.”
Hoewel het een van de kleinste hogescholen in de omgeving van Boston is, was Emerson de locatie van enkele van de grootste protesten in de stad. De politie van Boston arresteerde eind april meer dan 100 mensen in de buurt van hun campus, waarbij een kampement werd opgebroken dat volgens de autoriteiten op openbaar terrein lag en de stadsverordeningen schond.
De situatie in de VS zou verder kunnen escaleren, waarbij Biden en de gouverneurs van de staten onder druk staan om de Nationale Garde in te schakelen om de demonstranten te confronteren. Payne zei dat het een klein wonder was dat niemand werd gedood.
Dat zou de historische parallellen alleen maar vergroten. In mei 1970 openden troepen van de Nationale Garde van Ohio het vuur op een anti-oorlogsprotest aan de Kent State University, waarbij vier studenten omkwamen en negen anderen gewond raakten. Het was destijds niet de enige fatale ontmoeting tussen demonstranten en autoriteiten, maar het stond in het geheugen van veel Amerikanen gegrift, zoals Payne, die een groot deel van zijn carrière les gaf in deze les.
“Wat nu belangrijk is en nodig is, net als toen – iets wat we elke dag nodig hebben – is dialoog,” zei Payne.
Bewerkt door Anne Thomas