Bekend om hun indrukwekkende intelligentie en charmante vocale mimiek, zijn papegaaien de afgelopen decennia populair geworden als huisdieren. Diezelfde eigenschappen die vogels fascinerend maken om naar te kijken, kunnen echter ook problemen veroorzaken. Gebrek aan socialisatie en goede stimulatie kan ervoor zorgen dat papegaaien zich gaan gedragen, of in sommige gevallen zelfs zichzelf schade toebrengen. Naar schatting 40 procent van de kaketoes en Afrikaanse grijzen, twee populaire papegaaiensoorten, houdt zich naar verluidt bezig met potentieel schadelijk verenplukken. Veel van dit destructieve, door stress veroorzaakte gedrag is een bijproduct van het feit dat papegaaien in omgevingen leven die drastisch verschillen van hun natuurlijke habitat, waar ze vrij tussen de vogels vliegen. Nieuw onderzoek suggereert dat moderne technologie, met name Facebook Messenger-videochats, deze vogels zou kunnen helpen hun sociale leven terug te krijgen
“In het wild leven ze in kuddes en socialiseren ze voortdurend met elkaar”, zei universitair hoofddocent Ilyena Hirskyj-Douglas van de Universiteit van Glasgow in een verklaring. “Als huisdier worden ze vaak alleen gehouden, waardoor ze negatief gedrag kunnen ontwikkelen, zoals overmatig lopen of verenplukken.”
Onderzoekers van Northeastern University, MIT en de Universiteit van Glasgow hebben onlangs onderzocht hoe verschillende soorten papegaaien met elkaar omgaan wanneer ze korte videogesprekken met elkaar voeren. Gedurende drie maanden trainden de onderzoekers 18 papegaaien en hun verzorgers om te leren hoe ze touchscreen-tablets en smartphones moesten bedienen. Vogels zijn oorspronkelijk getraind om videogesprekken te associëren met een bel. Elke keer dat er tijdens de trainingsfase werd gebeld, kreeg de vogel iets lekkers. Ondertussen worden de verzorgers getraind om de roep te beëindigen zodra de vogel tekenen van stress of ongemak vertoont. Eenmaal getraind konden de vogels zelfstandig ringen. Dit zou ertoe leiden dat hun verzorgers Facebook Messenger zouden openen en hen in contact zouden brengen met andere vogels in het hele land die bij het onderzoek betrokken waren. koppelde videogesprekken aan een bel en voerde de vogels elke keer dat ze luidden iets lekkers. De papegaaien konden vervolgens toegang krijgen tot Facebook Messenger om videogesprekken te voeren met vogels in het hele land.
De resultaten waren schokkend. In vrijwel alle gevallen beweren vogelhouders dat videogesprekken hun welzijn hebben verbeterd. Zelfs sommige vogels leken nieuwe vaardigheden te leren, zoals foerageren of beter vliegen, nadat ze andere vogels dat hadden zien doen. De twee vogels, een kaketoe genaamd Ellie en een Afrikaanse grijze kat genaamd Cookie, hebben bijna een jaar later nog steeds hun naam.
“Het zegt echt hoe cognitief complex deze vogels zijn en hoe expressief ze zijn”, zei Ilyena Hirskyj-Douglas in een verklaring. “Het was voor mij echt prachtig, die twee vogels.”
Videogesprekken met vogels resulteerden in langdurige vriendschappen
Vogelonderzoek is verdeeld in twee fasen. Gedurende de eerste tien weken kregen de verzorgers instructies over hoe ze de vogels moesten introduceren en trainen in de interactie met de touchscreen-apparaten. Hoewel eerder onderzoek het gebruik van touchscreens bij katten, honden, beren en knaagdieren heeft onderzocht, zijn papegaaien bijzonder geschikt voor het gebruik van het apparaat dankzij hun combinatie van hoge cognitieve vaardigheden, indrukwekkend zicht en flexibele tongen. Nadat ze met de apparaten waren getraind, namen alle deelnemende vogels deel aan een ‘meet and greet’, waarbij ze met elke vogel minstens twee keer kort een videogesprek voerden. De vogels zijn getraind om snoepjes te gebruiken om aan te geven dat ze geïnteresseerd zijn in springen als ze worden geroepen.
In de tweede fase van het onderzoek werden de lekkernijen verwijderd om te zien of de vogels nog steeds geïnteresseerd zouden zijn in een videogesprek zonder voedselbeloning. Elke vogel bleef bellen, en sommige deden dat vele malen. Na het luiden van de bel presenteerden de onderzoekers de vogels een startscherm op een tablet met foto’s van de verschillende vogels in het onderzoek. De papegaai gebruikte dan zijn tong om op de metgezel te klikken waarmee hij wilde communiceren. Zodra er aan de andere kant van de straat een vogel verscheen, sprongen de papegaaien naar het scherm, lieten een luide kreet horen en schudden hun hoofd. De onderzoekers zijn van mening dat vooral de vocalisaties een weerspiegeling kunnen zijn van het soort roep- en reactiegedrag dat papegaaien vaak vertonen als ze in het wild leven.
Onderzoekers hebben meerdere gevallen waargenomen waarin vogels elkaars gedrag nabootsten. Sommigen begonnen met bewerken nadat ze de vogel aan de andere kant van het scherm hadden zien doen. Op andere momenten “zongen” de vogels in koor. In één video is een kleurrijke papegaai te zien die reikhalzend wacht op een verbindingsoproep. Uiteindelijk verschijnt er een grote witte vogel aan de andere kant van de lijn, waardoor de rode vogel met zijn kop slaat en tjilpt van opwinding. In een ander geval speelde een mannelijke ara die videobelde met een mede-ara de zinsnede “Hallo! Kom hier!” Als de andere vogel het scherm verliet, piepte de vocaliserende vogel snel, wat de verzorgers interpreteerden als de vogel die zijn vriend vroeg om terug te keren naar het scherm.
“Er begon een krachtige sociale dynamiek te ontstaan”, zei de Northeast-assistent-professor Rébecca Kleinberger in een verklaring.
Papegaaien noemen liever echte vogels dan een vooraf opgenomen video
Interessant genoeg waren de papegaaien in het onderzoek aanzienlijk minder geïnteresseerd in videogesprekken als ze vooraf opgenomen video’s van andere vogels te zien kregen. Uit een verwante studie gepubliceerd door onderzoekers van de Universiteit van Glasgow blijkt dat papegaaien er de voorkeur aan geven om in realtime met andere papegaaien te chatten. Tijdens de zes maanden van observatie besteedden de papegaaien meer tijd aan het bellen met echte vogels dan aan vooraf opgenomen video’s. Deze bevindingen suggereren dat vogels niet simpelweg bestonden vanwege de aanwezigheid van schermen. In plaats daarvan speelt daadwerkelijke communicatie met een andere levende vogel een belangrijke rol.
Gecombineerd brachten de vogels in het onderzoek 561 minuten door met liefdesgesprekken met andere vogels, vergeleken met slechts 142 minuten interactie met vooraf opgenomen video’s. Vogelhouders bevestigden deze theorie en vertelden de onderzoekers dat ze nieuwsgieriger en betrokkener leken als er een levende vogel aan de andere kant van de lijn was.
“Er ‘levend’ uitzien maakte echt een verschil in de betrokkenheid van papegaaien bij hun schermen”, schreef Douglas onlangs. “Hun gedrag tijdens de interactie met een andere levende vogel weerspiegelde vaak het gedrag dat ze in het echte leven met andere papegaaien zouden hebben, wat niet het geval was in de vooraf opgenomen sessies.”
De onderzoekers hopen dat deze bevindingen op een dag kunnen worden gebruikt om papegaaien te helpen hun socialisatie te verbeteren. En hoewel sommige van de ondervraagde papegaaienhouders een steile leercurve opmerkten voor het trainen van papegaaien, zeiden ze allemaal dat het project de moeite waard is als het eenmaal klaar is. Maar liefst 71,4% van de houders in het videobelonderzoek gaf aan dat hun duiven een zeer positieve ervaring hadden. Daarentegen omschreef geen van hen de ervaring als negatief. Een van hen beweerde specifiek dat haar huisdier ‘tijdens het gesprek tot leven kwam’.
‘We zeggen niet dat je ze kunt maken [the parrots] zo gelukkig als ze in het wild zouden zijn, ‘zei Kleinberger. “We proberen degenen te dienen die dat al zijn.” [in captivity].”