De Los Angeles Lakers hadden maandag een zeer reële kans om niet alleen een wedstrijd tegen de Denver Nuggets te stelen, maar de hele reeks te verslaan. In het derde kwart stonden ze met 20 voor. Thuis staan ze 28-14, en een overwinning zou hen het voordeel opleveren in de thuisreeks. Een jaar geleden wonnen de Lakers twee series als underdogs, verloren één van de eerste twee wedstrijden op de weg en verloren nooit op eigen veld. Zou jij wedden tegen LeBron James in een best-of-five series met drie thuiswedstrijden?
In plaats daarvan heb je inmiddels het eindresultaat gezien. De De Lakers profiteerden van 20 punten. Ze verloren van Jamal Murray bij de zoemer. Ze staan nu met 2-0 achter in de reeks. Ze hebben er 10 rechtstreeks verloren van de Nuggets in het algemeen. Het angstaanjagende vooruitzicht dat je nog steeds een wedstrijd in Denver moet winnen, doemt op in de rest van de serie. De Lakers krijgen nog maar twee pogingen. In de geschiedenis van de NBA hebben 449 teams een 2-0 voorsprong genomen in de reeks. Slechts 33 van hen kwamen terug om de serie te winnen.
En toch voelde het spel in veel opzichten vertrouwd aan. De recente geschiedenis van de rivaliteit tussen Lakers en Nuggets draaide om drie close quarters, gevolgd door bloedig bloedvergieten. Maandag begonnen de Lakers en Nuggets samen 18 minuten te spelen sinds de start van de Western Conference Finals van 2023, waarbij Denver die minuten met maar liefst 32 punten won. In de tweede game wonnen de Nuggets in de laatste vijf minuten en acht seconden met 10 punten verschil. Keer op keer, als de Nuggets besluiten dat ze klaar zijn om de Lakers serieus te nemen, blazen ze ze uit het water. Hoofdcoach Darwin Hamm weet nooit welke hefbomen hij als reactie moet gebruiken.
Er zijn tientallen dingen nodig voordat er iets misgaat om in het derde kwartaal een voorsprong van twintig punten te verkleinen. Je hebt een slechte schietvariant nodig. Je hebt een slecht fluitje nodig. Je hebt de slordige, geïsoleerde misstappen nodig die een natuurlijk gevolg zijn van krappe basketbalwedstrijden in de play-offs. Maar bovenal heb je strategische fouten nodig, en de Lakers hebben er een paar gemaakt. Hier zijn drie van de grootste die het hebben gehaald om de Nuggets de kans te geven die ze nodig hadden om de comeback te voltooien:
Rotatie
Spencer Dinwiddie speelde 13 minuten in de eerste wedstrijd. De Lakers verloren die minuten met twaalf punten verschil. Hoewel zijn formaat het verdedigende doel draagt, heeft hij te veel stappen verloren om goed te kunnen verdedigen in een serie als deze. Teams laten hem vaak van diep open en dagen hem uit om te schieten. Zijn driepuntscijfers in Los Angeles waren over het algemeen goed. Voor zijn carrière is hij een 33,3% shooter van diep. Dat is min of meer hoe zijn minuten in de tweede helft maandag verliepen. Hij kwam in de wedstrijd met een voorsprong van 10 voor de Lakers. Ongeveer vier minuten later vertrok hij met een voorsprong van 5 voor de Lakers. De Nuggets bewaakten hem niet. Ze merkten hem niet eens op tijdens de verdediging.
Ham bevindt zich hier niet bepaald in een gemakkelijke positie. De Lakers hebben Gabe Vincent speciaal voor deze serie getekend. Ze zagen hem Murray goed verdedigen in de finale. Hij maakte even eerder zijn hogedruk-playoffschoten. Maar Vincent miste het grootste deel van het seizoen. Als gevolg hiervan heeft hij nooit het vertrouwen van Hamm gewonnen zoals de frontoffice waarschijnlijk had gehoopt. Hij speelde hier dus slechts 15 minuten. Hij was niet geweldig en sloeg niet. Maar hij is tenminste een bedreiging van diep en zijn verdediging dit ‘postseason’ was overwegend goed. Verspreid die Dinwiddie-minuten over Vincent en Austin Reaves, die er slechts 33 speelden in Game 2, en de uitkomst is mogelijk anders.
En dan zijn er nog de hogere inzetten als het gaat om spelen met LeBron. James ging in het derde kwart zitten met 3:44 over voor zijn typische lay-out in de tweede helft. Maar Ham gunde hem slechts één minuut vertraging voordat hij hem weer in de wedstrijd bracht. Dit zorgde voor twee dingen die uiteindelijk terugkwamen om de Lakers te bijten. De eerste is dat James daardoor zichtbaar uitgeput raakte tijdens de belangrijkste minuten van de wedstrijd: het begin van het vierde kwart, wanneer Nikola Jokić traditioneel rust. De Nuggets verloren het hele seizoen 25 wedstrijden… maar in slechts 14 van die verliezen overtrof Denver de minuten van Jokic. In de overige 11 won Denver de minuten van Jokic, maar verloor de wedstrijd omdat hun bank hun minuten zwaar verloor. De sleutel tot het verslaan van Denver is het verkrijgen van deze minuten. De Lakers verloren minuten zonder Jokic met een punt verschil omdat James werd vergast en Anthony Davis uitviel.
Om de uitputting van James aan te pakken, verwijderde Ham hem uiteindelijk weer toen Jokic terugkeerde. Opnieuw duurde zijn afwezigheid minder dan twee minuten, en de Nuggets maakten nog vier punten goed terwijl hij uit was. Ja, het hielp dat James aan het einde van het derde kwartaal op het veld stond, maar het beroofde de Lakers van hun beste kans om de Nuggets voorgoed uit te schakelen. Als een gerustgestelde James vroeg in het vierde kwart het veld betreedt, is hun voorsprong mogelijk voldoende gegroeid om veilig te zijn.
Ze zijn bezig met hun beste spel
Kijk eens hoe makkelijk dit eruit ziet…
Tijdens de uitzending van TNT, toen de tweede helft begon, bleven James en Davis gedurende de helft op het veld om aan hun pick-and-roll te werken. Toen het derde kwart begon, bleven de Lakers die wedstrijd, hun beste wedstrijd, elke keer op het veld spelen.
Vijf jaar lang was dit hun laatste zet, hun schaakmat in het late spel om een weerloze tegenstander uit de weg te ruimen. De Nuggets probeerden verschillende berichtgevingen om het te vertragen. Jokic speelde een high-drop op de eerste snap in die clip, en James stal een pocket pass tussen twee verdedigers voor een en-één. Ze raakten de tweede, en James ging er overheen, waardoor Davis opnieuw een gemakkelijke lay-up kreeg over de ondermaatse man (in dit geval Murray). Jokic viel op de derde plaats en Murray kwam te hulp, dus James raakte Reaves voor een open 3.
Als je het goed organiseert, is dit een van de beste basketbalspelen. Daar is geen goed antwoord op, tenzij je twee schakelbare zevenvoeters hebt (veel succes daarmee). Ga over het scherm en James zal je verslaan. Ga ten onder, en nu hij is geëvolueerd tot een dodelijke boogschutter, begraaft hij je van diep. Verdedig op schermniveau en bid voor de lob. Laat vallen en geef James een hoofd om mogelijk een fout te maken. Breng een derde verdediger binnen en een van de beste verdedigers in de geschiedenis van de NBA vindt zijn schutter. Het is een wapen dat niet kan worden bewaakt, en de Lakers kunnen gemakkelijk spammen als dat nodig is. Na deze actie vergrootten de Lakers hun voorsprong van 15 punten tijdens de rust naar 20.
En dan? Ze… stopten gewoon… met het runnen ervan. Niet helemaal, maar ze voerden het niet vaak genoeg uit. James begon Rui Hachimura als zijn danspartner te gebruiken, waarbij hij Davis, de slechtste scorer in de basisopstelling, vaak verstopte in de sterke hoek, waar gemakkelijker hulp kon komen. D’Angelo Russell is ook een frequentere balhandler geworden, maar zijn beperkte explosiviteit geeft hem zwakheden die James niet heeft, vooral tegen een team uit Denver dat wint met discipline en intelligentie in plaats van puur atletisch vermogen.
Zijn er verklaringen voor waarom de Lakers deze oproep deden? Natuurlijk. James en Davis waren tegen het einde van de wedstrijd uitgeput. Misschien misten ze het uithoudingsvermogen om hun beste spel zo agressief te misbruiken als ze hadden gewild. De Nuggets pasten zich ook aan door het spel agressiever te veranderen, dus toen James een scherm kreeg, kwam hij Aaron Gordon tegen in plaats van Jokic. Ham reageerde niet op deze aanpassing.
Maar in feite is het een spel dat de Lakers onder geen enkele omstandigheid vaak genoeg gebruiken. Om welke reden dan ook hebben de Darwin Ham Lakers de neiging om bij overtreding ongeorganiseerd te raken en veel vaker terug te keren naar isolatie dan de Frank Vogel-versies. De Lakers waren aanvallend slordig toen ze een wedstrijd vonden die hen consequent gemakkelijke punten opleverde.
Jokic wordt niet gedupliceerd
Voor de tweede wedstrijd deed Ham een bekentenis over de verdediging van Jokic waar de meeste coaches het heimelijk mee eens zouden zijn. “Het is zoiets als shit, ik weet niet wat ik moet doen”, zei hij grapte hij. Tot op zekere hoogte heeft hij gelijk. Jokic heeft geen zwakke punten. Er is geen specifieke dekking die dit verstikt. Je kiest tussen slechte antwoorden. Alleen Ham koos in het vervolg voor de slechtste reactie: hij liet Jokic één-op-één spelen in de paal.
Jokic scoorde in de laatste vijf minuten drie keer. Davis probeerde hem elke keer één op één te bewaken. Jokic schoot iets minder dan 53% toen hij vorig jaar door Davis werd bewaakt tijdens de Western Conference Finals. Het is een wedstrijd waarin hij zich helemaal op zijn gemak voelt. Hij slaagde er zelfs in om Davis in de lucht te krijgen tijdens zijn laatste schot van de nacht, waarbij hij één en één opzette voor zijn problemen.
Ham had hier een aanpassing, maar geen succesvolle. Bij Denver’s laatste twee bezittingen van de wedstrijd zetten de Lakers James op Murray en ruilden zijn pick-and-roll met Jokic. Toen Murray het eenmaal doorhad, profiteerde hij door een snelle springer op te zetten voordat hij de overstap maakte die de wedstrijd op 99 bracht. En toen, bij het laatste balbezit van de wedstrijd, namen de Nuggets de overstap en kregen Davis op Murray aan de rand. . Ze maakten de sterke kant vrij, zodat Murray één-op-één kon werken. Hij creëerde voldoende ruimte boven een uitgeputte Davis om de spelwinnaar te boren.
Was er noodzakelijkerwijs een goed antwoord op dit alles? Nee. Maar het is vermeldenswaard dat de Nuggets, die niet Porter of Jokic heten, geen enkele driepunter maakten in Game 2. Ze hadden duidelijk goed kunnen scoren als ze de kans hadden gekregen, maar gezien de omstandigheden zou het waarschijnlijk gerechtvaardigd zijn om twee van Denver’s beste spelers te helpen. Het is gemakkelijker om verliezen te lijden op driepunters voor rollenspelers als die schoten de hele nacht niet vallen.
Elke Lakers-speler en -coach draagt een zekere verantwoordelijkheid voor het verlies, maar strategische fouten zijn de snelste manier om uit het ‘postseason’ te worden gezet. Simpel gezegd versloeg Michael Malone Ham maandag, en dat beroofde de Lakers van hun beste kans om deze reeks te winnen.