Noor Ul Amin Danish, 29, was ooit een bekende misdaadverslaggever in de Pakistaanse hoofdstad Islamabad. Maar hij verliet het Zuid-Aziatische land in 2021 en woont nu in Canada, waar hij op een wisselkantoor werkt.
“De journalistiek in Pakistan biedt geen financiële of intellectuele groei. Het beheersen van de institutionele politiek en het eigendom van de media zijn aanzienlijke barrières”, zei hij tegen DW.
Deens behoort tot een aantal journalisten die de afgelopen jaren Pakistan zijn ontvlucht, op zoek naar fysieke veiligheid en financiële stabiliteit in Noord-Amerika of Europa.
De uittocht wordt veroorzaakt door veiligheidsangst, financiële strijd en ontevredenheid over de werkgelegenheid, en benadrukt de erbarmelijke omstandigheden waarmee journalisten in Pakistan worden geconfronteerd.
“Journalisten in Pakistan worden vaak vermoord of ontvoerd, en velen blijven werken tegen lage lonen of helemaal geen loon”, vertelde Danish aan DW.
‘Niemand is daar veilig’
Mumtaz Hussain, een voormalige journalist die tien jaar in de Pakistaanse media heeft gewerkt voordat hij in 2021 naar de Verenigde Staten verhuisde, deelt een soortgelijke mening. “Niemand is daar veilig. Journalisten worden regelmatig ontvoerd in Islamabad, en velen lopen ernstige verwondingen op terwijl ze verslag doen van de protesten.”
Hij benadrukte het gebrek aan steun van mediaorganisaties, die volgens hem niet eens een ziektekostenverzekering bieden of medische kosten dekken.
De situatie is nog erger voor vrouwelijke journalisten, in een mediaomgeving die overwegend uit mannen bestaat.
De meeste vrouwelijke journalisten in het land zijn doorgaans beperkt tot de grote steden en beperkt zich tot het behandelen van onderwerpen als cultuur, gezondheid en sport.
Iffat Rizvi werkte voor een van de toonaangevende nieuwskanalen in Pakistan. Begin 2010 was zij de enige journalist die verslag deed van het Hooggerechtshof van Pakistan. Maar ze heeft sindsdien het land verlaten en bevindt zich momenteel in Noorwegen.
“Als journalist in Pakistan moet je leven met meerdere risico’s, waaronder professionele, financiële en sociale risico’s. Je krijgt telefoontjes van vreemden en je moet een lijn volgen die iemand heeft gegeven. Voor mij was het een complete ontevredenheid”, zegt ze. gezegd.
Een gevaarlijke plek voor kritische journalisten
Het rapport van het Freedom Network uit 2023 weerspiegelde deze zorgen en constateerde een toename van meer dan 60% in bedreigingen en aanvallen tegen journalisten in het afgelopen jaar.
Veel mediaprofessionals zijn van mening dat de situatie waarschijnlijk zal verslechteren omdat het land verwikkeld blijft in politieke onrust en druk op de pers om zich aan de officiële lijn te houden.
Vorige maand riepen de autoriteiten ruim veertig journalisten en YouTubers op voor ondervraging naar aanleiding van hun kritiek op de rechters van het Hooggerechtshof.
Volgens cijfers van het in de VS gevestigde Committee to Protect Journalists (CPJ) zijn sinds 1992 64 journalisten vermoord in verband met hun werk in Pakistan.
Het land staat op de elfde plaats op de Global Impunity Index 2023 van het CPJ, die landen rangschikt op basis van hoe vaak moordenaars van journalisten ongestraft blijven.
De veiligheid van journalisten blijft een topprioriteit in Pakistan, aldus de in Frankrijk gevestigde NGO Reporters Without Borders (RSF).
“We zien niet dat noch de staat, noch de eigenaren van de media de verantwoordelijkheid nemen voor de bescherming van journalisten”, vertelde de Pakistaanse tak van RSF aan DW.
Pakistan stond op plaats 152 van de 180 landen in de Press Freedom Index van RSF, die vrijdag werd gepubliceerd, twee plaatsen lager dan vorig jaar.
Financiële strijd
Een diep gepolariseerd en uiterst partijdig medialandschap heeft de problemen ook verergerd, zeggen waarnemers.
Naast veiligheidsuitdagingen worden journalisten en mediaorganisaties ook geconfronteerd met financiële problemen, en hebben onafhankelijke nieuwsmedia vaak moeite om voldoende inkomsten te genereren om hun personeel een fatsoenlijk loon te betalen.
“Financiële beperkingen binnen mediaorganisaties hebben een aanzienlijke invloed op het redactionele beleid en het welzijn van journalisten”, zegt Shabbir Hussain, PhD in mediastudies.
Ali Khan (naam veranderd) heeft de afgelopen vijf jaar als politiek correspondent voor een toonaangevende nieuwe zender gewerkt. Hij zei dat hij nu van plan is het land te verlaten en naar de Verenigde Staten te gaan.
“De professionele, organisatorische en veiligheidsuitdagingen zijn enorm. Er is geen persvrijheid, de lonen zijn slecht, er is geen werkzekerheid, er is geen steun van de overheid of de organisatie”, zei Khan, die vroeg om niet openbaar te maken zijn echte naam aan DW om veiligheidsredenen.
“Ik ben van plan om bij een benzinestation of in een restaurant te gaan werken. Ik zou genoeg geld kunnen verdienen om mijn gezin in Pakistan te onderhouden”, zei hij.
Verhuizen naar het buitenland heeft zijn problemen
Voor veel Pakistaanse journalisten brengt een verhuizing naar het buitenland echter zijn eigen uitdagingen met zich mee.
‘Ik doe hier een heel ander werk, maar ik kan tenminste een fatsoenlijk inkomen verdienen en leven zonder angst voor bedreigingen of druk van machtige entiteiten’, zei Danish.
Ifat Rizvi, een Pakistaanse journalist die momenteel in Noorwegen woont, herhaalt deze mening. Ze zei dat ze soms thuis bijdraagt aan digitale media terwijl ze haar masteropleiding in een Europees land doet.
“Verdiensten zijn hier niet zo belangrijk. Veiligheid en vrede zijn belangrijk, wat mijn geestelijke gezondheid enorm heeft verbeterd”, benadrukte ze.
Bewerkt door: Srinivas Mazumdaru