Hooggerechtshof onderzoekt een conflict tussen de federale staten over noodabortussen: NPR

onbekend Dat is de enige manier om het laatste abortusargument van het Hooggerechtshof van donderdag accuraat te beschrijven.

Er is een conflict tussen federale en staatswetten over de manier waarop zwangere vrouwen op de eerste hulp moeten worden behandeld In het bijzonder de vraag of een staat medicamenteuze zwangerschapsafbreking mag verbieden als de gezondheid van de vrouw, maar niet haar leven, ernstig in gevaar is.

De rechtszaak draait om een ​​wet uit 1986 die moet voorkomen dat ziekenhuizen onverzekerde patiënten afwijzen of bij andere ziekenhuizen dumpen. Dit staat bekend als de Emergency Medical Treatment and Labor Act of EMTALA. De wet bepaalt dat als voorwaarde voor het ontvangen van Medicare-financiering de spoedeisende hulpafdelingen van ziekenhuizen een patiënt moeten stabiliseren wiens leven of gezondheid in gevaar is. Als het ziekenhuis dat niet kan, moet het zorgen voor veilig vervoer dat dat wel kan.

Maar Idaho en verschillende andere staten hebben nu wetten die noodabortussen verbieden, tenzij het leven van de moeder, maar haar gezondheid, in gevaar is.

Op de lessenaar van het Hooggerechtshof donderdag verdedigde advocaat-generaal Joshua Turner uit Idaho de beperkende wet en verklaarde dat de staat het recht heeft om binnen zijn grenzen beslissingen te nemen over de beoefening van de geneeskunde. Maar ze kreeg te maken met een aantal ongewoon boze vragen van de drie liberale rechters van het hof, allemaal vrouwen, met af en toe hulp van de conservatieve rechter Amy Coney Barrett, die resoluut tegen abortus is.

Rechter Sonia Sotomayor raakte Turner met een reeks praktijkvoorbeelden van vrouwen met ernstige gezondheidsproblemen aan wie medisch noodzakelijke abortussen volgens de wet van Idaho zouden worden ontzegd. Hij onderbrak hem zo vaak dat opperrechter John Roberts op een gegeven moment tussenbeide kwam om de temperatuur te verlagen en antwoorden van Turner te krijgen.

Om een ​​analogie te trekken die geen betrekking heeft op abortus: Sotomayor, een diabetespatiënt, merkte op dat “geen enkele staatsvergunningswetgeving” staten in staat zou stellen om tegen artsen te zeggen: “Behandel diabetici niet met insuline, behandel ze gewoon.” [far less effective] pillen… De federale wet zal zeggen dat je dat niet kunt doen.’

Rechter Elena Kagan vroeg Turner wat EMTALA zei dat een vrouw ‘bijna dood’ moest zijn voordat artsen haar konden behandelen met een noodabortus die nodig was om haar toestand te stabiliseren.

“Dit begrip is bescheiden in termen van de rol van staten als federale overheid als eerstelijnszorgverleners voor burgers, en niet voor de federale overheid”, antwoordde Turner.

‘Het kan heel zacht zijn voor de gezondheid van vrouwen, weet je,’ merkte Kagan voorzichtig op.

En rechter Ketanji Brown Jackson zei dat EMTALA een ‘federaal mandaat’ heeft ingesteld dat de staatswet overtroeft.

Geconfronteerd met vragen weigerde Turner uit Idaho te beloven dat gezondheidsbedreigende aandoeningen volgens de staatswet legaal konden worden behandeld met abortus. Kan het redden van de organen van een vrouw tot abortus leiden? Haar vruchtbaarheid? Hem redden van een toekomstige nierziekte of beroerte?

Het vage antwoord van Turner verraste rechter Barrett, een moeder van zeven kinderen die zelf een abortus had ondergaan. ‘Raadsman, ik ben eigenlijk geschokt omdat ik dacht dat uw eigen deskundige daar zei dat dit soort zaken gedekt waren. En nu zegt u dat dat niet zo is? Turners herhaling bevredigde hem duidelijk niet. Hij beschuldigde hem van’ ontgroening .”

Opperrechter Roberts vroeg wie, behalve een arts, zou beslissen wat een toegestane noodabortus inhoudt en wat de norm zou zijn.

Turner antwoordde dat er geen objectieve waarde bestaat, alleen een subjectieve waarde. De beslissing van een arts moet niet worden beoordeeld op basis van wat een ‘redelijke arts’ zou doen, maar alleen op basis van de vraag of hij persoonlijk te goeder trouw heeft gehandeld.

Advocaat-generaal Elizabeth Preloger bepleitte de andere kant van de zaak voor de regering-Biden en kreeg te maken met gelijke vragen van de overwegend conservatieve rechters van het hof.

Kan de geestelijke gezondheid van een vrouw een noodabortus rechtvaardigen? Nee, antwoordde de prelogger.

De drie rechters – Roberts, Barrett en Neil Gorsuch – vroegen zich allemaal af of EMTALA een uitzondering maakte voor artsen of ziekenhuizen met religieuze bezwaren tegen abortus.

Preloger antwoordde dat gewetensbezwaren beiden vrijstellen van het uitvoeren van abortussen onder EMTALA, maar hij voegde eraan toe dat het ministerie van Volksgezondheid en Human Services “nooit een ziekenhuis is tegengekomen dat een algemeen bezwaar had tegen het bieden van levensreddende en gezondheidsbehoudende zwangerschapsafbrekingszorg. “

Verschillende conservatieve rechters probeerden tot de conclusie te komen dat federale hulp, zoals financiering aan door EMTALA gereguleerde ziekenhuizen, door de wet kon worden beperkt. Barrett en Gorsuch vroegen zich bijvoorbeeld af of geslachtsaanpassende operaties in ziekenhuizen verboden zouden kunnen worden als voorwaarde voor het ontvangen van federaal geld.

Preluger antwoordde dat het Congres volgens hem die macht had.

En rechter Samuel Alito, auteur van de beslissing die Roe v. Wade vernietigde, keek op een gegeven moment op de klok en merkte op dat, anderhalf uur na de discussie, “een potentieel zeer belangrijke zinsnede in EMTALA nauwelijks is genoemd. . en dat is EMTALA’s Vermeldingen van het ‘ongeboren kind’ van de vrouw.”

“De Grondwet doet er niets aan om de vrouw als persoon te verdringen om een ​​spoedbehandeling te zoeken”, antwoordde Preluger. “In veel van de gevallen waar u aan denkt, is er geen enkele manier om het ongeboren kind te stabiliseren. Het is onvermijdelijk dat de zwangerschap verloren gaat, maar Idaho zal vrouwen in die situatie een behandeling weigeren, zelfs als deze bewusteloos is. “

Een uitspraak in de zaak wordt in de zomer verwacht.