Paleontologen weten al dat de uitgestorven zeereptielen, de ichthyosauriërs, enorm groot waren. Sommige nieuw beschreven kaakbeenfossielen die in Engeland zijn ontdekt, vertegenwoordigen een nieuwe soort ichthyosauriër. De botten geven aan dat de oceanische titan mogelijk meer dan 25 meter lang was en zelfs de mogelijke grenzen van de omvang van gewervelde dieren had overschreden. De nieuwe ontdekking wordt gedetailleerd beschreven in een studie die op 17 april werd gepubliceerd in het open access tijdschrift PLATTE EEN.
‘Dit onderzoek loopt al bijna acht jaar. Het is interessant om te bedenken dat reusachtige ichthyosauriërs ter grootte van een blauwe vinvis tijdens het Trias in de oceanen rond Groot-Brittannië zwommen”, zei co-auteur en paleontoloog Dean Lomax van de Universiteit van Manchester in een verklaring. ‘Deze kaken vormen het verbluffende bewijs dat er misschien ooit een complete schedel of skelet van een van deze reuzen zal worden gevonden. Je weet maar nooit.”
Maak kennis met de ichthyosauriërs
Ichthyosauriërs zijn een uitgestorven groep reptielen die verre verwanten zijn van de huidige hagedissen en slangen. Ze hadden lange vinnen en waren potentieel roofdieren in een hinderlaag, zoals de hedendaagse grote witte haaien en wolven, die zich voeden met vissen en ander zeeleven. Ichthyosaurussen hebben mogelijk ook migratiepatronen gevolgd die vergelijkbaar zijn met die van de huidige walvissen.
[Related: These ancient, swimming reptiles may have been the biggest animals of all time.]
Ze leefden 228 tot 112 miljoen jaar geleden, en waren het talrijkst tijdens de Trias- en Jura-periodes. Er zijn meer dan 100 bekende soorten ichthyosauriërs. Hun stoffelijke resten zijn gevonden in delen van Azië, Noord-Amerika en Europa. Een fossielenafzetting in het huidige Nevada kan zelfs de geboorteplaats zijn geweest van ichthyosauriërs.
Een prehistorische puzzel oplossen
Gedurende een aantal jaren heeft een team van de Universiteit van Manchester individuele fragmenten van de kaak van een ichthyosauriër ontdekt en samengevoegd. Een kaakbeen dat in 2016 werd ontdekt in de Westbury Mudstone Formation in Somerset leek op een kaakbeen dat slechts een paar kilometer verderop uit dezelfde rots was verzameld. Het team gelooft dat beide kaakbeenderen behoren tot een voorheen onbeschreven soort ichthyosauriër.
In 2020 vonden een vader en dochter uit Devon, Justin en Ruby Reynolds genaamd, de eerste stukken van het tweede kaakbot, gevonden in mei 2020. Ruby was toen 11 en ze vonden het eerste stuk van het gigantische bot voordat ze naar meer stukken gingen zoeken. De familie nam contact op met Lomax en fossielenverzamelaar en co-auteur Paul de la Salle, die in 2016 de eerste kaak vond.
“Ik was verbaasd door de vondst. In 2018 bestudeerde en beschreef mijn team de gigantische kaak van Paul, en we hoopten dat er op een dag een andere aan het licht zou komen”, aldus Lomax. “Dit nieuwe exemplaar is completer, beter bewaard gebleven en laat zien dat we nu twee van deze gigantische botten hebben – supraangular genoemd – die een unieke vorm en structuur hebben. Ik werd op zijn zachtst gezegd erg opgewonden.
In de loop van de tijd bezochten verschillende leden van de familie Reynolds, het onderzoeksteam van Paul en Lomax de site om meer stukken van deze zeldzame vondst te zoeken. Ze vonden meer stukken van dezelfde kaak die perfect pasten.
[Related: Why kids make the best amateur fossil hunters.]
“Het was zo gaaf om een deel van deze gigantische ichthyosauriër te ontdekken. Ik ben er erg trots op dat ik een rol heb gespeeld in deze wetenschappelijke doorbraak”, aldus Ruby Reynolds in een verklaring. Ruby en haar vader worden vermeld als co-auteurs van de nieuwe studie.
Een nieuwe soort ichthyosaurus
Het laatste stuk bot werd in oktober 2022 gevonden. Het onderzoeksteam ontdekte dat de kaakbeenderen toebehoorden aan een nieuwe soort gigantische ichthyosauriër die ze de naam Ichthyotitan severnensis, of de “gigantische vishagedis Severna”. Het was waarschijnlijk zo groot als een blauwe vinvis – het grootste levende organisme van vandaag. Het vergelijken van twee voorbeelden van hetzelfde bot met dezelfde unieke kenmerken uit dezelfde geologische tijdzone helpt het idee te bevestigen dat het een nieuwe soort is.
De botten zijn ongeveer 202 miljoen jaar oud en dateren uit het einde van het Trias, het Rhätische tijdperk. Tijdens het Rhätische tijdperk zwommen gigantische ichthyosauriërs terwijl dinosaurussen aan land liepen. Dit was echter het moment waarop de tijd van de ichthyosauriër op aarde ten einde liep. Ze zijn uitgestorven tijdens de wereldwijde massale uitsterving in het late Trias, zo’n 200 miljoen jaar geleden, en deze botten zijn de laatste in hun soort. Dinosaurussen zouden niet nog eens 134 miljoen jaar leven.
Hoewel deze nieuwe ontdekking niet de eerste gigantische ichthyosauriër is, zijn deze ontdekkingen uniek onder de ontdekkingen die de wetenschap kent. Deze twee botten verschijnen ongeveer 13 miljoen jaar na hun meest recente geologische verwanten. Dit bevat Shonisaurus sikanniensis uit British Columbia, Canada en Himalayasaurus tibetensis uit Tibet, China. Een nader onderzoek van de interne botstructuren bevestigde ook dat het dier waarschijnlijk nog in de groei was op het moment van overlijden.
“De abnormale periosteale groei van deze botten duidt op nog steeds onbegrepen botontwikkelingsstrategieën, die nu in de diepe tijd verloren zijn gegaan, waardoor de ichthyosauriërs uit het late Trias waarschijnlijk de bekende biologische grenzen van gewervelde dieren konden bereiken in termen van grootte”, zegt Marcello Perillo, co-auteur van het onderzoek. en masterstudent paleobiologie aan de Universiteit van Bonn in Duitsland, aldus de aankondiging. “Er is nog zoveel over deze reuzen gehuld in mysterie, maar fossiel voor fossiel zullen we hun geheim kunnen ontsluiten.”
Ichthyosaurusbotten zullen binnenkort te zien zijn in het Bristol Museum and Art Gallery.