Een ‘nieuw hoofdstuk’ voor Israël en Iran
Na een week van gespannen interne beraadslagingen en internationale oproepen tot kalmte heeft Israël vrijdag een luchtverdedigingssysteem in Iran aangevallen, aldus westerse en Iraanse functionarissen. De Israëlische luchtaanval was de laatste in een uitwisseling van aanvallen tussen de landen.
Ik sprak over Iran en Israël met mijn collega Farnaz Fassihi, het hoofd van het VN-bureau, dat verslag doet van de schaduwoorlog tussen de landen.
Wat betekent deze aanval voor het conflict tussen Iran en Israël?
Ik denk dat het een nieuw hoofdstuk markeert in hun al lang bestaande rivaliteit, want ondanks dat ze in het geheim hebben gevochten, zowel bij volmacht als via schaduwoperaties, is het de eerste keer in 45 jaar dat ze elkaar rechtstreeks hebben aangevallen. Het is dus een keerpunt in een relatie dat alle voorgaande regels omverwerpt.
Beiden hebben de zaken echt een stap verder gebracht, en ik denk dat het nog te bezien is of deze laatste stormloop voor beide partijen een soort afschrikmiddel zal creëren.
Hoe reageren mensen in Iran?
In Iran maken mensen zich grote zorgen over de oorlog met Israël, maar deze brengt ook veel andere problemen met zich mee waar de Iraniërs mee kampen.
De regering startte een zeer agressieve campagne op straat, waarbij vrouwen die de hijabwet niet gehoorzaamden, hardhandig werden aangepakt. De regering nodigt activisten en journalisten uit, of iedereen die kritiek heeft op hun Israëlische beleid. Ze geven spreekverboden uit. Mensen in Iran hebben dus het gevoel dat ze van veel verschillende kanten onder druk worden gezet.
En de economie is verschrikkelijk. Het is een gesanctioneerde economie, er is veel corruptie, en sinds dit conflict met Israël is de Iraanse munt in waarde gedaald ten opzichte van de dollar. Ze zien dus al de echte impact hiervan op de prijzen.
Wat denk je dat er hierna zal gebeuren?
Ik denk dat het erop lijkt dat beide partijen het opgeven. Er was ook veel diplomatieke druk en er gingen berichten naar zowel Iran als Israël – uit de VS, uit landen in de regio, uit Europese landen, Afrikaanse landen, China, Rusland, iedereen – waarin Israël en Iran werden opgeroepen en werd gezegd dat de regio kan eenvoudigweg niet nog een grote oorlog leiden, doe gewoon een stap terug.
Zelfs de regering-Biden heeft Israël herhaaldelijk verteld dat zij niet geïnteresseerd zijn in een oorlog met Iran. De VS willen geen oorlog in Iran en hebben Netanyahu verteld dat de VS Israël zullen helpen verdedigen, zoals zij deden toen Iran aanviel, maar niet zullen deelnemen aan een aanval op Iran. En ik denk dat dit meespeelde in de beslissing van Israël om terug te schroeven, omdat ze zich realiseerden dat ze op eigen kracht tegen Iran zouden moeten vechten.
Ik denk dat mensen het gevoel hebben dat de oorlogsdreiging misschien wel voorbij is, alsof we op de rand van oorlog staan en ons terugtrekken.
Maar dit is een vluchtige situatie. Het is nog lang niet opgelost – want nog een misrekening, nog een aanval, nog een moord, en het zou opnieuw kunnen ontploffen.
Het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden stemde vóór hulp aan Oekraïne en Israël
Het Huis van Afgevaardigden stemde voor goedkeuring van 95 miljard dollar aan buitenlandse hulp aan Oekraïne, Israël en Taiwan, terwijl voorzitter Mike Johnson steun van twee partijen verzamelde om een langlopend hulppakket vooruit te helpen.
De rebellen van Myanmar beginnen het tij te keren
Sinds de junta van Myanmar in februari 2021 een staatsgreep pleegde, waarmee een einde kwam aan een korte periode van democratische hervormingen, heeft een groot deel van het land zich tegen het leger gekeerd.
Recente boeken en shows hebben de klimaatcrisis positiever benaderd, een soort ‘apocalyptisch optimisme’, om een uitspraak van socioloog Dana Fisher te gebruiken.
In het licht van de apocalyps benadrukken al deze werken dat hoop belangrijk is. Zij geloven dat optimisme, hoe gekwalificeerd of zuurverdiend ook, ons uiteindelijk tot actie kan aanzetten.
Peter Morgan wendt zich van ‘The Crown’ naar het Kremlin
De wending van prinses Diana naar Vladimir Poetin kan voor sommige schrijvers moeilijk zijn. Niet Peter Morgan.
Na zes seizoenen van het Netflix-drama ‘The Crown’ wendde Morgan zich tot een andere vorm van royalty: de oligarchen die Poetin hielpen macht te geven. In zijn toneelstuk The Patriots, dat vandaag op Broadway in première gaat na een succesvolle run in Londen, creëert hij een puzzel van vier Russische mannen wier lot met elkaar verweven is in het post-Sovjettijdperk.
Mijn collega Maureen Dowd vroeg Morgan of het nieuws over het Britse koningshuis hem inspireerde om meer over de moderne monarchie te schrijven. ‘Niet voor een fractie van een seconde,’ zei hij.
Dat was het voor de briefing van vandaag. Bedankt dat je een deel van de ochtend bij ons hebt doorgebracht en tot morgen. – Dag
PS Kun jij deze acht gebeurtenissen in chronologische volgorde zetten?
Je kunt Dan en het team bereiken op briefing@nytimes.com.
Met dank aan Farnaz Fassiha.